เพื่อนรัก

ทุกคนย่อมมีความทรงจำวัยเด็กที่งดงามติดอยู่ภายในห้วงคำนึงเสมอ เป็นเรื่องที่แปลกว่าเราสามารถจดจำเหตุการณ์บางอย่างได้อย่างแม่นยำแม้ว่ามันจะเกิดขึ้นมากว่าสี่สิบปีแล้วก็ตาม ผมมีชีวิตวัยเด็กที่อำเภอโสุมพิสัย จังหวัดมหาสารคาม มีเพื่อนร่วมชั้นเรียนอนุบาลและประถมที่นั่นก่อนที่ผมจะย้ายภูมิลำเนาตามพ่อไปอยู่อำเภอชุมแสงนครสวรรค์ด้วยหน้าที่ของพ่อกับการเป็นสัสดีที่ต้องมีวาระการย้ายทุก3-5ปี หนึ่งเป็นเพื่อนสนิทคนหนึ่งของผมไม่รู้เป็นเพราะอะไรเราจึงรู้สึกสนิทกัน อาจเป็นเพราะตัวเล็กเหมือนกันเวลาเข้าแถวจึงต้องอยู่ใกล้ชิดหรือติดกันก็เป็นได้ อีกอย่างชื่อเราก็ขึ้นต้นด้วย อ.อ่างเหมือนกัน แต่หลังจากผมออกจากโรงเรียนศรีโกสุมเมื่อจบป.4เราก็ไม่ได้เจอกันอีก เราต่างมีทางเดินชีวิตไปตามวิถีวันหนึ่งเมื่อผมกลับบ้านที่สารคาม ตุ่มซึ่งตอนนั้นทำร้านอาหารนัดให้เราเจอกัน ผมยังจำภาพและคำพูดเมื่อแรกเจอกันได้ "นี่คือเพื่อนรักของผม"พร้อมกับการโอบไหล่ท่ามกลางบรรยากาศหมู่เพื่อนๆจากนั้นเราก็เจอกันบ่อยขึ้นเวลารวมรุ่นหรือเมื่อผมกลับสารคาม ผมรู้ข่าวเพื่อนจากตุ่ม แม้รู้ว่าวันเช่นนี้ย่อมมาถึงกับทุกคนแต่ก็อดสะท้านใจไม่ได้ เพื่อนรักผมคนนี้ไม่ธรรมดาครับ ผมชักรู้สึกว่าคนดีๆนี่เทวดาท่านต้องการพาไปอยูด้วยเร็วจริงๆ

ผลงานเพื่อนรักผมครับhttp://www.bloggang.com/viewblog.php?id=api&group=...