เราอยู่กันที่นี่ บ้านหลังเดียวกัน 60 : หมาไม่กินสะเดากันหรอก มันขม

พ่อครับ...

เห็นพ่อบ่นว่าปีนี้อากาศไม่หนาวเย็นเลย กรุงเทพฯมีฝุ่นควันเกินมาตรฐานจนทางกทม.ประกาศให้ประชาชนสวมหน้ากากปิดปากปิดจมูก ผมเองอยู่แต่ในบ้านโอกาสจะไปเจอฝุนควันน้อยมากจึงไม่จำเป้นสวมหน้ากากใช่มัียพ่อครับ เอาเป็นว่าแค่พาผมออกเที่ยบ้างก็พอล่พสำหรับความต้องการของผม

อย่างวันเสาร์ที่ผ่านมา พ่อไปส่งพี่ปอที่มอ(มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์วิทยาเขตกำแพงแสน) พ่อจะพาผมไปด้วย ติดตรงที่ต้องพาพี่ปอไปซื้อของก่อน ไม่อยากให้ผมต้องขังอยู่ในรถ ไหนจะต้องไปแวะตลาดดอนหวาย จุดประสงค์เพียงแค่ไปซื้อหมี่กรอบฝากน้องๆที่ทำงานของแม่ เท่านั้นเองก้เป็นเหตุผลที่ผมไม่ได้ไปเที่ยวด้วย

พ่อครับ...

พ่อกับพี่ปอบอกว่าปีนี้ผมแก่ขึ้นเยอะ อายุที่ผมมาอยู่บ้านนี้ 9 ปีคูณ 7 ตามอายุสุนัขเข้าไปเป็น 63 เท่ากับถ้าผมเป็นคนผมก็เกษียณมา 3 ปีแล้ว พ่อบอกว่าผมนอนขี้เซามากขึ้น บางครั้งรู้สึกตัวช้าขณะที่ใครๆเดินออกบ้านเข้าบ้าน จะยังคงนอนขดอยู่ท่าเดิม แต่พี่ปอบอกว่าผมแก่ขึ้นแต่นิสัยยังเป็นหมาเด็กอยู่ นั่นคือการอ้อนขอของกิน การอ้อนนอนเกยขา และอ้อนที่จะออกบ้านไปเที่ยวด้วย

พ่อครับ...

พ่อกลับมาจากส่งพี่ปอ ไม่มีขนมมาฝากผมเลยเหรอครับ มีสะเดา น้ำปลาหวาน ปลาดุกปิ้งที่พอเอากิ่งสะเดามาแกล้งให้ผมคาบเล่น ผมเลยประชดด้วยการกัดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ด้วยการเอาขาตะปรบไว้แล้ดึงด้วยเขี้ยว ทำท่ากินกิ่งสะเดาอวดพ่อให้รู้แล้วรู้รอดเลย

พ่อครับ พ่อไม่รู้หรอกเหรอว่า หมาเขาไม่กินสะเดากันนะ ขอบอก

...................

[สุจิตรา]

น่ารักจังเหมือนตุ๊กตาเลยค่ะ