เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา (16 พ.ย.) ผมได้ไปร่วมทำบุญถวายภัตตาหารเช้าแก่พระสงฆ์ที่มาสวดมาติกา บังสุกุล งานศพคุณแม่ของพี่ที่รู้จักและเคารพท่านหนึ่ง ก็ไปในฐานะของแขกร่วมทำบุญและช่วยงานเท่าที่จะทำได้
ด้วยความสามารถที่พอมีเกี่ยวกับการจัดงานแบบนี้ ก็เลยมีผู้ขอคำแนะนำเกี่ยวกับการเขียนประวัติของผู้เสียชีวิตว่าจะต้องนำเสนออะไรบ้างอย่างไร ผมก็ให้คำแนะนำจากประสบการณ์ที่ผ่านงานมาแล้วหลายงาน และก็เขียนร่างตัวอย่างให้พี่เขาไปเติมเต็มและเพิ่มเติมข้อมูลตามที่เหมาะสม
สุดท้ายก็มีการพูดคุยกันการแสดงความรักและอาลัยต่อผู้ที่จากไป (คุณแม่ของพี่เขา) แล้วมีคนบอกว่าน่าจะมีบทกลอนสำหรับอ่านไว้อาลัย แต่ลูก ๆ หลาน ๆ เขาไม่สามารถแต่งหรือหามาได้ คนที่รู้จักผมดีเลยส่งลูกต่อมาให้ผมเป็นผู้ดำเนินการได้ (และเขาก็มั่นใจว่าผมจะทำได้ภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมงเช่นกัน)
เมื่อเป็นเช่นนั้น ผมก็ใช้เวลาไม่นานในการเรียบเรียงตัวอักษรเพื่อแทนความรู้สึกรัก อาลัย ถึงคุณแม่ของพี่เขา เพื่อให้เขาสามารถนำไปอ่านตอนไว้อาลัยก่อนงานฌาปนกิจในเย็นวันนั้น..
นิราศร้างลาไกลไปแล้วแม่
สัจจ์เที่ยงแท้ธรรมมะมิแปรผัน
ผ่านปีเดือนเคลื่อนคล้อยร้อยพันวัน
อิ่มอกแม่ให้ลูกนั้นมิลางเลือน
นับแต่วันเป็นเด็กน้อยจนเติบใหญ่
แม่มอบความรักให้หาใครเหมือน
รับผิดชอบถูกผิดแม่ตักเตือน
มิแชเชือนใส่ใจลูกทุกเวลา
ตราบจนวันแม่ชรามาล้มป่วย
ลูก-หลานช่วยปรนนิบัติเฝ้ารักษา
จวบถึงกาลสุดท้ายแม่จากลา
แสนโหยหาอาลัยในคืนวัน
ขอคุณงามความกุศลดลดวงจิต
เป็นนิมิตนำพาแม่ไปสู่สวรรค์
เกิดชาติหน้าฟ้าใหม่ให้เจอกัน
ร่วมสร้างสรรค์กุศลบุญหนุนกันเทอญ
ลูก – หลาน และครอบครัว (พี่หมวย)
เมื่อดำเนินการเสร็จผมได้ส่ง e-mail ไปให้ญาติเขาเพื่อให้เตรียมตัวสำหรับงานฌาปนกิจ แต่พอถึงเวลาจริง ๆ กลับไม่มีปรากฎในงาน มีเพียงการอ่านประวัติของผู้วายชนม์เท่านั้น ... ก็ไม่เป็นไร ถือว่าเป็นการแสดงความอาลัยที่ผมมีต่อผู้วายชนม์ก็พอแล้ว และก็เลยอยากนำมาบันทึกไว้ในที่แห่งนี้ ถือว่าเป็นเรื่องของการเก็บมาเล่า และเอามาฝากละกันนะครับ ..
แต่งได้ไพเราะมากเลยครับ
ขอชื่นชม
สบายดีไหมครับ
ช่วงนี้สงสัยงานยุ่งๆ
ขอบคุณครับ อ.ขจิต ครับ งานยุ่งนิดหน่อยครับ แต่คนยุ่งยิ่งกว่าครับ 5555
555 คนยุ่งยิ่งกว่า
ต่อไม่ถูกเลย 555
-สวัสดีครับ
-ตามมาร่วมแสดงความไว้อาลัยผู้จากไปครับ
-บทกลอนเพราะ..มีความหมายมาก ๆ ครับ
ขอบคุณครับคุณเพชรครับ