นิทานกรเพชร เรื่อง นกกระจาบสนทนา
2. นกกระจาบสนทนา
ฝูงนกกระจาบสนทนากันในบ่ายวันหนึ่งว่า สิ่งใดมีอาวุธที่ทรงอำนาจที่สุดในโลก
"ฉันว่าสายฟ้า" เพราะสายฟ้าฟาดเปรี้ยงเสียงดังน่ากลัว สุดที่ใครจะต้านทาน
"ฉันว่าไฟ" เพราะว่าไฟร้อนแรงเผาผลาญทุกสิ่งให้มอดไหม้ สุดที่ใครจะต้านทาน
"ฉันว่าน้ำ" เพราะน้ำมีพลังหลั่งโถมทลวงทุกสิ่งให้พังทลายได้ สุดที่ใครจะต้านทาน
"ฉันว่าพายุ" เพราะพายุมีพลังพัดรุนแรงหอบทุกอย่างปลิวไปราวกับนุ่น สุดที่ใครจะต้านทาน
"ฉันว่าที่พูดมาไม่มีสิ่งใดทรงอำนาจเท่า แผ่นดิน"
เพื่อนๆ ต่างงุนงง "อะไรกัน ดินไม่เห็นมีอาวุธที่ทรงอำนาจทำลายล้างเทียบเท่า สายฟ้า ไฟ น้ำ หรือ พายุ ได้เลย"
"เพื่อนๆ เอ๋ย ฉันจะบอกให้ สายฟ้าฟาดแผ่นดิน ดินก็รับได้ ไฟเผาผลาญแผ่นดิน ดินก็ยังอยู่ได้ พายุพัดโหมกระหน่ำแผ่นดินเท่าใด ดินก็ไม่ไปไหน แล้วจะมีอาวุธอะไรทำลายแผ่นดินลงได้ล่ะ นี่แหละอาวุธที่ทรงอำนาจที่สุด"
"ฉันไม่เข้าใจว่าอยู่เฉยๆ อย่างแผ่นดินจะมีอาวุธที่ทรงอำนาจที่สุดได้อย่างไร" นกกระจาบทั้งหลายต่างพากันสนใจฟัง
"อาวุธที่ทรงอำนาจที่สุด ไม่ใช่อาวุธที่มีอำนาจทำลายล้างรุนแรง แต่เป็นอาวุธที่ไม่ทำลายล้างสิ่งใดต่างหาก มีความอดทนต่อแรงเสียดทาน ต้านความรุนแรงต่างๆ ได้อย่างสงบ ที่สำคัญการรวมตัวของดินกรวดหินทั้งหลายเป็นแผ่นพื้นดินมีความแข็งแกร่งที่ไม่อาจมีพลังอะไรทำลายให้ย่อยยับได้นั่นแหละคือ อาวุธที่ทรงอำนาจที่สุดในโลก
"พวกเราจำเรื่องบรรพบุรุษของเราที่ช่วยกันบินยกตาข่ายนายพรานอันหนักอึ้งให้ลอยได้จนทั้งหมดปลอดภัยได้ไหม นั่นล่ะบทเรียนการใช้อาวุธที่ทรงอำนาจมากที่สุดในโลกอย่างหนึ่งล่ะ"
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น