เช้าวันที่ 1 ธันวาคม 2549 หลังรับประทานอาหารเช้าเรียบร้อย ทีมของเราก็ออกเดินทางด้วยรถตู้ของโรงแรม มีจุดหมายปลายทางที่ ไบเทค บางนา ค่ะ
การไปที่ไบเทคในวันนั้น เป็นประสบการณ์ครั้งแรกค่ะ พี่เม่ยตื่นตาตื่นใจกับความใหญ่โต โอ่อ่า ทันสมัยของสถานที่เป็นอย่างมาก งานมหกรรมการจัดการความรู้ที่จัดขึ้นในครั้งนี้ยิ่งใหญ่จริงๆ....
ตลอดทั้งวัน...พี่เม่ยได้พบกับบล็อกเกอร์ตัวเป็นๆมากมายหลายท่าน จนต้องนำมาเขียนเป็นบันทึก
ลำนำบล็อกเกอร์ (1) ไว้เตือนความทรงจำค่ะ
เหมือนเราเป็นผู้หิวโหย ที่ได้เห็นความรู้ต่างๆมากมายก็อยากบริโภคไปหมด ทีมของเรามีแผนกิจกรรมบ้างแล้วในบางช่วงเวลา เช่น...
- 11.30 น. ไปฟังท่านเอื้อเสวนา "กว่าจะถึงวันนี้...ของคุณเอื้อ"
- 13.00 น. ไปช่วยท่านเอื้อรับรางวัล KM BIO Award 2006 จาก อ.วิบูลย์ ที่ห้อง GotoKnow
- 13.45 น. พี่เม่ยกับคุณศิริ ช่วยกันเล่าเรื่อง ชุมชน SmartPath ในห้อง UKM
...ส่วนเวลาอื่นๆเราเข้าเก็บเกี่ยวความรู้จากห้องต่างๆ รวมทั้งบู้ทที่ตั้งเรียงรายในโซนต่างๆทั่วทั้งงานค่ะ รายละเอียดในแต่ละเรื่องมีหลายท่านได้ถ่ายทอดในหลายมุมมองแล้วค่ะ...
และต่อไปนี้เป็นความประทับใจ และประเด็นที่แฝงอยู่ในระหว่างคำพูดของผู้ทรงความรู้ ที่พี่เม่ยเก็บเกี่ยวมาได้ในวันนี้ค่ะ...
-
ศ.ภิชาน ไกรฤทธิ์ บุณยเกียรติ กับประโยคทอง (ในความรู้สึกของพี่เม่ยค่ะ)....ต้องพึ่งพาตนเอง ก่อนที่จะพึ่งพาคนอื่น...ด้วยเรื่องเล่าของชาวบ้านที่ประสบอุทกภัย ถูกน้ำซัดจนเสาบ้านเอนเอียงแต่ไม่ยอมซ่อมแซมเพราะ ถ้าซ่อมแล้วเดี๋ยวทางการก็จะไม่เข้ามาช่วยเหลือ
-
คุณยายชาวนาเมืองสุพรรณคนหนึ่ง (น่าเสียดายที่ไม่ทันบันทึกชื่อของท่านไว้...) ท่านเรียนรู้วิธีตรวจนับจำนวนแมลงดีกับแมลงร้าย ด้วยความรู้ที่ว่า แมลงดี 1 ตัวสามารถจัดการเจ้าแมลงร้ายได้ถึง 15 โต (ไม่ผิดค่ะ 15 โต จริงๆ) ทำให้ไม่ต้องฉีดพ่นยาฆ่าแมลงในนาอีกเลย ท่านบอกว่า "ปล่อยให้เขา(แมลง)ดูแลรักษากันเอง เราไม่ต้องไปยุ่ง" ช่างเป็นสัจจธรรมของธรรมชาติที่ลึกซึ้งจริงๆ
-
อ.จิรัชฌา ผู้ดำเนินรายการเสวนากับท่านเอื้อ ท่านบอกเล่าวิธีเอาชนะขวากหนามกำแพงความคิดของผู้บังคับบัญชาเพื่อก้าวสู่ความสำเร็จไว้ค่ะ ว่า "เราสร้างความสำเร็จให้ตัวเราเอง...เมื่อเราสำเร็จ เขาก็จะหันกลับมามอง..."
อิ่มเชียวค่ะ (ไม่นับรวมอาหารเที่ยงโต๊ะใหญ่ กับเบรคอีกสองมื้อนะคะเนี่ย) กับความรู้ แนวคิด ที่เก็บเกี่ยวมาได้ในวันนี้
จนเย็นย่ำ (ประมาณ 17.00 น.) ทีมของเราก็เดินทางกลับที่พัก เรารับประทานอาหารเย็นกันที่ลานบุฟเฟ่ต์ของโรงแรมนั้นเองค่ะ คุยกัน (เอง)อย่างออกรสออกชาติ มีคุณขจิตมานั่งคุยเป็นคนกันเองอย่างสนุกสนาน จนเกือบสองทุ่มจึงแยกย้ายกันเข้านอน
วันนี้ดูท่านเอื้อสบายอกสบายใจ ไม่กังวลเหมือนวันแรกแล้วค่ะ ส่วนพี่เม่ยนั้น หลับสบายเช่นเคย....ราตรีสวัสดิ์อีกวันหนึ่งค่ะ