ความทรงจำในวัยเด็กของผมงดงามอยู่เสมอ ๆ ยิ่งเมื่อเติบโตขึ้น ความทรงจำกลับเด่นชัดขึ้นเรื่อย ๆ (ในบางเรื่อง)
เมื่อเติบโตขึ้น ผมเหมือนโหยหาสิ่งที่เคยเกิดขึ้นในชีวิตยามวัยเยาว์
คงเหมือนคนยุคนี้ที่กำลังค้นหา และออกไปเดินทางหาโปเกม่อน 555
"ควาย"
เป็นสัตว์ที่มีพระคุณ และเป็นสัตว์ที่สร้างชีวิต เป็นสิ่งที่เป็นขวัญคู่กับ "ข้าว"
ควายเป็นสัตว์ที่เคียงคู่อาชีพชาวนา กระดูกสันหลังของชาติ นับเป็นหนึ่งในอาชีพที่ผมเทิดทูน
ชาวนา ครู หมอ และสัปเหร่อ
ตอนปิดเทอม แม่จะส่งผมไปอยู่กับตาและยาย ที่จังหวัดเลย
ซึ่งตอนนั้น ที่นั้นยังทำนา มีควายอยู่ 5 ตัว
ตากับยายมอบสิทธิ์ให้ผม ตั้งชื่อได้ ผมก็ตั้งชื่อตามชื่อผลไม้
ทุกวัน จะพาพวกควายไปกินหญ้า ขี่หลัง เอาเข้าคอก
และสุมไฟ กันยุงไม่ให้มันกัด
ตอนนั้น แค่มันแววตาของควายแต่ละตัว
ถึงแม้รูปร่าง และสีผิวเหมือนกัน ผมก็สามารถแยกแยะออกได้
แต่ตอนนี้ ผมยังแปลกใจว่า
ทำไมตอนเด็ก ๆ ผมจำควายทุกตัวของผมได้.....
แต่ตอนนี้ ผมยังจำชื่อเพื่อนสมัยเรียนชั้น ป. 1 ด้วยกันมา ไม่ได้แล้ว
หรือพระเจ้าเอาพรสวรรค์นี้คืนจากผม...
(รูปจาก http://www.manager.co.th/Local/ViewNews.aspx?NewsI...)
ชาวนา ครู หมอ และสัปเหร่อ ขอเทิดทูนด้วยคนค่ะ
-สวัสดีครับ
-ผมก็ยังจำชื่อควายของผมได้เหมือนกันครับ
-อ้อ..มีวัวด้วย..
-ผมว่าหากเรามีความทรงจำดี ดี เกี่ยวกับอะไรแล้ว เราก็จะจำได้ดีครับ
-ณ เวลานี้ พยายามย้อนเวลากลับไปให้ใกล้กับสมัยก่อนให้มากที่สุดครับ
-ขอบคุณครับ
-อ้อ...อ.บางทราย มาเยี่ยมผมเมื่อวันก่อน บอกกับผมว่า ผมโชคดีที่ได้อยู่ แบบ 2 วิถี 3 โลก
-เอาไว้มีโอกาสเหมาะ ๆคงได้นำมาแลกเปลี่ยนกันครับ
ตอนเด็ก ๆ พี่มะเดื่อก็จะจำอะไร ๆ ได้ดี
ยังจำได้ถึงทุกวันนี้
และพอยิ่งอายุมากขึ้น
ก็ยิ่งจำเรื่องเก่า ๆ ได้แจ่มชัด
แต่เรื่องใหม่ ๆ กลับลืม ๕๕๕
นี่แหละเขาว่า...แก่แล้วหลง ๆ ลืม ๆ ละ
ความสุขช่วยให้เราระลึกย้อนจำความรู้สึกนั้นได้ดี โดยไม่ต้องพยายาม
มีความสุขไปด้วยค่ะ
นึกอยู่นะคะว่าถ้ามีวัวควายหลายตัวเราจะจำหน้ามันได้ไหม