เรื่องเล่า ISO ของน้องปราย
เมื่อวันอาทิตย์ที่ 3 ธันวาคมนี้เอง ได้รับโทรศัพท์จากหัวหน้าภาควิชา (รศ.พญ.ปารมี ทองสุกใส) ถามว่า “เสวนา ISO เมื่อวันศุกร์ที่ 1 ธ.ค. เป็นอย่างไรบ้าง” ก็ตอบไปว่า “ยอดมาก” ตอนท้ายของการสนทนาเธอได้สำทับว่า “ไม่เห็นมีในบล็อกเลย ไม่รู้แหล่ะ พี่ต้องเขียนลงบล็อกให้หนูและคนอื่นได้อ่านด้วย” และนี่คือเหตุผลหนึ่งในหลายๆ อันของการลุกมาเขียนบล็อก
แต่ก่อนจะเขียนอะไรต่อมิอะไร จะต้องเล่าย้อนว่า เมื่อวันพุธที่ 29 พ.ย. คุณท่านคนเดิมนั่น แหล่ะ มาลากมือไปที่เครื่องคอม “พี่ทำอะไรอยู่ หนูอยากให้พี่ทำอะไรสักอย่าง” และแล้วเธอก็กุลีกุจอสมัครสมาชิก smart path gotoknow ให้ “พี่ต้องเขียนแล้วหล่ะถ้าจะผลักดัน ISO” เธอต้องใช้ไม้ตายหักคอให้สมัครและลงมือเขียนสักที หลังจากกระตุ้นมาข้ามปี แต่ไม่ยอมทำ ซึ่งก็มีเหตุผลส่วนตัวเหมือนกันนะคะ
จนแล้วจนรอดก็ยังไม่เขียน และเมื่อศุกร์ที่ 1 ธ.ค. ที่มีการเสวนา ISO ครั้งปฐมฤกษ์ ก็ได้มอบหมายให้ลักษณ์ (คุณณัชณิชา แห่งจุลชีววิทยา) เป็นคุณลิขิต “ลักษณ์ต้องช่วยพี่นะ” ได้ขอร้องเธอ แต่ในเหตการณ์จริง มีคุณลิขิตหลายคน เช่น ถ่าว และจินต์ (คุณสมพร และคุณจินตนา แห่งซีโร) จดยิกๆ นึกในใจว่าดีจัง คนพยาธิ ม.อ. เรามีวัฒนธรรมที่ดี คือการจดบันทึกเวลามีการประชุมโดยผู้ร่วมประชุม ไม่ใช่เฉพาะเลขาของการประชุมเท่านั้น บ้างก็จดเพื่อเก็บไว้เป็นข้อมูลของตน แต่บ้างก็จดเพื่อถ่ายทอดต่อ ตัวเองคิดว่าคงมีใครในสามคนนี้แหล่ะต้องลงบล็อกแน่นอน และแล้วถ่าวก็ลงให้เป็นคนแรก เธอได้สรุปครบถ้วนกระบวนความ ถ่ายทอดให้ทุกคนที่ไม่ได้เข้าฟังได้รับข้อมูลเสมือนว่าได้ร่วมประชุมจริง ขอขอบคุณถ่าวจริงๆ และก็กำลังรอจากลักษณ์ และจินต์ นะคะคงมีแง่มุมอื่นมานำเสนอได้อีก
มีเบื้องลึกเบื้องหลังนิดหน่อยของการเชื้อเชิญให้ทีมจากหน่วยจุลทรรศน์ศาสตร์คลินิก (ไมครอส) มาเสวนาครั้งนี้ นานมาแล้วเมื่อ 25 ม.ค. ต้นปีนี้ ตัวเองได้มีโอกาสไปตรวจเยี่ยมหน่วยต่างๆ ตามระบบ ISO ได้เห็นแววตาท่าทางของสมาชิกหน่วยและหัวหน้าหน่วยนี้แล้วคิดว่า ถ้าสามารถหาช่องทางชี้แนะให้เขามองเห็นคุณค่าของสิ่งที่อยากจะให้ทำต้องไปโลดแน่นอน และไม่ผิดหวัง เมื่อ 11 ก.พ. นี้ หน่วยไมครอสได้เสนอโครงการพัฒนางาน Patho Otop 2 ที่บีพีสมิหลา เรื่อง “การพัฒนาคุณภาพเพื่อมาตรฐาน ISO15189….” และเมื่อเดือน พ.ย. ก็มาสรุปผลการดำเนินงานของโครงการ ซึ่งก็มีคนนำข้อมูลมาถ่ายทอดลงบล็อกไปแล้ว ตัวเองก็ปิ๊งแวบว่า ต้องเอาห้องนี้แหล่ะมาเป็นตัวกระตุ้นหน่วยงานอื่นๆ ในการขับเคลื่อนกิจกรรม “เทศกาลรณรงค์ ISO”
