เราอยู่กันที่นี่ บ้านหลังเดียวกัน 58 : ยายไม่สบาย ผมก็ไม่สบาย
พ่อครับ...
เมื่อสัปดาห์ก่อนโน้น มีเรื่องฉุกละหุกที่ต้องเดินทางอย่างรีบเร่ง เริ่มจากแม่บอกว่าต้องแจ้งหยุดงานฉุกเฉิน ยายไม่สบาย ต้องเดินทางวันอาทิตย์มุ่งสู่กำแพงเพชร ยายผู้เป็นแม่ของแม่ เป็นยายของพี่ปอ พวกเราเด็กๆเรียกว่ายาย แม้แต่น้องนนท์ที่เป็นหลานน้อยที่อยู่ด้วย ยังเรียกยายทั้งที่ต้องเรียกย่า
ยายโทรมาบอกแม่ว่าตาข้างซ้ายมองไม่เห็นชัด ดูฝ้าฟางไม่ทราบสาเหตุ แม่บอกครั้นจะรอจนถึงวันเสาร์อาทิตย์หน้าคงไม่สบายใจที่จะปล่อยให้ยายอยู่แบบคลุมเคลืออย่างนั้น จึงวางแผนไปรับพี่ปอที่กำแพงแสนช่วยพ่อขับรถมุ่งสู่กำแพงเพชร
พ่อครับ...
ผมสนุกที่ได้เดินทาง พ่อเตรียมอาหาร ถาดใส่อาหารใส่น้ำพร้อม ถึงนครสวรรค์แม่บอกให้แวะไปดูคลีนิกหมอก่อน หมอผู้หญิงที่ตั้งใจไปหาติดป้ายบอกเปิดวันอาทิตย์ช่วงเย็น ส่วนอีกหมอที่เป็นผู้ชายเปิดตอนเช้า เราเลือกหมอผู้ชายด้วยเหตุผลหลังเสร็จธุระนี้จะต้องรีบกลับกรุงเทพฯเพื่อทำงานในวันอังคาร
ถึงกำแพงเพชรเวลาเย็น ทีอากาศร้อนอบอ้าวมากทั้งๆที่กรมอุตุฯประกาศอย่างเป็นทางการว่าเข้าสู่ฤดูหนาวแล้วในวันเสาร์ที่ผ่านมา
พ่อครับ...
พ่อกับแม่พายายไปหาหมอแต่เช้ามืดถึงคลีนิกตอนหกโมงครึ่งเหลือเวลาเป็นชั่วโมงกว่าคลีนิกจะเปิด ระหว่างนั้นผมถูกให้อยู่ในรถ ผมเห็นคนไข้ญาติคนไข้มายืนรอนั่งรอหลายสิบคน แสดงว่าหมอคนนี้เป็นหมอที่เก่งหรือมีชื่อในการรักษาตามาก
แต่ผมอยากลงไปเดินเล่น สักพักใหญ่ พ่อก็พาผมไปเดินเล่น และทุกครั้งทุกที่ที่ผมได้ลงเดินผมจะต้องยกขาฉี่เสมอ
ผลการตรวจยายเป็นต้อกระจก ต้องทำการลอกหรือผ่าออกถึงจะหาย แม่บอกว่านัดหมอผ่าวันอาทิตย์หน้าเลย
พ่อครับ....
ผมเหนื่อยมากกับการเดินทางครั้งนี้ เพราะอากาศร้อนมาก อีกทั้งผมแทบอยู่แต่ในรถเกือบทั้ง 2 วัน
หลังเสร็จธุระเรื่องยายพ่อต้องขับไปส่งพี่ปอที่กำแพงแสน เกือบมืดแล้วเช่นกัน ผมได้ลงไปฉี่บ้างหลังจากนั้นก็เดินทางต่อกลับบ้านที่บางพลี
พ่อครับ...
ถึงบ้านผมแทบล้มตัวลงนอนทันที ผมเหนื่อยมาก และผมรู้ว่าทุกคนคงจะเหนื่อยเช่นกัน
แต่ถึงจะเหนื่อยอย่างไร ผมก็จะอดทน เพราะว่า...
เราอยู่กันที่นี่ บ้านหลังเดียวกัน
..................
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น