วันวานรำลึก(๑๙) : ตามรู้ดูกรรมให้เป็นกิจวัตร
…..อารมณ์ ทั้งหลายที่เกิดกับเรา ล้วนเกี่ยวข้องกับบุคคลทั้งสิ้น ตั้งสติพิจารณาตัวเรา ตัวเขา ตัวเรากับวัตถุต่างๆ บุคคลต่างๆ….จนเปิด”ตัวรู้อารมณ์”ให้ปรากฏขึ้นได้….ใช้สติเปิดตัวรู้ ความคิดไปพร้อมกัน….ก็จะพิจารณาเห็นว่าอารมณ์นั้นๆเป็นอารมณ์ใดบ้าง ….รัก กลัว โกรธ…..ใช้สติพิจารณาวนเวียนไปมา….ว่าอารมณ์ใดเข้มข้นที่สุด…….ว่าที่นำพาตัวเองเข้าไปเกี่ยวข้องกับอารมณ์นั้นๆ…เกี่ยวข้องกับความมีตัวตนของเราอย่างไร…..พิจารณาวนเวียนไปมาจนกระจ่าง….ตามรู้อารมณ์ที่ระเบิดออกระหว่างพิจารณา………
ทำอย่างนี้เรื่อยไป….ถึงจุดหนึ่งจะสามารถรับรู้ปัจจุบันได้ว่ามีความโล่งก่อเกิด….พึงทบทวนเส้นทางที่นำพามาพบความโล่งนั้น….จะพบว่ามีบางอย่างใน ๓ สิ่งนี้….โลภะ โทสะ โมหะ…..โดนขจัดออกไป….แล้วจะเข้าใจว่าที่แท้อารมณ์นั้นเป็นข้อมูล ที่่จิิตตีระฆังบอก…ว่าถึงเวลาตั้งหลักทำความเข้าใจความเกี่ยวข้องให้กระจ่าง….ถึงเวลาจัดการให้ตนมีเวลานอก…..ทำหน้าที่พิเศษ….เซ็นต์ยินยอมให้จิตและสตินำพาตนเดินไปบนถนนสายหนึ่ง….ที่ปลายทางมีรางวัลใหญ่รออยู่…..รางวัลที่ว่านั้นเรียกว่า….ความสงบ สันติในใจ…..
ฝึกทุกวันเข้าไว้...เมื่อความเข้าใจตัวเองเพิ่มขึ้นๆ....ถนนที่ชื่อว่า...ทางสายกลาง....จะปรากฏตัวให้เห็นเอง
๒๔ กันยายน ๒๕๕๘
ความเห็น (2)
A little place out of the rats' race can help a lot to find what inside ourself. It looks like your utopia garden is growing up nicely. ;-)