ถึงเวลาแล้ว....ที่ผมจะกลับมาโบยบินอีกครั้ง....
www.flickr.com/photos/nanoslam/7564492340
เมืองมอนเทอเรย์ รัฐแคลิฟอร์เนีย (Monterey, California) เป็นสวรรค์ของนกเพลิแกน (Pelican) หรือนกตระกูลกระทุง ซึ่งเป็นนกที่มีลำตัวขนาดใหญ่ (125-165 เซนติเมตร) มีลักษณะเด่น คือ จะงอยปากใหญ่ ปากบนแบน ปลายจะงอยปากงอเป็นขอ ปากล่างมีถุงใต้คางแผ่จนถึงคอโดยไม่มีขนปกคลุม เป็นนกหาปลาที่กินปลา โดยการใช้ถุงใต้คางช้อนปลาในน้ำ (อ่านต่อได้ที่ https://th.wikipedia.org/wiki/)
en.wikipedia.org/wiki/Monterey,_California
เมืองมอนเทอเรย์ เป็นเมืองชายทะเล ในยุคนั้น จึงมีโรงงานปลากระป๋องหลายแห่ง และมีถนนเส้นสำคัญ คือ ถนนแคนเนอร์รี่ โรว์ ถนนที่โด่งดังมาจากผลงานของจอห์น สไตน์เบ็ค (John Steinbeck) นักเขียนรางวัลโนเบลเจ้าของงานเขียนชื่อเดียวกับถนนเส้นนี้ (อ่านต่อได้ที่ http://canneryrow.com/our-story/john-steinbeck)
นกเพลิแกนรักเมืองมอนเทอเรย์ เพราะเวลาชาวประมงทำความสะอาดเครื่องมือหาปลา พวกเขาจะโยนปลาเน่าทิ้ง และนกก็จะกินเศษปลาเป็นอาหาร ทำให้นกมีอาหารกินอิ่ม โดยไม่ต้องลงมือจับปลาเอง
เมื่อเวลาผ่านไป ปลาในแถบชายฝั่งเริ่มร่อยหรอ โรงงานปลากระป๋องเริ่มปิดตัวทีละแห่งจนไม่เหลือ นกเพลิแกนจึงประสบปัญหา ทั้งที่สัญชาติญาณดั้งเดิมเป็นนกที่มีความสามารถในการจับปลาเป็นอย่างยิ่ง มันจะบินเป็นฝูงฝ่าคลื่นท้องทะเล และเมื่อเจอปลามันจะโฉบลงไปในน้ำ และจับปลาได้อย่างแม่นยำ
เมื่อไม่ได้ออกจับปลามานาน พวกมันอ้วนขึ้นและขี้เกียจ ประกอบกับชาวประมงไม่โยนปลาให้กิน โดยไม่ต้องออกแรง พวกมันจึงเริ่มอดโซ
ชาวเมือง และนักอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมของเมืองนี้ ไม่สามารถหาหนทางช่วยเหลือเหล่าพวกนกนั้นได้ จึงนกเริ่มตายลงเรื่อย ๆ จนกระทั่งพวกเขาค้นพบทางออก นั่นคือ พวกเขานำนกเพลิแกน จากถิ่นอื่นที่คุ้นเคยกับการออกหาอาหารด้วยตัวเองทุกวัน นำมาไว้รวมกับนกที่นี้
นกเพลิแกนจากถิ่นอื่นเริ่มออกหาอาหาร และในไม่ช้านกพื้นเมืองเจ้าถิ่นที่หิวโซ เริ่มเข้าร่วมออกล่าหาอาหารด้วยตัวเองอีกครั้งหนึ่ง
บทเรียนจากนกเพลิแกน ทำให้ผมเรียนรู้ว่า สิ่งที่เราไม่เคยทำ หรือสิ่งที่เราเคยทำได้ในวันที่ผ่านมา แต่วันนี้ เรากลับทำสิ่งเหล่านั้นไม่ได้ คิดว่า เราทำไม่ได้ และไม่มีหนทางที่จะประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน
ผมค้นพบหนทางว่า ต้องเรียนรู้จากประสบการณ์ของคนอื่น ๆ ศึกษาว่าคนเหล่านั้นมีชีวิต การทำงาน และวิธีคิดอย่างไรที่ทำให้ประสบความสำเร็จในประเด็นที่ผมสนใจใคร่รู้
ถึงเวลาแล้ว....ที่ผมจะกลับมาโบยบิน อีกครั้ง....
ความเห็น (5)
เป็นกำลังใจในการโบยบินอีกครั้งครับ
ขอบคุณ ที่ถอดบทเรียนจาก "นกจากนกเพลิแกน" ที่ทำให้เราเรียนรู้ว่า สิ่งที่เราไม่เคยทำ หรือสิ่งที่เราเคยทำได้ในวันที่ผ่านมา ... และการเรียนรู้จากประสบการณ์ของคนอื่น ๆ ศึกษาว่าคนเหล่านั้นมีชีวิต การทำงาน และวิธีคิด..เป็นนักคิดที่เยี่ยมมากค่ะ คิดถึงน้องเสมอค่ะ
ขอบคุณบันทึกดีดีนี้ค่ะ
เพลงไพเราะ ความหมายดีดี มาฝากน้องค่ะ .... เขาเป็นมหาเศรษฐีนักแต่งเพลง... เนื้อหาคำแปลดีมากๆ ค่ะ
เอาเพลงไพเราะๆ มาฝากค่ะ
