สร้างทานบารมีผ่านโรงทานต้นกล้าฯ

ผ่านไปแล้วงานกฐินประจำปี เป็นการจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย ปีนี้คนอาจจะไม่เยอะเหมือนทุกๆ ปี เนื่องจากมีการจัดพร้อมกันหลายแห่ง ... สำหรับโรงทานต้นกล้าศีลธรรม ก็ยังคงมีขึ้นเช่นเคย

เมื่อย้อนกลับไปทบทวน...เส้นทางบ่มเพาะทานบารมีผ่านการทำโรงทาน

ทุกๆ ปีการทำโรงทานจะเริ่มขึ้นในต้นปีช่วงเดือนมกราคม คือ งานมุฑิตาจิตองค์พ่อแม่ครูบาอาจารย์หลวงปู่ประสาร สุมโน วันที่ ๑๖ มกราคม จากนั้นก็มีการทำอีกครั้งในช่วงเข้าพรรษา ปีนี้มีวาสนามากพอได้ทำโรงทานถึง ๗ ครั้งและรวมการถวายปานะประจำทุกวันพระของการลงอุโบสถอีก ๖ ครั้ง และปิดท้ายการทำโรงทานประจำปีคือ งานกฐิน

การทำโรงทานต้นกล้าเริ่มชัดเจนประมาณปี ๒๕๕๒-๒๕๕๓ ด้วยความตั้งใจอยากบ่มเพาะเด็กและเยาวชนจากคุมประพฤติที่มาฟื้นฟูจิตใจที่วัดได้มีโอกาสได้เรียนรู้การสร้างทานบารมี โดยเด็กๆ เหล่านี้จะใช้แรงและการทำงานเป็นทาน...บางคนก็จะชักชวนพ่อแม่ผู้ปกครองนำข้าวสาร ผัก อาหารแห้งมาร่วมด้วย ...

มีกัลยาณมิตร...มากมายหลายคนมาช่วยสนับสนุนปัจจัย ต่อเนื่องมาเป็นระยะๆ

การทำโรงทานจากที่ทำวันงานมุฑิตาจิตองค์พ่อแม่ครูบาอาจารย์หลวงปู่วันเดียว ต่อมาก็ขยายวันเพิ่มขึ้นตามกำลังทรัพย์ คนที่เป็นแม่ครัวหลัก คือ แม่ตึ่ง...เป็นโยมแม่พระอาจารย์ต้อพร้อมเครือญาติและเหล่าแม่ออกชาวบ้านทั้งหลายมาช่วยกัน

ในหลายๆ ครั้ง... คนที่คุ้ยเคยและถูกอัธยาศัยกันบ้างก็นำของสดตามศรัทธามาร่วม เช่น เนื้อหมู เนื้อไก่ ผักสด อาหารแห้ง ขนมจีน ... แม่ตึ่งและแม่ออกชาวบ้านก็จะประยุกต์อาหารตามวัตถุดิบที่มี

การทำโรงทานแต่ละครั้งดูเหมือนจะผ่านไปด้วยดี แต่ทุกครั้งก็มีอุปสรรคขัดขวางมากมาย

แต่ก็สามารถผ่านลุล่วงของการสร้างทานบารมีมาได้ทุกครั้ง ด้วยความอดทนและมั่นคง

ตัวอย่างของอุปสรรค เช่น ... การกำหนดที่ตั้งของโรงทาน อาจมีคนไม่พอใจหรือไม่ชอบใจที่จะให้โรงทานต้นกล้าดูเด่น ... แต่เราก็พากันปรับใจ ปรับการทำงาน แม้ถูกกำหนดให้ไปอยู่ที่ไกลจากความอำนวยสะดวกต่างๆ เช่น การไกลครัว ก๊อกน้ำ ก็พากันช่วยกันแก้ไขและปรับทุกสถานการณ์ เนื่องจากโรงทานต้นกล้าเป็นโรงทานที่ใหญ่พอสมควรและทำโรงทานแต่ละครั้งหลายวันการอยู่ใกล้ครัว ตู้แช่ และก๊อกน้ำจะสะดวก แต่เมื่อถูกไล่ที่ให้ไปอยู่ที่ไกลไม่สะดวกในการทำเท่าไร คณะทำงานก็พากันอดทน และนำพากันทำโรงทานผ่านมาได้จนถึงปัจจุบัน

หรืออุปสรรคเรื่องการปล่อยข่าวลือของการชวนคนมาร่วมบุญเปลี่ยนไปเป็นถูกใส่ความว่าเรี่ยไรเงิน ต่อมาก็เลยไม่บอกบุญใคร กัลยาณมิตรที่มีความลงใจต่อกัน ...เมื่อทราบถึงการทำโรงทานก็จะมาร่วมเองด้วยศรัทธา...

ยิ่งนานวันผ่านมาหลายปี มาถึงปีนี้เกินความคาดหมายของการทำบริจาคทาน

นอกจากร่วมกันฝ่าฟันอุปสรรคมาได้แล้ว ยังมีชาวบ้านมากมายมาขอร่วมบุญสิบบาทบ้าง ยี่สิบบาทบ้าง ...ตามกำลัง บางคนใช้แรงกายมาช่วย ...

ทำให้มั่นใจและมั่นคงยิ่งๆ ขึ้นไปของการฝึกฝนตนเองเรื่องนี้ ...แม้อุปสรรคยังมีอยู่มาก ตราบเท่าที่พ่อแม่ครูบาอาจารย์ท่านยังอยู่ ภารกิจนี้ก็ถือว่าเป็นหนึ่งในการน้อมปฏิบัติบูชาต่อท่านและต่อองค์พระรัตนตรัย...

...

๒๓ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๕๙

[ดร. ภิญโญ รัตนาพันธุ์]

อนุโมทนาครับ ความท้าทายที่เกิดขึ้น มีในทุกแวดวงจริงๆ แต่เมื่อได้ทราบจุดหมายที่ดีงามแล้ว ทุกอย่างก็ลงตัวเอง