ครู..ผู้ทำให้ปัญญาศิษย์ลุกโชนสว่างไสว..และทำให้สิ่งมัวหมอง หมดสิ้นไป จากศิษย์..

ข้าฯขอถือเอาพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งอันสูงสุด..

(รูปปั้นพระสุกกะทันตะ(ฤษีฟันขาว)..สำนักธรรมิกราม..เขาสมอคอน..เมืองลวะปุระ)

..ครูแต่ละคน..คงไม่สามารถบอกได้ว่าใครสมบูรณ์แบบ!!..

..คนไหนจะเป็น..

..ครูดีหรือไม่..

..แท้หรือไม่..

..เก่งหรือไม่..

..ย่อมพิสูจน์ได้ด้วย..

..ศิษย์ของครู!!..

..ครูเลวก็สอนศิษย์ออกมาเลว..

..ครูเทียมก็สอนศิษย์ออกมาเทียม..

..ครูกระจอกก็สอนศิษย์ออกมากระจอกๆ..

..ครูดี..ครูแท้..ครูเก่ง..จึงไม่มีความรังเกียจต่อ..

..ครูเลว..ครูเทียม....ครูกระจอกๆ..

..ใบไม้..เรากำได้แค่เพียงกำมือหนึ่ง..ใบไม้ในป่า ย่อมเป็นของท่าน!!..ไปกอบโกยเอาเถิด...

(ลุงรักชาติ ราชบุรี 20 พฤศจิกายน 2561)

[แผ่นดิน]

ประหนึ่งลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น… กระมังครับ

ขอบพระคุณครับ

[ลุงรักชาติราชบุรี]

ขอบคุณครับ....คำพังเพยที่ว่า..ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น..มักใช้กับการเปรียบเทียบลักษณะ นิสัย ความสามารถของบุตร กับ บิดามารดา..คล้ายกับว่า..ความสัมพันธ์ที่ผ่านทางพันธุกรรม มันก่อให้เป็นไปไม่ว่าจะได้เลี้ยงดูสั่งสอนหรือไม่..ครับ..ส่วนความสัมพันธ์ แบบ ศิษย์ กับ ครู ในสังคมไทยเรามันมีน้อยกว่า..และเป็นไปโดยวิธีการถ่ายทอดความรู้มากกว่าการเลี้ยงดู..ครับ..แม้ศิษย์ที่ถูกครูอบรมกล่อมเกลา อาจจะเรียกว่า เป็น วิทยะทายาท..ครับ..