บนวิถีทาง..ของครู
(๓) เวลาของครู ตอนที่ ๑
---------------------
(คือบันทึกเรื่องราวช่วงหนึ่งของชีวิตครู)
ผมบันทึกนี้หลังจากที่ครูได้โทรศัพท์มาหาผมครับ
ผมกำลังนั่งทบทวนว่าครูเอาเวลามาจากไหน
จึงได้ทำกิจกรรมอะไรได้ตั้งมากมาย
ครูเป็นที่ปรึกษาของผม เมื่อหลายปีที่แล้ว
คำพูดประโยคแรกที่ติดตรึงฝังใจและชวนฉงน ก็คือ
“ เวลาของครูอยู่ที่พวกเธอเสมอ ”
แล้วผมจึงค่อย ๆ เข้าใจ
ครูทุ่มเทเวลาของครูให้กับการทำงาน
นั่นคือการสั่งสอนความรู้ การอบรมบ่มนิสัย
และการติดตามดูแลเอาใจใส่พวกผม
ครูตรงต่อเวลาเสมอในการเข้าสอน ซึ่ง
นั่นทำให้พวกผมไม่ค่อยจะชอบเท่าไหร่
แต่ก็ทำให้พวกผมต้องรีบเร่งเข้าเรียนด้วยความจำใจ
ครูบอกว่าหากเราไม่ตรงต่อเวลาแล้ว
ทุกอย่างในอนาคตก็จะไม่ตรงตามความต้องการของเราด้วย
ผมคงเป็นตัวปัญหาที่ช่วงชิงเวลาของครูเสมอ
ถ้าครูจำได้เด็กชายตัวอ้วน ๆ
ที่ครูต้องคอยติดตามให้กลับมาเรียนในเวลาเรียน
ครูมักจะเสียเวลาอันมีค่าของครูไปกับผม
ผมไม่ได้เกเร แต่ผมไม่อยากเรียนครับ
หลายสิ่งหลายอย่างในชีวิต ไม่ได้สร้างความหวัง
ในการสร้างอนาคตให้กับผม
จนกระทั่งผมพบครูที่ปรึกษา คือครู
ในครั้งแรกที่ผมหนีเรียนไปนั่งที่ริมทะเลหลังโรงเรียน
ครูตามไปจนเจอและเสียเวลาของครูเพื่อนั่งคุยกับผม
และก็มีครั้งต่อมา และต่อมา ผมดึงเวลาของครูมามาก
ตอนนี้ ผมรู้ว่าครูคงยิ้มที่มุมปากเหมือนเคย
และกล่าวคำซ้ำคำเดิมว่า “ เวลาของครูอยู่ที่เธอเสมอ ”
ผมยังคงเสียใจกับเวลาที่ครูเสียไป
กับการติดต่อเรื่องต่าง ๆ ของผม
ผมไม่ได้จบพร้อมเพื่อนร่วมรุ่น แต่ครูก็สามารถทำให้ผม
จบทันในปีการศึกษานั้น อนาคตของผมจึงได้เดินทางต่อไป
ผมระลึกถึงความเหนื่อยยากของครู
ในการติดตามขอร้องครูในรายวิชาต่าง ๆ
เพื่อให้ผมได้เรียนแก้และเรียนซ้ำ
ผมยังจำได้ที่แม่ของผมเข้าไปร้องร่ำเพื่อขอบคุณครู
ที่สามารถให้ลูกชายของแม่จบการศึกษา
ชั้นประโยคมัธยมศึกษาตอนต้น
และครูก็ได้บอกกับแม่ของผมว่า
“ เวลาของพวกเรา ต้องใช้เพื่อเด็ก ๆ ”
สุดท้ายผมก็เปลี่ยนไป ด้วยการอดทนของครู
และการขอร้องของพ่อแม่ ผมตั้งใจเรียน
ผมต้องการเปลี่ยนแปลง ผมไม่อยากให้เวลาของครูสูญเปล่า
ในความคิดของผมขณะนี้ เวลาเป็นสิ่งที่มีค่าเสมอ
ผมจะกลับมาหาครูอีกครั้ง เพื่อระลึกพระคุณของครู
เพื่อให้ครูได้ชื่มชมกับความสำเร็จของครู
“ เวลาของครูอยู่ที่พวกผมเสมอ ”
ผมใคร่ครวญถึงคำพูดนี้อีกครั้ง หลังจากที่ครูโทรศัพท์มาหาผม
และในที่สุดของการบันทึกนี้ ผมอยากจะบอกครูว่า
“ เวลาของผมที่มีอยู่ขณะนี้และในอนาคต มาจากเวลาของครูที่แสนดี ครับ ”
--------------
ครูอภิเชษฐ ปรางสุวรรณ
ไม่มีความเห็น