วันวานรำลึก (๒๘) : ทิ้งคิด ดูใจให้ทัน
"ธรรมะมี เอาไว้ ใช้ล้างจิต อย่าพึงคิด ท่องจำไว้ ให้หนักหัว จะกลายเป็น ตู้หนังสือ ไม่รู้ตัว หลงเมามัว ว่าตัวเก่ง ไม่เกรงใคร"
กลอนบทนี้อาจารย์ถาง (คนถางทาง) เป็นคนเขียน อ่านกี่ครั้งกี่ครั้งก็ชวนให้ทบทวนใจ
ทุกวันเราไม่ลืมอาบน้ำชำระร่างกายให้สะอาด ไม่มีน้ำเราก็ละการอาบน้ำไว้ก่อน หมั่นเช็ดตัวปัดฝุ่นเช็ดเหงื่อไคล และมักไม่ไยดีที่จะล้างใจ
อะไรหนอที่มารั้งให้เยื่อใยในใจเรา ผ่อนปรนจนลืมชำระใจให้สะอาดเช่นร่างกายเล่า ในเมื่อมิว่าเวลาใด ธรรมะที่มีไว้ให้ใช้อาบใจไม่เคยหมดไปจากโลก
ฤา ความเคยชินแห่งความหลงพาลืมตัว มัวแต่เสพความเก่ง คือสิ่งที่มารั้งให้เผลอหลงเพลิน มัวเมากับการทำตัวเป็นตู้หนังสือ...xxyyy???!!!!
อย่างนี้จะสามารถรู้แล้วหยิบใช้ธรรมะมาอาบใจให้อิ่มเต็ม สงบเย็น เปี่ยมสุขได้เยี่ยงไรกัน
งั้นจงยึดคติว่า ไม่รู้จะอาบน้ำชำระล้างใจยังไง ให้เรียนธรรมจากผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบเข้าไว้ หยุดมัวเมากับการเป็นตู้หนังสือซะเหอะ
หลวงปู่ดูลย์ อตุโล กล่าวคำไว้ว่า
"การปฏิบัติธรรม ไม่จำเป็นต้องเดินทางไปไหน ในเมื่อกายยาว ๑ วา หนา ๑ คืบ นี้แลเป็นตัวธรรม เป็นตัวโลก เป็นที่เกิดแห่งธรรม เป็นที่ดับแห่งธรรม เป็นที่ที่พระผู้มีพระภาคเจ้าได้อาศัยบัญญัติไว้ซึ่งธรรมทั้งปวง แม้ใครใคร่จะปฏิบัติธรรม ก็ต้องปฏิบัติที่กายและใจนี้ หาได้ปฏิบัติที่อื่นไม่.."
สาธุการแล้ว ลงมือปฏิบัติเถอะ....ทิ้งคิด ดูใจให้ทัน ...แค่นีี้แหละก็ได้ล้างใจแล้วหละ
๑๗ กรกฎาคม ๒๕๖๐
ความเห็น (3)
"การปฏิบัติธรรม ไม่จำเป็นต้องเดินทางไปไหน ในเมื่อกายยาว ๑ วา หนา ๑ คืบ นี้แลเป็นตัวธรรม เป็นตัวโลก เป็นที่เกิดแห่งธรรม เป็นที่ดับแห่งธรรม เป็นที่ที่พระผู้มีพระภาคเจ้าได้อาศัยบัญญัติไว้ซึ่งธรรมทั้งปวง แม้ใครใคร่จะปฏิบัติธรรม ก็ต้องปฏิบัติที่กายและใจนี้ หาได้ปฏิบัติที่อื่นไม่.."...
I will remember that quote (if not in words then in essence). I think we need more understanding of the word ปฏิบัติธรรม though. What do we do when we ปฏิบัติธรรม? Is it 'do good'?
ธรรมะอยู่ในใจใกล้ตัวหากไม่ปฏิบัติจะไม่เห็นธรรม ใครทำใครก็ได้ การปฏิบัติธรรมคือการละกิเลส ให้ลดลงบ้าง ถ้าหมดไปยิ่งดี ถ้าไม่หมดก็อย่าสร้างเพิ่ม
ไม่ได้คุยกันเป็นเวลาเนิ่นนานเลยนะคะคุณ sr
ยินดียิ่งค่ะที่ได้คุยกันอีก
นับแต่ชีวิตผันมาเดินบนเส้นทางเลขที่ ๖๐ ก็ตั้งใจเป็นลูกศิษย์พระพุทธเจ้าให้จริงจังซะที พอเริ่มเรียนเตรียมอนุบาลก็เกิดคำถามกับคำนี้ "ปฏิบัติธรรม" เช่นกันค่ะ
วันนี้เปลี่ยนเส้นทางมาเดินบนเส้นทางเลขที่ ๖๐+ ก็ใช่ว่าจะสอบผ่านเลื่อนชั้นได้ง่ายๆ
เพื่อความเข้าใจคำนี้ "ปฏิบัติธรรม" ก็ลงมือหาคำตอบ เริ่มด้วยทำตามรุ่นพ่อแม่ปู่ย่าตายายป้าน้าอาที่ทำให้เห็นมาก่อน "ไปวัดพร้อมปิ่นโต นั่งฟังเทศน์" แล้วดูใจตัว ก็เห็นใจให้คำตอบ
พิจารณาคำตอบแล้วเกิดคำถามว่าใช่แน่หรือคำตอบที่ว่า และแล้วความคิดก็แย้ง ไม่น่าใช่ทำแค่นี้ ไม่งั้นจะมีการภาวนาในรูปแบบต่างๆที่ปรากฏอยู่ทั่วไปทำไมมี
แล้ววันหนึ่งก็ได้ความรู้ว่ารูปแบบการปฏิบัติภาวนาต่างๆล้วนเพื่อนำไปหาผลคือ "ดูใจทัน ทิ้งคิดได้"
วันนี้เข้าใจว่าอย่างนี้ค่ะ "จะลงมือปฏิบัติรูปแบบใดก็แล้วแต่ หากมิหวังผลดูใจทัน ทิ้งคิดได้ไม่ควรเรียกว่ากำลังปฎิบัติธรรม"