วันวานรำลึก (๖)...ทานบารมีที่เผื่อแผ่มาถึง

ไม่เคยชิมมะม่วงหาว มะนาวโห่ หรือลูกหนามแดง......แล้ววันหนึ่งน้องสาวคนสุดท้องที่พิษณุโลกก็ส่งมาให้ได้ชิมสมใจ......ตอนส่งมาเป็นลูกแดงๆ เมื่อมาถึงมือก็เปลี่ยนสี ความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นระหว่างเวลาเดินทาง ๒ วัน

รสชาติเหมือนลูกเลือดสุก ผลไม้ป่าที่ตอนนี้หายากมากๆแล้ว ไม่รู้ว่าสูญพันธุ์ไปแล้วหรือยัง......ความต่างอยู่ที่ความนุ่มลิ้นของเนื้อ ความหวานอมเปรี้ยวให้รสอร่อยเหมือนผลไม้ป่า.....รสอร่อยอย่างนี้แหละนะ หวานผสมเปรี้ยวจึงได้ชื่อว่า "มะม่วง...หาว"

สถานภาพวันส่ง

สถานภาพวันได้รับ

ผู้คนแต่ละคนย่อมแตกต่างกันในวิธีการถ่ายทอด แบ่งปันและส่งมอบสิ่งที่ตนเองรู้สึกว่ามีคุณค่าให้กับคนอื่น ผู้ที่กำลังฝึกฝนการให้จึงสามารถเรียนบางอย่างจากผู้แบ่งปันนั้นๆได้ แม้วิธีการแบ่งปัน ถ่ายทอดและส่งมอบนั้นเป็นเรื่องเฉพาะตัว เป็นแบบฉบับเฉพาะตัว ก็เป็นอะไรที่เป็นสากลอยู่ในตัวผู้แบ่งปันให้มา

หากเรียนรู้ที่จะแสวงหาแบบฉบับที่เป็นของตัวเอง ผู้แบ่งปันนั้นก็เสมือนเป็นครูผู้สอนแบบไม่สอน การรับรู้การแบ่งปัน การเข้าถึงเมตตาแห่งผู้แบ่งปันที่มอบมาให้ คือการเรียนรู้และฝึกฝนการเป็นมนุษย์ที่แท้เสมอ ด้วยความเป็นมนุษย์จึงไม่แปลกที่จะพบเจอกับความคิด และเกิดความรู้สึกที่สะกิดให้ชอบ ไม่ชอบ เฉยๆ

ฝึกให้รับรู้และเท่าทันความรู้สึกได้ ก็จะรู้จักความเป็นมนุษย์ของตนเพิ่มมากขึ้น ณ จุดนี้คือสถานะของการฝึกรับมือกับอัตตา ฝึกต่อไปๆเพื่อให้ใจไม่หมอง ฝึกให้ใจไม่หมองได้ ก็เท่ากับได้สุดยอดวิชาอุเบกขา

มีธรรมจากองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ปรากฏอยู่ในสาเกตชาดกพระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๙ แสดงไว้ว่า

" ข้าแต่พระผู้มีพระภาค เหตุไรหนอ เมื่อบุคคลบางคนในโลกนี้พอเห็นกันเข้าก็เฉยๆ หัวใจก็เฉย บางคนพอเห็นกันเข้า จิตก็เลื่อมใส "

" ความรักนั้น ย่อมเกิดขึ้นด้วยเหตุ ๒ ประการ คือ การอยู่ร่วมกันในอดีตชาติ คือการที่เคยอยู่ร่วมกันมา เคยคบหาสนิทสนมชอบพออัธยาศัยกันมา หรือเคยเลี้ยงดูกันมา เคยทำบุญเกื้อหนุนกัน ด้วยการอยู่ร่วมกัน ในกาลก่อน และการช่วยเหลือเกื้อกูลกันในชาติปัจจุบัน เป็นเหตุผลที่ชัดเจนอยู่ในตัว คือการเกื้อกูลกันในปัจจุบันนั้นคือทำให้เกิดความสนิทสนมรักใคร่ไว้วางใจใน ฐานะเป็นกัลยา ณมิตร"

........................................................................................................................................................................................

เรียนรู้ธรรมแล้วนำมาใช้กับชีวิตประจำวันเถิด

"หากพบว่ามีใครไม่รัก ไม่ชอบ เกลียดหน้า เมินเฉย โกรธเกรี้ยว หันหนี ฯลฯ เรียนรู้ไว้เถิดว่า นั้นมีเหตุจากความไม่ปรากฏเหตุเชื่อมโยง ๒ ประการดังธรรมที่แสดงไว้นั่นเอง"

..........................................................................................................................................................................................

บันทึกไว้ด้วยความระลึกถึงปรากฏการณ์สอนธรรมจากน้องน้อย

๒๖ สิงหาคม ๒๕๕๘