แลดู ผู้ดูแล ประสบการณ์ที่ต้องปรับเปลี่ยน
เมื่อครั้งที่แม่ของผู้เขียนไม่สบาย กระดูกต้นขาหัก
คุณหมอบอกว่า ทำอะไร ไม่ได้มาก แค่ดึงขาก็พอ
ผู้เขียนเลยพาคุณแม่กลับไปนอนดึงขาที่บ้าน
พอหลายวันเข้าคุณแม่ก็เริ่มติดเชื้อในกระแสเลือด
ตัวร้อนมาก ซึมลงเรือยๆ เล่าให้คุณหมอฟัง คุณหมอไม่บอกว่าอย่างไร
ผู้เขียนทำได้ แค่เช็ดตัว ฉีดยาลดไข้ให้ เฝ้าดูแม่ทั้งคืน
กลางวันต้องไปทำงาน ซึ่งก็ยุ่งมากๆในช่วงนั้น
บางครั้งไม่ได้ทานข้าวทั้งวัน น้ำหนักลด10 กิโล ภายใน 5 วัน
เจอใคร ใครก็ทักไปหมด ว่าผอมมาก
พี่สาวที่ช่วยดูแล ก็มาเจออุบัติเหตุซ้ำเข้าไปอีก
ขี่มอเตอร์ไซด์ไปตลาด หมาตัวใหญ่วิ่งชน ขาหัก ต้องไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลจังหวัด
ผู้เขียนเลยไม่มีใครช่วยเปลี่ยนเวรช่วงกลางคืน
น้าๆก็รบกวนกันช่วงตอนกลางวัน
ครั้นถึงคราว ที่ต้อง เฝ้าไข้พ่อ
ก็ตกลงกับพี่สาวว่า หากทำตัว เหมือนตอนดูแลแม่
ก็คงจิตตก กินข้าวไม่ลง หรือไม่มีเวลากิน เล่นเอาผอมโซอีก
วันหยุด เสาร์ หรือ อาทิตย์ พี่สาวให้ผู้เขียนไปเรียนดนตรี(คิดว่าจะใช้ ดนตรีบำบัด) ไปดูหนัง
ส่วนพี่สาวชอบนวด ก็ให้หมอนวดแผนโบราณมานวดให้ เฝ้าไข้พ่อไปด้วย
นัดน้าๆอาๆเพื่อนๆพ่อ มาทานข้าวที่บ้านบ้าง
คุณพ่อเองก็ดูจะชอบใจ ที่เห็นผู้คนมากันคึกคัก
การดูแลพ่อไม่สบายติดเตียงครั้งนี้ ผู้เขียนอวบอ้วน
จนน้องๆของพ่อ น้อยใจว่า ดูแลพ่อน้อยกว่าแม่ ไปหรือเปล่า
บทเรียนที่ผู้เขียนได้รับครั้งนี้ ก็คิอ
ผู้เขียนแบ่งเวลาที่พอแบ่งได้ พักผ่อนบ้าง แม้ว่า การไปเรียนดนตรี(ขิม) จะไม่ค่อยมีสมาธิก็ตาม
ต้องนอนพักบ้าง ตั้งนาฬิกาปลุกให้ตื่นเป็นเวลา
ไม่วิตกกังวลมากไป ทำใจยอมรับกับผลที่จะเกิด
นี่….คงเป็นประสบการณ์ จากการดูแล แม่ ที่เรายังไม่เคยได้ดูแลใครมาก่อน
พ่อจึงเป็นอีกประสบการณ์ ที่เราเคยผ่านข้ามมาได้แล้ว
แต่ใช่ว่า จะดูแล พ่อน้อยไปกว่าแม่
กลับดูเหมือนว่า จะมีคนมาร่วมด้วยช่วยดูแลมากขึ้นกว่าเคย
ไม่ลองไม่รู้ ไม่ลงมือทำ ก็ไม่เกิดทักษะและได้ประสบการณ์
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น