วันวานรำลึก(๒๓) : สะกิดความคิด

"เธอเคยทะเลาะกับแม่แล้วมีความสุขไหม......เด็ก ๆ ส่ายหัว.....

ใช่ ดังนั้น ถ้าเธอฝึกตนเองให้ทำบางสิ่งให้พ่อแม่หรือคนอื่นมีความสุข....เธอจะรู้ว่า มันโคตรมีความสุขกว่าการทะเลาะกัน"

คำกล่าวนี้อ่านแล้วสะกิดความคิดให้ผุดโผล่มากมาย เดี๋ยวมุดกล่องโน้น เดี๋ยวมุดกล่องนี้ ความเห็นเกิดขึ้นมากมาย เคยเห็นความคิดอะไรบ้าง ยกยอดมาดูหน่อย

"หลายครั้งการสื่อสารก็กลายเป็นปัญหาสำคัญในชีวิตที่อยู่ร่วม เมื่อคนเราคุยกันน้อยลงๆ

เหตุผลที่มักจะหยิบมาอ้างเวลาไม่คุย คือ คบกันมานานขนาดนี้ยังไม่รู้อีกหรือ....

เธอไม่เข้าใจฉัน ฉันก็เลยไม่อยากคุยกับเธอ....

เธอรู้อยู่แล้ว อย่าทำเป็นไก๋ว่าไม่รู้เลย แก้ตัวอ่ะ....บลา..บลา...บลา"

อื้อฮืม เยอะซะ

"เมื่อเริ่มต้นคุยแล้ว ฝ่ายหนึ่งพาตัวเข้าไปอยู่ในกล่องความคิด ต่อให้เปิดใจ อีกฝ่ายก็ไม่สามารถเข้ามาสัมผัสได้ว่ารู้สึกอะไรอยู่"

สั้นๆแต่ก็เยอะที่ใจทำงานให้ความหมายขยายความเห็น

"ไม่ว่าใครก็เรียกร้องให้คนอื่นมาเข้าใจตัว.....แล้วบ่อยครั้งตัวก็ลืมทำความเข้าใจคนอื่น เป็นอย่างนี้แล.....แล้วความเข้าใจจะเกิดขึ้นได้อย่างไร"

ผ่านไปอีกช๊อต อ๊ะๆ นี่ไงจริตที่มักคุ้นเคย มองออกนอกตัว ตัดสินคนอื่น

"ใจอยู่ห่าง แม้กายใกล้ชิด....

ความเป็นคนใกล้ชิดย่อมเปลี่ยนแปร เมื่อใจอยู่ห่างกัน.....

ยิ่งพาตัวเข้าไปท่องเที่ยวในกล่องความคิดมากหลาย ก็ยิ่งทำให้ไม่ได้คุยกัน...เมื่อนั้นก็มิอาจใช่คน(ใจ)ใกล้ชิดได้อีกต่อไป

มีอะไรให้คุยกันไม่สำคัญเท่ากับมีอะไรให้ฟังกัน....หลายๆครั้งที่คนไม่ค่อยชอบฟังคนอื่นพูด....

หลายๆครั้งที่เมื่อฝ่ายหนึ่งเริ่มพูด อีกฝ่ายก็เริ่มต้นแย้งว่า ไม่ใช่อย่างนั้น...แย้งด้วยความเชื่อว่าสิ่งนี้เป็นสิ่งที่ถูก....

เมื่อไรที่คนคิดต่างไป คนนั้นก็คิดผิด.......การติดกับ ตกลงไปอยู่ในกล่องความคิด ถูก-ผิด ก็สำคัญ”

อะฮ้า เยอะจริงๆความเห็นที่เกริ่นไว้บอกว่าคิดดี

"ถ้าคนหมั่นฝึกตัวเองให้ฟังคนที่คิดต่างจากตัวได้......ยอมรับได้ว่าทุกชีวิตมีสิทธิ์คิดต่าง.....

ฝึกละวางการยึดความคิดตัวเป็นศูนย์กลาง.........

ฝึกละวางการตัดสินคนอื่นที่คิดต่างว่ายึดความคิดตัวเป็นศูนย์กลาง ความขัดแย้งจะเกิดน้อยลงไปเรื่อยๆ....

ประตูใจจะเลื่อนเปิดให้ใจที่อยู่ห่างจัดวางตัวเองใหม่....

ความเย็นสบายบางอย่างจะแผ่ซ่าน ห่มใจให้เย็น....ใจสบาย กายก็สบาย....สภาวะใหม่ๆแห่งชีวิตก่อกำเนิด"

นั่นแน่ คำเล่าข้างบนนู้น นำความคิดมามากมายปานนี้เชียว โชคดีหรือเปล่า

"เมื่อไรที่คุยกันแล้วความขัดแย้งก่อตัว....ให้เอะใจว่า เวลานั้น คนได้พาตัวหลุดจากการฟังอีกฝ่ายไปซะแล้ว.....และพาตัวไปสู่การให้ความสำคัญกับตัวเองที่สุด"

อ้อ มีสร้างความเห็นไว้นำทางให้จัดการคุมตนเองซะด้วย

"บทเรียนแห่งความขัดแย้งเล็กๆ.....สอนให้รู้ว่าเมื่อเรากำลังให้ความสำคัญกับตัวเอง.......

ประตูใจของเราจะเลื่อนปิดลง ไม่สนกับใจใครนอกจากใจตัวเอง และบัดนั้นมารจะตามมาผจญ.....

กล่าวส่อเสียด ยุแยง จนเกิดความกังขา ความข้องใจ ชวนให้หูเลือกฟังแต่เสียงเรียกร้องของตัวเราเอง.....

สร้างนิยายเรื่องยาวหลากหลายเรื่อง ฟังจนเพลิน.....

เพลินขนาดยอมให้มารจูงไปกระโดดหน้าผาความโกรธ กระโดดแล้วยังหลงเพลินคลุกกับความโกรธ.....

จนลืมไปว่า.....แท้จริงแล้ว คนทุกคนปรารถนาความรัก ความเมตตาจากกันและกัน อยากทำความดี"

โอ้โห ไม่น่าเชื่อว่า คำเล่าสั้นๆอย่างข้างบนจะเหนี่ยวนำให้ความคิดสร้างนิทานแห่งความเห็นได้มากมายปานนี้

นิทานเรื่องเก่าบันทึกไว้เมื่อ ๗ มีค. ๒๕๕๘ นำมาร่ายตัวอักษรเป็นนิทานเรื่องใหม่

๗ มีนาคม ๒๕๖๐

[เพชรน้ำหนึ่ง]

-สวัสดีครับ

-ตามมาอ่านนิทานสอนใจครับ

-ขอบคุณครับ

[หมอเจ๊ คนสวย แซ่เฮ]

สวัสดีค่ะน้องเพชรน้ำหนึ่ง

กำลังแพลนการไปเยือนกำแพงเพชรอีกรอบนะคะ

ไปรอบนี้จะขอไปเยี่ยมชมกระทงฝีมือชาวบ้านค่ะ

พร้อมทั้งยังขอเอี่ยวชิมรสมืออาหารบ้านๆอีกสักรอบ