ความรู้ที่ยิ่งใหญ่... มาพร้อมรากฐานที่ถ่อมตน
ผมชอบถ้อยคำข้างบนจัง ผมไม่ได้คิดเอง จำคำคนอื่นมา ชอบๆ แล้วก็ลอกลงสมุดบันทึกไว้
ยามนี้แทบไม่ได้คิดเองเลย เป็นชีวิตที่ประครองตัวและสมองให้ทรงตัวได้อย่างแน่นิ่งให้มากที่สุด
คนอื่นคิดมาให้แล้ว ทำตามคนอื่น ก็แทบจะหมดเวลา แต่ก็ยังคิดถึง GotoKnow เสมอๆ พยายามเข้ามา
เพื่อปัดฝุ่นบ้านของผม และบ้านของพวกเราทุกคน
ในยามที่ท้อแท้ งานประดาประเดดาหน้าเข้ามา
ผมคิดถึงหนังสือเล่มหนึ่ง ที่เกี่ยวข้องกับนักคณิตศาสตร์ที่อัจฉริยะที่แสนเศร้าและเดียวดาย แต่เขาต่อสู้จนวินาทีสุดท้าย
เขาทำกับสิ่งที่เขารัก แลกมันด้วยชีวิต และความรัก
ความแสนรักอาดูรกับการห่างไกลจากมาตุภูมิ
"...เราไม่ได้สร้างสูตรเหล่านี้
มันมีตัวตนอยู่แล้ว
เพียงรอคอยใครสักคนที่ค้นพบมัน
และหนึ่งในนั้นคือ..."รามานุจัน"..."
ยามใดที่อ่อนล้า ผมกลับมาอ่านหนังสือที่ผมชอบ เหมือนถ้อยคำมันเป้าฝุ่นที่เกาะเป็นคราบแน่นในใจเราออกไปได้บ้าง
ยามใดที่เหน็ดเหนื่อย ฟังเพลงที่เราชอบ เหมือนได้น้ำหวานเย็นๆ มารดน้ำพรวนดินกลางใจที่แห้งผากให้ชุมชื่น
ยามใดอยากร้องไห้ กลับมาดูภาพยนตร์ที่เป็นแรงบันดาลใจ ให้มันมาเช็ดน้ำตาให้ เพื่อดวงตาสว่างไสว ก้าวเดินอีกครั้ง
หนึ่งในภาพยนตร์...
อยากให้ทุกคนได้ดูภาพยนตร์เรื่องนี้จัง ผมเอาฝากด้วย
"สุดยอดอัจฉริยะที่โลกไม่ต้องการ"
ผมจะน้อมรับกับสิ่งทุกสิ่งทุกอย่างที่เข้ามาในชีวิต อย่างถ่อมตนและมีสติให้มากที่สุด
