..บ้าน..
..
ว่ากันว่าความรู้สึกกลัวที่จะสูญเสียกับความรู้สึกยินดีที่ได้ของสิ่งเดียวกันนั้นไม่เท่ากัน
มีงานวิจัยทดลองสังเกตพฤติกรรมของลิง โดยวัดปฏิกิริยาของลิงเวลาได้รับแอปเปิ้ลหนึ่งผล กับเวลาที่ลิงถูกแย่งแอปเปิ้ลไป ลิงแสดงความก้าวร้าวเวลาถูกแย่งแอปเปิ้ลมากกว่าความลิงโลดเวลาได้รับมันมา พฤติกรรมนี้เรียกว่า loss aversion
เช่นเดียวกันกับคนเรา ในสิ่งเดียวกันไม่ว่าจะเป็นอะไร สมมุติว่าสิ่งนั้นเป็นเงิน 100,000 บาท เวลาเราเสียมันไป เราจะรู้สึกเจ็บปวดมากกว่าความดีใจที่ได้มันมา กับบางคนความเจ็บปวดจากการสูญเสียนั้น มีขนาดถึงประมาณ 2 เท่าของความสุขจากการได้มาในจำนวนเงินที่เท่ากัน แปลว่าถ้าเสียเงินไป 100,000 บาท จะเอาความสุขมาชดเชยได้ ก็ต้องได้เงินมา 200,000 บาท
แต่คนเราจะรู้สึกกลัวที่จะสูญเสียก็ต่อเมื่อเรารู้สึกว่าสิ่งนั้นเป็นของเราเท่านั้น...
วันนี้ไปเดินขึ้นดอยเล็กๆ ที่ Bukit Timah Nature Reserve ก็เลยนึกถึงคำพูดของใครบางคนที่กล่าวไว้ว่า "ธรรมชาติไม่ใช่เป็นเพียงที่ที่เราจะไปเที่ยวชม แต่มันคือบ้าน" ถ้าหากเราทุกคนรู้สึกว่าธรรมชาติ อากาศรอบตัว นี้เป็นบ้านของเรา เป็นสิ่งที่ควรค่าแก่การปกป้องของทุกคน เราคงกลัวที่จะสูญเสียมันมากกว่านี้ เราคงจะทำอะไรอีกมากมายที่จะปกป้องไม่ให้เราสูญเสียสิ่งที่มีไปมากกว่านี้
เราจะคิดเสมอว่าจะทำอะไรบ้างให้บ้านของเรามีอากาศดี สงบ สดชื่น ในทุกวัน และที่สำคัญเราจะได้ส่งมอบบ้านหลังใหญ่หลังนี้ให้ลูกหลานต่อไป
วันนี้เอาน้องบ่างกับน้องหัวขวานแดงลายมาออกสื่อแนะนำบ้านของเราค่ะ.
ความเห็น (4)
บ้าน (ธรรมชาติ) คือ วิมานของเรา ;)...
มุมดี มีมาเห้นเห็นทุกวัน...ชอบความคิดคุณปริมนะครับ
บ่าง... เพิ่งเคยรู้จักครั้งแรกในชีวิตค่ะ
ทำบ้านให้เป็นธรรมชาติด้วยค่ะ คุณปริม
