"แม่" ... (ชาติ กอบจิตติ)
..
แม่
..
ผมไม่ได้ไปกลับบ้านไปหาแม่ นานมากแล้ว
ผมรู้ว่าแม่เข้าใจ แม่รู้ว่าผมมีงานยุ่ง และผมอยู่ไกล
ทุกครั้งที่เจอกัน ก่อนจากกัน แม่จะบอกผมว่า ขอให้กิจการเจริญ ๆ ร่ำรวย
ผมรู้ว่าแม่หวังเช่นนั้นกับลูกด้วยรักผม แม่อวยพรอย่างที่แม่อยากบอกผม
ผมได้แต่บอกแม่ว่า ว่างจะไปหานะ แม่บอกว่า เออ มันไกล
...
เห็นแม่ไปทำบุญเลี้ยงพระกับพี่ ๆ น้อง ๆ ในวันนี้
เห็นภาพในไลน์มีน้องใส่สิ่งของบางอย่างในกระเป๋าเสื้อของแม่ แม่ร้องไห้
เห็นภาพในไลน์แล้วก็นึกเสียดายว่า ผมน่าจะไปหาแม่กับพี่น้องในวันนี้ด้วย
ไปให้แม่ได้เห็นหน้า แต่มันไกล แม่คงเข้าใจ
...
ผมเพิ่งได้คิดเมื่อครู่ว่า ระยะทางที่ไกลนั้น
อาจจะไกลมากกว่านี้ ถ้าแม่ไปอยู่อีกภพหนึ่ง
ถ้าถึงเวลานั้น ผมคงไปหาแม่ไม่ได้ เพราะไกลเกินกว่าจะไปถึง
แม้ตามไปถึง ก็ใช่ว่าผมจะไปพบหน้าแม่ได้ เหมือนตอนที่แม่ยังอยู่
...
CR.ชาติ กอบจิตติ
..
..
ไม่มีข้ออ้างใด ๆ ที่ไม่กลับไปหาแม่
สวัสดีวันแม่ทุกท่านครับ ;)...
..
..
ความเห็น (6)
และใช้เวลาคุณภาพนะคะ เพื่อความสุขตลอดกาล
ถูกต้องที่สุดครับอาจารย์ เมื่อถึงเวลานั้น คำว่า “ห่างท่าน” แม้ไม่ใช่! แต่เราไปหาท่านไม่ได้แล้ว….
“เวลาคุณภาพ” จริง ๆ ด้วยครับ คุณหมอธิ ;)…
ใช่ที่สุดครับ อ.ต๋อย ;)…
เห็นภาพในไลน์แล้วก็นึกเสียดายว่า ผมน่าจะไปหาแม่กับพี่น้องในวันนี้ด้วย ไปให้แม่ได้เห็นหน้า แต่มันไกล แม่คงเข้าใจ…บางทีก็จำเป็นด้วยเงื่อนไขบางประการ จึงจำต้องบอกรักแม่ผ่านกิจกรรมอื่นๆ ในสังคม แล้วค่อยหาเวลากลับไป เมื่อลงตัว -ครับ