พฤศจิกายน ๒๕๖๐ ณ ไผ่ล้อม
พฤศจิกายน เดือนแห่งความวุ่นวายของการเริ่มต้น
เชื่อว่าการเริ่มต้นที่วุ่นวายจะกลายเป็นความมั่นคงในอนาคต
เดือนนี้โผล่มาก็ไปทัศนศึกษาที่สัตหีบ จังหวัดชลบุรี เป็นทริปที่เราไปคุ้มสุด เพราะอาหารเป็นพิษ ต้องเข้าโรงพยาบาลในค่ายนาวิกโยธิน
วันนั่งรถกลับก็เป็นประจำเดือน ปวดประจำเดือนทั้งคืนไม่ได้นอนเลย มาถึงโรงเรียนตอนตีสี่ ตีห้าต้องตื่นอาบน้ำมาสอนปกติ ตารางสอนก็ไม่เยอะเท่าไหร่ แค่ทุกคาบที่มี เป็นการจัดการเรียนการสอนที่มีเเค่กำหนดการสอน และพยายามดึงเนื้อหาของแต่ละวิชามาผสมกันให้ได้มากที่สุด แผนการสอนที่มีจึงผุดขึ้นในหัวในแต่ละวัน แต่ทำเพียงบางวิชาเท่านั้น นอกจากงานสอนแล้วยังมีงานหน้าที่อื่นให้ทำอีกมากมาย เพราะโรงเรียนครูหายไป ๗ คน เกษียณอายุราชการ ๓ คน ย้าย ๓ คน ลาคลอด ๑ คน ได้ครูน้อยตำแหน่งครูผู้ช่วยอย่างเรามาคนเดียว หน้าที่ทั้งหมดของครูทั้ง ๗ ผอ. จะมอบให้เราทั้งหมด แต่ครูผู้ใหญ่ในโรงเรียนก็ช่วยเหลือเราไว้ได้ทัน นอกจากงานที่พอกหางหมูตัวไหนไม่รู้จากเทอมแล้วที่ต้องมาเคลียร์ให้เเล้ว ยังต้องเจอกับกองทัพ ป.๖ ที่เราเองไม่ค่อยถนัดประถมปลายเลย คำถามต่าง ๆ มากมายที่ค่อนข้างไม่สุภาพผุดเข้ามาในโสตประสาท "ครูเคยขายตัวไหม" "ครูไม่มีไฝที่ปากทำไมพูดมากจัง" "ผีบ้านพักครูไม่กลัวครูหรอก เพราะครูหน้าผี สิวเต็มหน้า" พลังใจทั้งหมดที่มีนอกจากจะไม่ลดลงเเล้ว มันยังเพิ่มขึ้นอีกตะหาก นอกจากจะต้องเจอกับกองทัพเด็กป.๖ แล้ว ยังต้องร่วมกับครูมัธยมต้นในการดูแลกลุ่มเสี่ยงในโรงเรียน
เสี่ยง ๑ เด็กผู้หญิง ๒ คนเป็นพี่น้องกัน ยายที่รับเลี้ยงเสียชีวิต ญาติคนอื่นไม่มีใครรับเอา เนื่อจากทั้งสองมีพฤติกรรมที่ญาติรับไม่ได้ ๆม่ทำงานบ้าน หนีเที่ยวทั้งกับเพื่อนหญิงและเพื่อนชาย ตอนนี้แก้ปัญหาโดยการแยกกันให้ไปอยู่บ้านของครูในหมู่บ้านคนละหลัง
เสี่ยง ๒ เที่ยงคืนของวันหนึ่ง ได้ยินเสียงผู้ชายมาเรียกชื่อเราหน้าบ้าานพักครู เราก็ไม่กล้าเปิดประตู ตอนเช้ามาจึงรู้ว่าเป็นพ่อของเด็กคนหนึ่งที่มาตามหาลูกสาว ที่หายไปตั้งเเต่สามทุ่ม เช้ามาจึงออกตามหา ก็ไปพบว่าหนีไปอยู่บ้านแฟนอีกหมู่บ้านหนึ่ง ไปเจอในห้องนอนของผู้ชาย ต้องพากลับมาไกล่เกลี่ยที่บ้านกับผู้ปกครอง ที่จะฟาด จะทุบตีลูกสาวของตัวเองอย่างเดียว เลยต้องไกล่เกลี่ยปรับทั้งพ่อและลูกเข้าหาากัน เรื่องจบลงด้วยความเข้าใจกันมากขึ้นของพ่อลูก ทำไมลูกไม่อยากอยู่บ้าน ทำไมพ่อถึงหวงมาก กลับมาถึงโรงเรียนไปสอนตามปกติ กำลังจะไปทานข้าวกลางวัน อยู่ ๆ เสี่ยง ๓ ก็โผล่มา
