เป็นอยู่คือของผู้ปฏิบัติธรรม
ก่อนที่ผู้เขียนจะเข้าไปพักในสถานที่ปฏิบัติธรรม หอฉัน ชั้น 3 มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วังน้อย พระนครศรีอยุธยา ผู้เขียนได้ไปกราบนมัสการพระอาจารย์ท่านหนึ่ง ซึ่งเป็นอาจารย์ดอกเตอร์สอนนักศึกษาที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้ ท่านเป็นพระเพื่อนของคนข้างกายผู้เขียน พระอาจารย์ท่านนี้ถามคำถามหนึ่ง ทำผู้เขียนอึ้งครู่หนึ่ง ท่านถามว่าปฏิบัติธรรมที่บ้านก็ได้มิใช่เหรอ ... ท่านทราบดีว่าผู้เขียนผ่านการปฏิบัติธรรมมาแล้ว สมควรที่จะปฏิบัติได้ทุกที่ทุกเวลาที่ต้องการ แต่ในความจริงแล้ว คนเราที่คลุกอยู่กับโลกนาน ๆ ไม่ค่อยอยู่ในวัดบ่อย ๆ อย่างท่าน ไม่ช้านาน ภูมิธรรมชาวโลกอย่างเราก็ร่อยหรอ ผู้เขียนต้องขอหาสถานที่สักแห่ง เพื่อลอกเปลือกที่หนาออกเสียบ้าง...
สถานที่ใดก็ตาม สำหรับผู้ที่เคยปฏิบัติธรรมมาแล้ว อย่าคาดหวังผลที่จะได้จากภายนอก ส่วนใหญ่เป็นการสอนสมถะ กำหนดรู้ ปฏิบัติในรูปแบบ สุดท้ายขอให้พึ่งตนเอง เห็นไตรลักษณ์ด้วยปัญญา โดยใช้โยนิโสมนสิการตนเอง แล้วย้อนกลับมาดูว่ากิเลสลดลงไหม ไม่มีที่ไหนหรือใครแก้ปัญหาภายในให้เราได้ถ้าเราไม่มีความเพียรอย่างต่อเนื่อง
บันทึกนี้ต่อเนื่องจากบันทึก "ปฏิบัติธรรมที่ไหนดี" เป็นการเล่าเรื่องการใช้ชีวิตของผู้เข้ามาปฏิบัติธรรมในที่แห่งนี้
1. ลงทะเบียนด้วยตนเอง ชั้น 4 หอฉัน และบริจาคตามศรัทธาและกำลังทรัพย์
2. เลือกมุมกางมุ้งสำหรับนอนที่ชั้น 3 หอฉัน อากาศร้อนพอสมควร เอาพัดลมตัวเล็กมาด้วยก็ช่วยให้หลับสนิทลงได้
สำหรับผู้เขียน นอนมุ้งนี้
3. อาหารเช้า กลางวัน (ก่อนเพล) มังสวิรัติมีไว้บริการฟรี เข้าแถวตักอาหารมาวางไว้บนโต๊ะ รอสวดมนต์พร้อมกันก่อนรับประทานอาหาร
อาหารจานนี้ ของผู้เขียน
4. น้ำปานะสำหรับผู้ปฏิบัติธรรม ในระหว่างการปฏิบัติ และช่วงเย็นที่งดการรับประทานอาหาร
บริจาคตามศรัทธาและกำลังทรัพย์เช่นเดียวกัน ไม่บริจาคก็ทานฟรี
5. ฟังธรรม ปฏิบัติธรรม
ชีวิตตลอด 5 วัน 4 คืน วนเวียนอยู่เท่านี้ เวลาส่วนใหญ่มีไว้สำหรับการปฏิบัติธรรมด้วยตนเองเป็นหลัก ครูบาอาจารย์แนะนำบ้าง ท่านใดมีครูอาจารย์ที่เคารพนับถือ มีหลักการปฏิบัติธรรมจากที่ใดมาแล้ว ท่านก็ปฏิบัติธรรมตามแนวทางของท่านไป ต้นทาง กลางทางอาจจะต่างกันไป ปลายทางเดียวกันคือสิ่งสำคัญที่สุด... ผู้เขียนแนะนำมาตั้งแต่บันทึกแรกจนถึงบันทึกนี้ ไม่ได้บอกว่าที่ไหนดีกว่ากันในเรื่องการสอนวิธีปฏิบัติธรรม เพราะที่ไหนๆ ก็ไม่สำคัญเท่ากับ "ที่ใจ" ของท่านเอง การถูกกับจริตของท่านหรือไม่ อย่างไร ... สาระสำคัญที่ผู้เขียนเสนอแนะคือสถานที่ปฏิบัติที่สัปปายะพอประมาณ ปลอดภัย สะดวกในการพักอาศัย การทานอาหาร การดูแลตนเองขั้นพื้นฐานโดยไม่ต้องพึ่งผู้อื่น ... เรารู้วิธีดีดสีตีเป่าเครื่องดนตรีแล้ว แค่หาที่แสดงก็เท่านั้นเอง
