ช้างเกเร

จากการที่ได้อ่านนิทานอีสปหลายๆเรื่องก็เลยลองเอามาให้ทุกคนได้อ่านกัน และ อยากให้ทุกคนแสดงความคิดเห็นว่าเรื่องที่นำมาให้อ่านนี้ให้คติสอนใจอะไรกับผู้อ่านบ้างและจะมีใครบ้างไหมที่ทายถูก

ลองอ่านดูนะ

      มีนกผัวเมียอยู่คู่หนึ่งทำรังอยู่บนต้นไม้และมีลูกที่เพิ่งเกิดใหม่ 2 ตัว  พ่อนกทำหน้าที่ไม่มีขาดตกบกพร่อง ตอนเช้าก็ไปหาอาหารมาให้เมียและลูกกิน  ส่วนแม่นกก็อยู่กับลูกเพื่อให้ความอบอุ่นคอยดูแลตลอดเวลา

      วันหนึ่งมีช้างเกเรตัวหนึ่ง มันชอบเอางวงรัดและฟาดต้นไม้ทำให้ต้นไม้หักโค่นจำนวนมาก   เมื่อช้างเกเรเดินมาถึงต้นไม้ที่ครอบครัวนกอาศัยอยู่ แม่นกก็ร้องอ้อนวอนช้างไปว่า "ได้โปรดอย่าทำให้ต้นไม้ต้นนี้หักเลย " แต่ช้างเกเรก็ไม่ฟังเสียงทำให้ต้นไม้ต้นนั้นหักลงมา  ทำให้ลูกนกทั้ง 2 ตัวตาย พอแม่นกเสียใจเป็นอย่างมากและคิดอาฆาตว่าจะต้องแก้แค้นช้างเกเรตัวนี้ให้ได้ จึงนำเรื่องนี้ไปเล่าให้เพื่อนๆฟัง ได้แก่ ผึ้ง เม่น และจิ้งหรีดและเพื่อนๆก็รับปากที่จะแก้แค้นให้

       วันต่อมาพ่อแม่นกเห็นช้างเกเรเดินมา ทั้งสองตะโกนพร้อมกันว่า "ช้างเกเรวันนี้เจ้าจะได้รับบทเรียนที่สาสม" เมื่อช้างได้ฟังดังนั้นก็หัวเราะนกสองผัวเมียพร้อมกับวิ่งชนนกที่เกาะอยู่บนพุ่มไม้ แต่นกสองผัวเมียบินหนีอย่างรวดเร็ว ทำให้ช้างชนพุ่มไม้ฝูงผึ้งที่รออยู่แล้วรุมต่อยที่ตาทั้งสองข้างทำให้ทำให้ตาบอดทั้งสองข้าง  พอช้างถอยหลังมาก็โดนเม่นที่พองตัวเอาหนามทิ่มไปที่อุ้งเท้า ทำให้ช้างร้องอย่างเจ็บปวดและวิ่งไปเรื่อยๆชนต้นไม้ต้นนั้นต้นนี้บ้าง  พอวิ่งมาได้สักพักก็เหนื่อยและกระหายน้ำเป็นอย่างมาก  แล้วฝูงจิ้งหรีดที่อยู่ที่หน้าผาสงก็ส่งเสียงร้องขึ้นพร้อมกัน  พอช้างได้ยินเสียงจิ้งหรีดก็เข้าใจว่า ข้างหน้ามีน้ำให้ตนกินเลยรีบวิ่งไปเพื่อที่จะได้กินน้ำ  ทำให้ช้างเกเรตัวนั้นตกหน้าผาตายในที่สุด

    

 

 

 

 

 

 

[นาย วิทยา อินธิมาศ]

เรามอง 2 แง้ตามหลักพระพุทธศาสนา คือ สัตว์ทั้งหลายย่อมมีกรรมเป็นของตน ทุกคนล้วนหนีไม่พ้นวัฏสงสาร

• ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว
• เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร