เพียงความรำพึง : เขียนถึง "การพูดคุย"
อยู่ดี ๆ วันนี้ก็นึกถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมา
เป็นเรื่องที่เวลาเราอยากคบหากับใคร
ในฐานะมิตร อันเป็นจุดเริ่มต้นนั้น
"การพูดคุย" ถือเป็นจุดเริ่มต้นแห่งความสัมพันธ์
การพูดคุย ทำให้เราสามารถทราบทัศนคติ
วิธีคิด และเรื่องราวต่าง ๆ ของเขา
ฉายภาพตัวเขาออกมาได้ชัดเจน
แม้จะไม่จำเป็นต้องทั้งหมดทุกเรื่อง
เราสามารถตัดสินใจของเราได้แล้วว่า
เราจะเลือกคบหาเขาหรือไม่
การมองคนแค่เปลือกภายนอก
บางคนหล่อ บางคนสวย บางคนดูดี
เราไม่สามารถตัดสินใจได้ว่า
นิสัยของเขาจะเหมือนหน้าตาเขาจริงหรือไม่
ต้องเริ่มที่ "การพูดคุย" ก่อน
"การพูดคุย" ระหว่างกัน
ทำให้เราได้มีโอกาสฟังเรื่องราวของคนที่เราสนใจ
และเขาก็มีโอกาสเล่าเรื่องในความคิดเห็นของเขา
ให้เราได้ฟัง
คำพูด น้ำเสียง และสายตา
มันเป็นเสน่ห์ที่เหนือคำบรรยาย
อีกอย่างเป็นการเรียนรู้ระหว่างกัน
อย่างไม่ได้ต้องขัดเขินแต่อย่างใด
ผมชอบ "การพูดคุย" ต่อหน้าเป็นที่สุด
หากคน ๆ นั้น เรามีปรารถนาที่จะเรียนรู้เขาจริง ๆ
แต่แน่นอนว่า การที่เราอยากจะพูดคุยกับเขา
ย่อมต้องมีอะไรบางอย่างมาดลใจให้เรา
อยากพูดคุยกับเขาอย่างจริงจังสักครั้ง
"กฎของแรงดึงดูด" ก็น่าจะมีส่วน
คนประเภทเดียวกัน ย่อมดึงดูดซึ่งกันและกัน
เคยไหมครับ
คนบางคน เมื่อเราได้คุยกับเขาครั้งแรกแล้ว
รู้สึกไม่อยากคุยด้วยอีก
แต่สำหรับบางคน เมื่อคุยกันครั้งแรกแล้ว
กลับรู้สึกอยากคุยอีก อยากฟังอีก
อยากเรียนรู้อีก อยาก อยาก อยากไปสารพัด
จะมีสักกี่คนในโลกนี้หนอ
ที่เราอยากฟังเขาพูดไปเรื่อย ๆ
ผมว่า น้อยมากนะ
"การพูดคุย" แบบตัวเป็น ๆ นี่แหละ
ที่เทคโนโลยีหลายเทคโนโลยี
พยายามเข้ามีบทบาทเป็นตัวแทน
Social Media ต่าง ๆ
พูดคุยกัน แต่ต่างสถานที่กัน
หน้าเห็นก็ได้ ไม่เห็นก็ได้
รู้จักกันมาก่อนก็ได้ ไม่รู้ต้องรู้จักกันมาก่อนก็ได้
การพูดคุย บางทีก็แค่การส่งข้อความหากัน
หากันไป หากันมา พ่วงด้วยการ์ตูนน่ารัก ๆ
แต่ ...
ความรู้สึกที่ลึกซึ้งเวลาที่เราได้พูดคุยกับ
ที่เราอยากคุยมาก ๆ อยากพบมาก ๆ
กลับรู้สึกผิวเผิน เปราะบาง ไม่ค่อยผูกพัน
พูดไปกันอย่างนั้น ๆ ไม่ต่างจากแค่ทักทาย
ก็เท่านั้น
ยิ่งพูดคุย ก็ ยิ่งไกลห่าง
ระยะทางที่ดูเหมือนไกล
ก็ไกลมากยิ่งขึ้น
แปรผันตรงกับระยะเวลาที่คบหากัน
"การพูดคุย" ที่ได้สบตา
เห็นอากัปกิริยาอาการ
เวลาพูดถึงเรื่องราวต่าง ๆ
มันคือความลึกซึ้งในจิตใจ
ดวงตา คือ หน้าต่างของหัวใจ
อย่างไร อย่างนั้น
"การพูดคุย" แล้วไม่เห็นตา
ไม่ต่างจากพูดว่า "สวัสดี" แล้วก็จากไป
โลกแห่งการสื่อสาร
มีวิวัฒนาการมานานแสนนาน
จดหมาย
โทรศัพท์หยอดเหรียญ
เพจเจอร์
โทรศัพท์มือถือ
Chat
Line
มีเทคโนโลยีอีกสักกี่อันในวันข้างหน้า
ก็สู้ไม่ได้กับ ...
"การพูดคุย" พร้อมสบตาอย่างแน่นอน
ผมคิดแบบนี้นะ
ใครไม่ได้คิดแบบนี้
ก็ตามสบาย ;)...
คิดถึงสายตาคู่นั้นจัง
ผมแค่รำพึง ...
บุญรักษา ทุกท่านครับ ;)...
ความเห็น (10)
...ดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจนะคะอาจารย์
อาจารย์ Pojana Yeamnaiyana Ed.D. สบายดีนะครับ ;)...
ขอบคุณมากครับ ;)...
การพูดคุยเป็นการให้มนุษย์สัมผัสกับมนุษย์ครับ
เช่นนั้นจริงแท้ครับ ท่าน อาจารย์ต้น ;)...
อ่านแล้วชอบใจกับสำนวนความคิดของอาจารย์มากครับ
..
คนบางคน เมื่อเราได้คุยกับเขาครั้งแรกแล้ว
รู้สึกไม่อยากคุยด้วยอีก
แต่สำหรับบางคน เมื่อคุยกันครั้งแรกแล้วกลับรู้สึกอยากคุยอีก อยากฟังอีก.. ผมก็เป็นบ่อยครับ
..
ชอบ
สายตาคู่นั้น..คู่ที่ .... อันนี้ โรแมนติด จัง
..
ตามกันมานานหลายปี..แล้วอาจารย์ก็เผยใจออกมา..
รำพึงเอาไว้ ... เพื่อใครได้ยิน
ขอบคุณครับ คุณแสง แสงแห่งความดี... ;)...
ใช่ครับการพูดคุยตรงหน้า
ได้น้ำเสียง
ได้ความรู้สึก
ได้เห็นแววตา
สรุปว่า ...ได้ยินหรือยังครับ 5555
ได้ยินบ้าง ในบางโอกาสครับ อาจารย์ ขจิต ฝอยทอง 555
เมื่อเธอพูดฉันก็ฟังอย่างเป็นมิตร
เรื่องน้อยนิด จึงดูเป็นยิ่งใหญ่
ขอบคุณมากมายครับ คุณ แผ่นดิน ;)...