เรื่องเล่าจากผู้เฒ่า ...เทพเจ้า...จีนโพ้นทะเล...ความทรงจำเมื่อครั้งสงครามโลกครั้งที่ 2...ที่เกาะแรต สุราษฎร์ธานี(1)

ภาพถ่ายจาก internet : ภาพทางอากาศ เกาะแรต อ.ดอนสัก จ.สุราษฏร์ธานี

ผู้เขียนมีโอกาสได้พบปะพูดคุยกับผู้เฒ่า อายุเกือบร้อยปีท่านหนึ่ง โดยบังเอิญหลังจากที่ตั้งใจจะกลับจากเกาะแห่งนี้ เมื่อได้เข้าไปกราบไหว้เทพเจ้าที่เกาะแห่งนี้มา.. นับว่าเป็นจังหวะที่ตัวเองโชคดี..เป็นอย่างยิ่ง

ปู่ฉะอ้อน ท่านอายุ 96 ปีแล้ว แต่ท่านยังคงมีความจำที่ดีมาก ท่านกำลังไกวเปลเหลนตัวน้อยอยู่หน้าบ้านหลังดั้งเดิมที่สร้างไว้เมื่อครั้งโน้น..ท่านเล่าให้ผู้เขียนฟังว่า..ตัวท่านเองนั้นเป็นคนไทยที่เข้ามาอยู่ที่เกาะแห่งนี้ตั้งแต่ อายุ 14 ปี

ท่านมาช่วยน้าสาวของท่านทำงานที่นี่... ซึ่งสมัยโน้นนั้น....เกาะแห่งนี้ป่ารกชัน และที่สำคัญบนเกาะแห่งนี้ เมื่อสมัยนั้น ช่วงที่ท่านมาอยู่.. ก็มีคนจีนโพ้นทะเล ที่เดินทางมากับเรือสำเภาจีนได้อพยพเข้ามาตั้งรกรากอยู่กันก่อนหน้านี้แล้ว มากทีเดียวเลย.... ท่านบอกกับผู้เขียนเช่นนั้น และช่วงที่ท่านอยุู่ที่เกาะแห่งนี้ ท่านยังได้เห็นสำเภาจีนมาจอดที่เกาะนี้ด้วย พร้อมกันคนจีนที่ยังอพยพเข้ามาใหม่อีก แสดงว่าที่ท่านกับน้าสาวของท่านเข้ามาตั้งรกรากอยู่ที่เกาะแห่งนี้พร้อมกับคนไทยอีกจำนวนหนึ่งนั้น ท่านยังเข้ามาหลังจากที่คนจีนโพ้นทะเลได้อพยพเข้ามาอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว

หากนับวันเวลาสมัยนั้นช่วงที่ท่านเข้ามาที่เกาะแรตแห่งนี้ ก็ตรงกับช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ราว ๆ พ.ศ. 2483 และเมื่อนับถึงปีปัจจุบัน พ.ศ. 2558 ก็แสดงว่า เมื่อ 75 ปีที่ผ่านมานั้น ชาวจีนโพ้นทะเลได้อพยพเข้ามาอยู่ที่เกาะแรตแห่งนี้นานแล้ว.... นานเท่าไหร่ผู้เขียนไม่ทราบได้...ทราบแต่ว่าชาวจีนโพ้นทะเลนี้ ปู่ฉะอ้อนบอกกับผู้เขียนว่า...เป็นคนจีนไหหลำ

ปู่ฉะอ้อนยังเล่าให้ผู้เขียนฟังอีกว่า....ตัวปู่เองนั้นต้องเรียนรู้ภาษาจีนไหหลำ และพูดสื่อสารกับคนจีนที่เข้ามาอยู่ที่เกาะนี้ เป็นเหมือนภาษาของตัวเองเลย

ผู้เขียนจึงลองให้ปู่ฉะอ้อน พูดภาษาจีนและแปลให้ผู้เขียนฟัง พบว่า...ปู่พูดภาษาจีนได้คล่องเคล่วจริง ๆ และปู่ก็แปลเป็นภาษาไทยให้ผู้เขียนฟังอีกต่าง ๆ (ผู้เขียน..ทึ่งในความจำของปู่ฉะอ้อนเป็นอย่างมาก ทั้ง ๆ ที่ท่านอายุก็ปาไปเกือบ 100 ปีแล้ว) จึงแกล้งแอบถามปู่ฉะอ้อนต่อไปอีกว่า...ที่ปู่ความจำดีอย่างนี้... ปู่กินอะไรหรือ?

ปู่ฉะอ้อนตอบว่า..อย่างไง?... รู้มั้ยครับ

ปู่ตอบว่า...ก็กินปลาทะเลที่จับได้ที่แถวเกาะนี่แหละ และก็ผักหญ้าที่หากินได้ในพื้นที่.. ไม่มีอะไรวิเศษไปกว่านี้เลย

ผู้เขียนแอบเห็น... ปลาทะเลตัวไม่ใหญ่นัก ที่แร่ตากแห้งไว้หน้าบ้านของปู่... จึงบันทึกภาพนี้ไว้

ชีวิตของปู่ฉะอ้อนเนี่ย!!.. ทำให้ผู้เขียนคิดถึงพ่อของตัวเองไม่ได้ ที่ท่านอายุน้อยกว่า ปู่ฉะอ้อน 10 ปี ท่านก็ยังคงแข็งแรงอยู่เช่นกันและทุกครั้งที่ผู้เขียนไปหาพ่อ เมื่อเดินเข้าไปในครัวแล้วเปิดฝาชีที่โต๊ะกินข้าวของพ่อและแม่ดู ผู้เขียนเห็นผักหญ้าที่พ่อปลูกไว้ข้างบ้านพร้อมกับน้ำพริกที่แม่ตำไว้ ตั้งอยู่บนโต๊ะ และมีอยู่อย่างนี้ไม่เคยขาดโต๊ะกินข้าว....เลยสักครั้งเดียว

ที่เกาะแรต แห่งนี้ ยังมีเรื่องเล่าของปู่ฉะอ้อนอยู่อีก ซึ่งน่าสนใจมาก... ท่านพูดถึงเทพเจ้าที่เกาะแห่งนี้ ท่านพูดถึงคนจีนโพ้นทะเลที่อพยพเข้ามาอยู่ที่นี่ น่าติดตามมาก ครับ...ผู้เขียนจะทยอยเขียนมาเล่าให้ฟังนะครับ

เขียนใน GotoKnow โดย แสงแห่งความดี...
ใน เสน่ห์...ทะเลใต้

คำสำคัญ (Tags): #ปู่ฉะอ้อน#คนจีนโพ้นทะเล#เกาะแรต#ดอนสัก#สุราษฎร์ธานี#เทพเจ้า#ผู้สุงอายุ#ความทรงจำ#สงครามโลกครั้งที่ 2#ผู้เฒ่า#พงศ์เพชร์ แสงศรี#พ่อกับแม่#ผักกินได้

หมายเลขบันทึก: 596007เขียนเมื่อ 8 ตุลาคม 2015 22:01 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 ตุลาคม 2015 00:15 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน