แหล่ประวัติหลวงพ่อโหน่ง

ในวันคล้ายวันละสังขาร ของหลวงพ่อโหน่ง ๒๕ ธันวาคม ผมขอนำประวัติท่านมาแหล่ ให้ทุกท่านฟังนะครับ

แหล่ประวัติหลวงพ่อโหน่ง
ขอแก้ภาษาบาลีตามท่านอาจารย์น.อ.ทองย้อยแนะนำนะครับ

น้อมสักการะ ท่านอินทะ สุวัณโณ 
อิติสุคโต นโม ไหว้
หลวงพ่อโหน่ง โด่งดัง ขลังทั่วไทย 
ชนเลื่อมใส ทุกทิศ จิตศรัทธา
ท่านงดงาม ความดี มีจิตมั่น 
สร้างวัดอัมพวัน สรรค์คุณค่า
เลิศจริยวัตร วิปัสสนา 
นำประชา หันห่าง ทางอบาย
ถิ่นกำเนิด เกิดก่อ ขอเล่าขาน 
ณ หมู่บ้าน ท้ายบ้าน สืบเชื้อสาย
เขตตำบล ต้นตาล แดนเกิดกาย 
เป็นลูกชาย ชาวนา น่านิยม
ลูกพ่อโต แม่จ้อย โตงาม 
ท่านสมนาม สกุลนี้ ทำดีสม
ช่วยพ่อแม่ ทำนา น่าชื่นชม 
เชื่อพ่อแม่ อบรม บ่มอุรา
อายุยี่ สิบสี่ปี มีกำหนด 
เข้าอุปสมบท สืบศาสนา
อาจารย์จันทร์ วัดทุ่งคอก เป็นอุปัชฌาย์ 
ณ พัทธสีมา วัด สองพี่น้อง
อาจารย์ดิษฐ์ อาจารย์สุด วัดท่าจัด 
เป็นคู่สวด สันทัด บาลีคล่อง
จำพรรษา วัดทุ่งคอก ตามครรลอง 
จนครบสองพรรษา ลาอาจารย์
มาอยู่วัด สองพี่น้อง ริมคลองใหญ่ 
ศึกษาธรรม วินัย ให้แตกฉาน 
วิปัสสนา คันถะ ธุระญาณ 
หวังแจ้งพระนิพพาน เป็นปั้นปลาย 
แสวงหา ธรรมะ ละกิเลส 
ไปถึงเขต กทม. ไม่สมหมาย
จนพบอาจารย์ดี ช่วยคลี่คลาย 
หลวงพ่อโหน่ง เห็นสาย ธารปัญญา
หลวงพ่อเนียม วัดน้อย นี้แน่นัก 
ท่านให้หลัก อริยธรรม ล้ำคุณค่า
เห็นหนทาง แจ่มชัด วิปัสสนา 
บางปลาม้า สุพรรณ ท่านร่ำเรียน 
หลวงพ่อโหน่ง อินท สุวัณโณ 
ท่านเติบโต ด้วยความดี มิมีเปลี่ยน
เป็นพระสงฆ์ ทรงคุณงาม ด้วยความเพียร 
เฉกวิเชียร บรรเจิด ชนเชิดชู
ปีสองสี่ สี่เก้า กล่าวหลักฐาน 
อนุสาวนาจารย์ ท่านเป็นอยู่
พระมงคลเทพมุนี ที่เรารู้ 
หลวงพ่อโหน่งเป็นครูสู่ร่มไตร
พระกรรมวาจาจารย์ท่านเป็นมา 
สมเด็จป๋าคราผนวช ท่านสวดให้
ปีสองสี่ หกศูนย์ พูนอำไพ 
มีหลักฐาน กล่าวไว้ ให้รู้กัน
จากวัดสอง พี่น้อง ผ่องพิลาส 
มาเป็นเจ้าอาวาส นักสร้างสรรค์
ครองอาราม งามล้ำ อัมพวัน 
หลวงพ่อแสง หมายมั่น นิมนต์มา
หลวงพ่อแสง แจ้งว่า ขอลาไป 
มหาชัย แดนดิน ถิ่นเคหา
เพราะมวลหมู่ โยมญาติ อาราธนา 
จึงหมายตา หลวงพ่อโหน่ง จรรโลงแทน
อัมพวัน วัดเรา ก้าวหน้าเดิน 
ความเจริญ ทางธรรม ล้ำเลอแสน 
หลวงพ่อโหน่ง แม้มาใหม่ ไม่ขาดแคลน 
คนเนืองแน่น ศรัทธา มาทำบุญ
ด้วยพระธรรม วินัย ใสเคร่งครัด 
ปฏิบัติ ปริยัติ ธรรมนำหนุน
หลวงพ่อโหน่ง เมตตา ธรรมคอยค้ำจุน 
ภิกษุสงฆ์ ทุกรุ่น ผ่องโสภี
สร้างวิหาร ศาลา เสนาสนะ 
สร้างพุทธะ นิมิต วิจิตรศรี
สร้างพระเครื่อง ประเทืองใจ ให้ทำดี 
จากความสามัคคี สาธุชน
หลวงพ่อโหน่ง ยึดมั่น กตัญญู 
ท่านเลี้ยงดู โยมแม่ แผ่กุศล
ได้รับศีล ทำบุญทาน งานมงคล 
เป็นเยี่ยงอย่าง น่ายล ให้คนตรอง
จริยาวัตร งดงาม ตามกิจสงฆ์ 
เดินธุดงค์ บิณฑบาต ไม่ขาดพร่อง
กรรมฐาน จงกรม สมครรลอง 
เป็นผู้ครอง สันโดษ โกรธหลงไกล
อนันโต อากาโส อนันตัง 
วิญญาณัง นัตถิ กิญจิ ท่านให้
สันตา เมตัง ภาวนาไว้ 
ปณีตะ เมตัง ใช้ คราทุกข์ทน
ปีสองสี่ เจ็ดเจ็ด เด็ดใจศิษย์ 
ปวงญาติโยม ทั่วทิศ จิตหมองหม่น
ยี่สิบห้า ธันวา ประชาชน 
น้ำตาหล่น รินร่วง หลวงพ่อลา
ละสังขาร นิพพาน เป็นที่หมาย 
เหลือความดี มากมาย ให้หวนหา
หลวงพ่อโหน่ง จรรโลง ธรรมศรัทธา 
ขอบูชา น้อมกายจิต นิจนิรันดร์