"การเขียน" อาจจะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง

การเรียนการสอนระดับประกาศนียบัตรบัณฑิตวิชาชีพครู ไม่ใช่ การสอนที่ต้องนั่งฟังบรรยายแต่เพียงถ่ายเดียว
แต่ต้องเป็นการทำกิจกรรมเพื่อให้เกิดความรู้คิด ความตระหนักรู้ โดยเฉพาะพวกเขาคือ ว่าที่คุณครูตัวจริง

หลายคนจับพลัดจับผลูมาเป็นครูกับเขา หลายคนเลือกทางเดินนี้ด้วยตนเองหลังจากการเรียนจบปริญญาตรี
หลายคนพ่อแม่อยากให้มาข้าราชการครู ซึ่งก็ไม่ทราบเหมือนกันว่า ในใจอยากจะเป็นครูกับเขาจริง ๆ ไหม
หรือมาเรียนไปอย่างนั้น ๆ เรียนไปวัน ๆ มาบ้าง ไม่มาบ้าง ตามแต่อารมณ์

..

..

แต่หลายคนก็น่าชื่นชม เพราะสถานที่อยู่ ที่ทำงานอยู่ไกลจากเมืองเชียงใหม่เยอะแยะ
กว่าจะข้ามน้ำข้ามทะเลมาเรียนก็ไกลแสนไกล แต่ก็ยังมา

หลายคนมีอุดมการณ์ความเป็นจริงติดตัวมาด้วย ทำให้เวลาเป็นผู้สอน
ผู้สอนย่อมจะมองเห็นอะไรบางอย่างในตัวของลูกศิษย์เหล่านี้

..

..

กระบวนการเรียนที่มี "การเขียน" มันเป็นการทบทวนตัวเอง ทบทวนความคิดที่เกิดขึ้น
มีคุณหมอหลายท่านเขียนไว้ว่า "การเขียน มันคือ การเยียวยาความรู้สึก"
"การเขียนสามารถรักษาโรคบางอย่างได้"

"การเขียน" ย่อมทำให้เกิดความใคร่ครวญและได้ไตร่ตรองเสมอ
อีกทั้งยังเป็นฝึกสมองประลองปัญญาให้ผู้เขียนรู้จักคิด ค้นหาวิธีคิด
กับสารที่ผู้สอนพยายามจะส่งไปให้

ในทางตรงกันข้าม "การเขียน" ก็เหมือนยาขมสำหรับผู้เรียนบางคน
ที่ไม่อาจแหวกกำแพงความรู้สึกออกมาสู่โลกแห่งความจริงได้
ติดอยู่ในห้วงความกลัวบางอย่าง

และท้ายสุด ผู้สอนมีความเชื่ออย่างลึกซึ้งว่า 

"การเขียน" จะทำให้คนที่จะต้องออกไปเป็นครูตัวจริง
สามารถพัฒนาตนเองได้ด้วยตัวของตัวเอง
โดยเฉพาะด้านความคิดและจิตใจ

ครูดีสักคนย่อมจะออกไปสร้างสังคมให้ดีขึ้นได้
แต่ถ้าได้ครูร้าย สังคมคงพังพินาศตั้งแต่อยู่ในมหาวิทยาลัยแล้ว

คนเป็นครูก็ได้หวัง ... ขอให้พวกเขาเป็นครูที่ดีเถอะ

..