เสี่ยง ๓ ตำรวจเดินทางมาที่โรงเรียน เรียกชื่อนักเรียนทีละคน ๆ ไปพูดคุย เหตุจากการทะเลาะวิวาท โดยคู่กรณีไปแจ้งความไว้พร้อมผู้ปกครอง ก็ต้องไกล่เกี่ลยกับตำรวจ และเด็กนักเรียนอีกยาวโข
๔ ไม่ใช่ความเสี่ยงของเรา แต่เป็นความเสี่ยงของ ผอ. เนื่องจาก ผอ.ก็มาบรรจุใหม่ จึงต้องถูกประเมิน พี่เลี้ยงของ ผอ. มาประเมิน ผอ.เรียกให้เราเข้าไปด้วย พร้อมกับฟังผลการประเมินแล้วให้นำมาประชุมครูเพื่อแก้ไขให้ ผอ. ผ่าน แต่เนื่องจาก ผอ. เราไม่เก่งคอมเลย ทุกสิ่งอย่างจึงอยู่ที่น้องจุ๊บแจง ทำให้ ผอ. หน่อย ทำมาตรฐาน ๑๐ มาตรฐานให้ ผอ. ไม่งั้นเดือนหน้า เขามาประเมินจริง ๆ ผอ. จะไม่ผ่าน
๕ ศน. จากเขตพื้นที่มาทำการนิเทศที่โรงเรียนจำนวน ๘ คน การจัดการเรียนการสอนของเรา ศน. ชมว่าทำได้ดี เรื่องที่น่าเบื่ออย่างชนิดของโวหาร เราใช้เพลงเป็นสื่อในการให้นักเรียนวิเคราะห์ว่าเนื้อหาเพลงนั้น เป็นโวหารชนิดใด แต่ในส่วนของโรงเรียนนั้นโดนหลายดอกมาก ไม่มีเอกสารอะไรเลย ทั้ง SAR รายงานการประกันคุณภาพภายใน และอื่น ๆ จึงต้องมาทำงานแก้กันทุกวันหลังเลิกเรียน แต่ก็มีข้อดีที่เรานั้นได้รู้จุดที่ต้องพัฒนาของตนเอง จากที่หัวหน้าเรามาทำงาน สิบโมง ตอนนี้มาเจ็ดโมงเช้าเเล้วค่ะ
เสี่ยง ๖ วันเสาร์อาทิตย์มาถึง ก็ขับจักรยานเล่นในหมู่บ้านด้ววยความสบายใจได้พักผ่อน แต่เเล้วก็พบนักเรียนที่รักของเรา นั่งสูบบุหรี่อยู่หน้าบ้านโดยไม่เกรงกลัวสิ่งใด พอเห็นเราก็รีบเอาซ่อน แต่เราก็เห็นอยู่เเล้ว จึงขับรถไปหาแล้วบอกว่า ครูทำอะไรให้เธอหนักหนา เธอถึงทำร้ายครูขนาดนี้ คิดเองนะ ทำอะไร ส่งผลอะไรให้ตัวเอง และคนรอบข้างบ้าน และเราก็บ่นเป็นยายแก่ตามเคย จนนักเรียนขับจักรยานยนต์หนีไป
เดือนนี้เป็นเดือนที่วุ่นวายแต่ก็ได้ประสบการณ์ต่าง ๆ เยอะมาก ๆ ครูมันไม่ได้เป็นแค่ตอนเจ็ดโมงเช้าถึงห้าโมงเย็นจริง ๆ และนอกจากจะไม่ได้เป็นแค่ครูแล้ว ก็ยังเป็นอย่างอื่นได้อีกมากมายหลายอย่าง
ขอยกย่องครูทุกท่านเหนือสิ่งอื่นใด
ความเห็น (1)
เป็นเรื่องที่ต้องจัดการทุกเรื่อง โดยเฉพาะ "ใจ" ของครู ;)...