บทกวี : ดอกโสน
ขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต...
ดอกโสน
ดอกโสนเหลืองติดกิ่งก้าน
ลู่ลมต้านอ่อนไหวในฝอยฝน
หมู่แมลงว่อนบินกลิ่นระคน
สาระวนหลบหลีกปลีกตัว
หนาวลมเย็นยามย่ำค่ำแล้ว
ฝนแผ่วเม็ดบางลางสลัว
นกน้อยหลงทางร้องกลัว
หรือมัวหลงลืมฤดูกาล
ปลายฝนมาชนต้นหนาว
คิดถึงสาวคนไกลจากบ้าน
แม้นเมินพรากจากลามาเนิ่นนาน
จึงบอกผ่านสายลม...คิดถึงเธอ
เคยเกาะเกี่ยวแขนเก็บดอกโสน
เขย่งโย้หยิกหยอกแก้มแถมทีเผลอ
วิ่งหลบเร้นซ่อนตัวกลัวหาเจอ
หอมนักเออ...หอมกลิ่นแก้มน้องนาง
เหลืองโสนเหลืองงามอร่ามแท้
หรีดหริ่งแซ่ซ้องร้องเสริญสาง
เป็นบทเพลงคำนึงถึงนงคราญ
เวลาผ่านยังประจักษ์รักนิรันดร์.
................
08 ตุลาคม 2557
พ.แจ่มจำรัส
ความเห็น (7)
สวยงามทั้งบทกวี และทุ่งดอกโสนที่เหลืองอร่ามนะคะ
ขอบคุณครับ Pojana Yeamnaiyana Ed.D.
ลมหนาวเย็นสบายแล้วครับ....
ดอกโสน..บานเช้า..ดอกคัดเค้าบานเย็น....สองเจ้าเป็นเพื่อนเล่น...กันเอย...
ขอบคุณครับ ยายธี
เมื่อก่อน แถว ๆ บ้านคุณมะเดื่อมีดอกโสนที่ขึ้นตามท้องทุ่ง ท้องนา มากมาย เก็บมาแกงส้มอร่อยดี
แต่เดี๋ยวนี้ไม่มีแล้วจ้ะ
มา อ่านบทกวี ที่ไพเราะ ค่ะ ท่าน พ. แจ่มจำรัส
ขอบคุณทั้ง2ท่านครับ
ครูทิพย์
คุณมะเดื่อ