วันนี้ข้าพเจ้านั่งทบทวนตนเองอยู่หลายเรื่องราวและเหตุการณ์ ตลอดจนการตอบสนองของตนเองต่อเรื่องราวนั้นๆ
เรื่องที่เข้ามา มีทั้งเรื่องที่น่าชอบใจ และเรื่องที่ไม่น่าชอบใจ
เมื่อก่อน ...เรื่องของความไม่ถูกต้อง ข้าพเจ้าจะสู้อย่างเต็มที่เพื่อให้ได้มาซึ่งความถูกต้อง
บุคคลที่เข้ามาปฏิสัมพันธ์ ก็มีทั้งดีและรัก...ชังและปฏิบัติต่อเราไม่ดี
ทุกวันนี้ ...เรื่องทำนองนี้ก็ยังเกิดขึ้น เลี่ยงไม่ได้
ข้าพเจ้าทบทวนและสำรวจในตนเอง เห็นอารมณ์และความรู้สึกที่ "หน่าย..." แต่สิ่งที่เพิ่มขึ้นในใจคือ "ความอดทน"...
ภาพของผู้หญิงคนหนึ่งที่ลุกขึ้นมาพูดเหยงๆ...โต้ตอบกับความไม่ชอบธรรม ดูไปก็เหมือนคนบ้า
เมื่อไม่ทำอะไรเลย ก็ดูเหมือน ...จะลามปาม
ทำให้นึกถึงอาการของไข้หวัดที่กำลังเป็นอยู่ ถ้าไม่ทานยาเชื้อแบคทีเรียก็ลาม ...คุกคามสุขภาพ แต่เมื่อทานยาปฏิชีวนะ ก็ดูเหมือนจะเป็นการฆ่า
แต่...เมื่อไม่ฆ่า เชื้อโรคก็จะดำเนินและลุกลาม ... ก็เฉกเช่นเดียวกัน การคุกคามด้วยความไม่ดีทั้งปวงอันเป็นความทุศีลและไร้ซึ่งถึงคุณธรรมก็ต้องปาม
การปาม ...คือ การพูดถึง ข้อเท็จจริง ตามจริง แบบไม่บิดเบือน
บางครั้งความรู้สึกก็สลดในใจ "ทำไมชีวิตเราต้องได้มาเจอเรื่องทำนองนี้"...แต่พอพิจารณา ก็เห็นโอกาสของการได้เรียนรู้ใจของตนเอง
เรื่องที่แย่กว่านี้ ก็ได้เจอมาแล้ว เจอมามาก พอระลึกถึงพ่อแม่ครูบาอาจารย์ ...กำลังใจก็ปรากฏ
ข้าพเจ้าได้เรียนรู้อะไรจากเหตุการณ์นี้
และตัวข้าพเจ้าเอง ...ท่าทีและการตอบสนองทำได้ในระดับที่ไม่ละเมิดศีล และทุกการกระทำต้องอยู่ในกรอบของระดับคุณธรรมตามกำลังสติและปัญญาที่ตนเองมี
มีความหวังขอให้แสงแห่งคุณธรรมส่องสว่างบนดินแดนแห่งบ้านเกิด
ไม่มีความเห็น