การมาครั้งนี้ของผู้เขียน ทำให้เห็นผู้สูงอายุ ในที่นี้หมายถึงวัย 60 ปี ขึ้นไป ส่วนใหญ่ป้า ๆ มาปฏิบัติธรรมกันมาก พระอาจารย์ที่สนทนากับผู้เขียนตอนต้น กล่าวว่าที่นี่มีแฟนคลับมากันเยอะ... จริงอย่างท่านว่า ช่วงพักเบรค ป้า ๆ จับกลุ่มสนทนาธรรมกัน หรือว่าสนทนากันเรื่องอื่นๆ ก็ไม่ทราบได้ ...เพียงขอให้เราฉุกคิดในฐานะที่เป็นลูกหลาน ให้นึกถึงว่าสถานที่พักพิงส่วนใหญ่ของคนชรา อาจไม่ใช่บ้านพักคนชราบางแค แต่คือสถานปฏิบัติธรรม พักพิงใจ... และต่อไป เราท่านเมื่อเข้าสู่วัยนี้ อาจได้มาเจอกันที่นี่ ... มาสนทนาธรรมกัน
ขอบคุณ คนข้างกายที่เป็นตากล้องถ่ายรูปให้ โดยไม่รบกวนผู้ปฏิบัติธรรม ผู้เขียนเพียงบอกว่าอยากได้ภาพมาถ่ายทอดเรื่องเล่าให้ผู้สนใจมาปฏิบัติธรรมได้รับทราบเป็นทางเลือกหนึ่ง เขาก็จัดให้ตามคำเรียกร้อง ผู้เขียนจึงมีเรื่องราวและภาพประกอบเพื่อให้เห็นวิถีหนึ่ง...วิถีธรรม
ขออนุโมทนาบุญแด่ท่านผู้ใฝ่ในธรรม
ความเห็น (8)
เห็นชื่อบันทึกแล้วคิดถึง "is am are" ;)...
Happy Ba Fan Club..... :)
ปฏิบัติได้ทุกที่ทุกเวลาที่ต้องการ
....
เห็นด้วยครับ
ด้วยรูปแบบและวิธีการที่เหมือนและต่างกันไปตามบุคคล และบริบท หรือกาละนั้น
แต่สำหรับผมแล้ว ยังต้องเรียนรู้และฝึกฝนอย่างมหาศาลเลยทีเดียว ครับ
อาจารย์ Wasawat Deemarn เปิดสอนภาษาอังกฤษอีกวิชาหนึ่งก็ดีนะคะ เผื่อจะไปช่วยสอนด้วยค่ะ
คุณ .99 ขอบคุณค่ะ FAN Club Happy Ba ยังอยู่ยงคงกระพันค่ะ ที่ใดมีชุมชนแห่งมิตรภาพ ที่นั่นมีเราเสมอค่ะ
คุณ .99 ขอบคุณค่ะ FAN Club Happy Ba ยังอยู่ยงคงกระพันค่ะ ที่ใดมีชุมชนแห่งมิตรภาพ ที่นั่นมีเราเสมอค่ะ
จริง ๆ การทำงานเพื่อส่วนรวมของอาจารย์ แผ่นดิน โดยที่จิตใจ ณ ขณะนั้นเป็นกุศล ก็เป็นการทำบุญ ปฏิบัติธรรมได้เช่นกันค่ะ อาจารย์มีโอกาสปฏิบัติได้มากกว่างานที่ใช้แต่ความคิดนั่งโต๊ะทำงานอยู่ตลอดเวลาเสียอีกนะคะ อนุโมทนาบุญกับจิตอาสาของนักศึกษาและอาจารย์ด้วยค่ะ
จริง ๆ การทำงานเพื่อส่วนรวมของอาจารย์ แผ่นดิน โดยที่จิตใจ ณ ขณะนั้นเป็นกุศล ก็เป็นการทำบุญ ปฏิบัติธรรมได้เช่นกันค่ะ อาจารย์มีโอกาสปฏิบัติได้มากกว่างานที่ใช้แต่ความคิดนั่งโต๊ะทำงานอยู่ตลอดเวลาเสียอีกนะคะ อนุโมทนาบุญกับจิตอาสาของนักศึกษาและอาจารย์ด้วยค่ะ
จริง ๆ การทำงานเพื่อส่วนรวมของอาจารย์ แผ่นดิน โดยที่จิตใจ ณ ขณะนั้นเป็นกุศล ก็เป็นการทำบุญ ปฏิบัติธรรมได้เช่นกันค่ะ อาจารย์มีโอกาสปฏิบัติได้มากกว่างานที่ใช้แต่ความคิดนั่งโต๊ะทำงานอยู่ตลอดเวลาเสียอีกนะคะ อนุโมทนาบุญกับจิตอาสาของนักศึกษาและอาจารย์ด้วยค่ะ