ไม่รีรอ หลังจากได้กำหนดหัวข้อเสวนาต่างๆ แล้วนำไปปรึกษาป้าดา (คุณปนัดดา) และ พี่เม่ย (คุณชวดี) ว่าโอเคมั๊ย ตกลงว่าโปรเจ็กผ่านความเห็นชอบจากสองท่าน เลยเดินต่อจากห้องฮีมาโตไปห้องไมครอส ขอพบคุณนุวิท (หัวหน้าห้อง) และสมาชิกห้อง แจ้งเจตนาว่าอยากเชิญให้ไปถ่ายทอดประสบการณ์ของเทคนิคการจูงใจเพื่อนร่วมงานให้ประสานใจเป็นหนึ่ง เพราะเห็นว่าห้องนี้ได้ก้าวข้ามกำแพงอุปสรรคของการให้ความร่วมมือไปได้อย่างงดงาม จะเป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่องค์กรของเรา คำตอบที่ได้ค่อนข้างถ่อมตัวว่า “ไม่รู้จะพูดอะไร” ตัวเองก็ตอบไปว่า “พูดในสิ่งที่ทำ เล่าแบบเปิดใจ ไม่มีพิธีรีตองอะไรหรอก ที่ทำผ่านมาถือว่าประสบผลสำเร็จมาก ทุกคนมองเห็นนะ ไปเถอะ พี่จะทำหนังสือเวียนแจ้งแล้วนะคะ ” คุณนุวิทและน้องปรายจำนนด้วยเหตุผล ก็เลยตอบตกลง
และแล้วศุกร์ที่ 1 ธ.ค. น้องปรายและพี่เล็กก็มาปรากฏกายที่ห้องประชุม 2 ของภาควิชา มีผู้มาประชุมทั้งหมด 1 โหลพอดี เพราะมีคนไปประชุมราชการและราชพฤกษ์ กันหลายคน การประชุมของเราเกือบล่ม เนื่องจากขณะที่ตัวเองเป็นผู้นำการเสวนา มีโทรศัพท์มือถือเรียกเข้ามา 2 ครั้งแต่ไม่รับ เอ๊ะ มาอีกเป็นครั้งที่ 3 คราวนี้ต้องรับแล้วหล่ะ อ้าวคุณสามีโทรมานี่ แสดงว่าต้องมีเรื่องสำคัญ “รู้รึยัง” “อะไรเหรอ” “เกิดระเบิดที่ลี…..” ฟังแล้วขนลุก เอาอีกแล้วหรือ ก็เลยบอกกับทุกคนในห้องเพราะจะอมพะนำหวังประโยชน์ของเราอย่างเดียวไม่ได้ ทุกคนมีท่าทีกังวล คุณสันติถึงกับอุทานว่า “โอ๊ย!!! อาจารย์คลังเลือดออกหน่วยที่นั่นพอดี ผมจะลงไปติดต่อทีมงานก่อน” นี่เป็นตัวอย่างที่ดีของความรับผิดชอบและความห่วงใยของหัวหน้าต่อผู้ร่วมงาน คนคลังเลือดทราบแล้วคงปลื้มนะคะ อีก 2-3 คนก็ขอออกไปโทรศัพท์ ติดตามญาติพี่น้องที่อยู่ละแวกนั้น ที่เหลือก็ลังเลว่าจะดำเนินการต่ออย่างไรดี ก็พอดี ที่ว่าที่คุณแม่”น้องเหรียญ” เดินมาบอกว่า “เขาซ้อมกู้ระเบิด” วงเสวนาก็เลยเริ่มอย่างออกรสออกชาตินับแต่นั้น
สรุปว่าเนื้อหาวันนั้นมีประโยชน์เหมือนที่ถ่าวนำเสนอไปแล้ว บรรยากาศก็ อบอุ่น กันเอง แบ่งปัน วางใจ และเสมอภาค ความในใจทั้งคนเล่าและคนฟังซึ่งร่วมแจมออกความเห็นก็พรั่งพรูออกมา นับว่าเป็นก้าวแรกที่สำเร็จอย่างงดงาม และหวังว่าก้าวต่อๆ ไปที่จะตามมาก็จะงดงามเช่นกัน
เราจะมีกิจกรรมเสวนา หรือบรรยายเชิงอภิปรายอย่างนี้ตลอดไป ในเทศกาลรณรงค์ ISO เพื่อเตรียมความพร้อมในการขอรับรอง ISO15189 ในเดือนมีนาคม 2550 เป้าหมายไกลๆ ที่มองเห็นแจ่มชัดขึ้นทุกวัน คือการพัฒนาคุณภาพงานให้ได้มาตรฐานอย่างต่อเนื่อง ยาวนาน…แทรกอยู่ในทุกลมหายใจเข้า-ออกของผู้ปฏิบัติงาน
จุ๊จุ๊!!!! วันพุธที่ 6 ธ.ค. นี้ ก็มีอีกนะ เรื่อง “เคล็ด (ไม่) ลับในการพัฒนาบุคลากรอย่างต่อเนื่อง” โดย อ.สินิจธร/คุณสมแข/ทีมงาน จากหน่วยพันธุศาสตร์ มาเล่า ขอเชิญชวนชาวพยาธิมาร่วมแลกเปลี่ยนความเห็นกันนะคะ อาจช่วยทุ่นแรงท่านในการหากลยุทธ์มาพัฒนาบุคลากรของท่านอย่างต่อเนื่อง โดยไม่ต้องเสียสตังค์ไปเข้าคอร์ส อบรม แต่เป็นอยู่ในสถานการณ์จริงและคล้ายๆ กัน เพราะภารกิจและบุคคลากรเราที่คล้ายๆ กัน ไม่ต้องดัดแปลงมากให้เมื่อย แถมมีผลไม้อร่อยเลี้ยงดูให้อิ่มท้องกลับไปด้วย พบกันบ่ายสองโมงนะคะที่ห้องประชุม 2
ความเห็น (3)
เห็นไหมคะ มีของดีแต่อุปไว้เสียนาน เขียนดีออกอย่างนี้ แล้วจะไม่ให้ลุ้นให้เขียนได้อย่างไร
เห็นยาว ๆ แบบนี้ อ่านจนจบยังสนุกอยู่เลย เรื่องดี ๆ แบบนี้ต้องแบ่งปันกันคะ