ถอดบทเรียน ภาพสะท้อน
ตอน...ชีวิตครูคือผู้สร้าง 1
</span>
ถอดบทเรียน ภาพสะท้อน
ตอน...ชีวิตครูคือผู้สร้าง
ตามคำเรียกร้องของอาจารย์แม่ตีแผ่บทแรก จากการกลับมาเยี่ยมของลูกศิษย์ นายปรเมศ บัวใหญ่ บัณฑิตหนุ่มจากประเทศคิวบา วิทยาศาสตร์ การกีฬา และพลศึกษา จากหนักเรียนปลายแถวที่เรียนไม่เก่งมากนัก แต่ได้บ่มเพาะฟูมฟัก ทักษะชีวิตในค่ายครูหยิน แห่งรั้วบ้านสวนไอดินกลิ่นป่า..ความคิด คำสอน มีอิทธิพลต่อการสู้ชีวิต และการทำความดี ทำให้สู้ชีวิต และฟันฝ่าอุปสรรค สำเร็จได้เหมือนปาฎิหารย์ แท้จริงคือการสวมวิญญาณนักสู้ ประกอบกับแรงบันดาลใจจากกระบวนการเรียนรู้ในประเทศคิวบา..สิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เขาได้รับมา..คือประเทศคิวบาเป็นผู้หาญกล้า.....มุ่งผลสัมฤทธิ์ไปที่การพัฒนาศักยภาพผู้เรียนอย่างเต็มกำลัง เป็นผู้ให้ที่ยิ่งใหญ่ ให้ด้วยความจริงใจ ให้ทุกอย่าง อย่างจริงใจ ตั้งมั่นในอุดมการณ์ มอบวิทยายุทธ์โดยไม่สงวนท่าที ความรู้ พูดง่าย ๆ คือให้จนหมดเปลือกด้วยความจริงใจ....ศิษย์ผู้รับจึงศรัทธา และเชื่อมั่น เชิดชูกระบวนการสอนของครู เขาจึงยึดความดีงามเป็นแบบอย่าง เพราะการศึกษาไม่ต้องลงทุนด้วยเงิน แต่ใช้สมอง และกำลังกาย จึงไม่ต้องกอบโกยเงินคืน นำหลักคิดมาสร้างสังคม สร้างคน มีอุดมการณ์ที่จะนำเอาความรู้มาพัฒนาประเทศไทยด้วยหัวใจที่มุ่งมั่น โจทย์ของเขามิใช่เงินตราไม่ใช่ความร่ำรวย มิใช่ความมั่งคั่ง ขอเพียงการก้าวเดินอย่างมีคุณค่า เงินน้อย แต่มั่นคง และสวยงามตามแบบฉบับของความพอเพียง คิวบาสอนให้เขารู้ว่า เงินมิใช่คำตอบสุดท้ายที่จะสร้างความสุขให้กับชีวิต
ทันทีที่จบการศึกนายปรเมศ จบการศึกษาแวะมาหาครูหยินพร้อมกับใบปริญญาบัตรเกียรตินิยม แห่งความภาคภูมิใจ ให้แม่ครูคนหนึ่งได้ชื่นชม..พร้อมกับคำขอบคุณที่ได้มีกิจกรรมค่ายสอนให้เป็นเขาผู้ให้ และครูหยินก็เป็นคนหนึ่งที่ได้เป็นแบบอย่างการเป็นผู้ให้ในวันเริ่มต้นชีวิต...จึงกลับมาเป็นภาพสะท้อน....ว่าการให้เป็นพลังที่ยิ่งใหญ่...ของผู้รับจึงอยากกลับมาทดแทน...นี่คือภาพหนึ่งของการสร้างคน ถ้าเราคิดเงินกับเขาเราก็ได้เพียงเงินสักไม่กี่ร้อย แต่เมื่อให้ใจ ให้ความคิด ให้ความรัก เราก็จะได้คุณค่าของความเป็นคน และได้ผลกำไรให้กับสังคม สังคมดีเริ่มที่ตัวเรา เราเองเท่านั้นที่จะกำหนดความดีงามของสังคม
คำถาม..ถึงเวลาแล้วยังที่ครูไทยจะเป็นผู้ให้..อย่างจริงใจให้เด็กไทยประทับใจอย่างแท้จริง 5555
คนถางทาง : 18 พ.ย.57
บันทึก 21 พ.ย.57 ตามคำเชิญของ อ.จันทวรรณ ค่ะ
ยินดีด้วยนะครับ
ชอบ ข้อคิดที่ว่า สังคมดีเริ่มที่ตัวเรา เราเองเท่านั้นที่จะกำหนดความดีงามของสังคม
่อ่านแล้วมีความสุข
เป็นการพัฒนาในตอนเด็กแล้วได้ผลในอนาคต
ผมเชื่อว่าทางที่พี่ทำถูกต้องแล้วครับ
มาให้กำลังใจ
สรุปแล้ว...ก็คือ ความรู้ คู่ความดี
ความเก่ง คู่ความงาม
ความเป้นคนจะมีคุณค่าก็เมื่อได้พบกับความงามของจิตใจในตนเองอย่างรู้เท่าทัน
ขอบคุณนะคะ สำหรับบทความดี ดี อ่านแล้วก็เกิดไอเดียงานขึ้นมาเลยค่ะ ...
</em>