เมื่อวานในห้องประชุมเพื่อเตรียมงานวันอนุรักษ์มรดกไทย นั่งตรงข้ามกับท่าน ผอ.กองรักษาความปลอดภัย ฯ มข. ท่านบอกว่า มีเรื่องจะคุยด้วยนิดหน่อย เดี๋ยวประชุมเสร็จค่อยคุยกัน
ผมก็ตอบครับ ในใจนี่อุทานว่า “หืมบาดเนี่ย!”
ประชุมเสร็จ ท่านเรียกออกไปยืนคุยกันที่หน้าห้อง “อั่น เห็นในคลิปเพาะกาลพฤกษ์ เฮ้ดจังได๋เกาะ เอาใส่สำลีแล้ว เอาไปปลูกมันคือแห้งตายเบิด”
ผมก็ตอบไปว่า “โอ้ยกะว่าแม่นเรื่องหยัง...แล้วก็คุยกัน บลา บลา บลา”
ยืนคิดในใจว่า อ้อ นี่เวลาใครจะปลูกกาลพฤกษ์แล้วเขาคิดถึงเราประหนึ่งเป็นผู้ “คักแน” นี่เรามาถึงจดนี้แล้วใช่ไหม?
เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว พี่อนัน จากคณะเศรษฐศาสตร์ Line มาสอบถามเรื่องกาลพฤกษ์ ว่าจะเอาไปปลูกที่บ้าน/ที่สวน หาซื้อได้ที่ไหน อยากได้ต้นใหญ่ ไม่เอาต้นเล็ก...
ต่อมาน้องหนุ่ม ก็ถามเรื่องเทคนิคการเพาะเมล็ดและเพาะกล้ากาลพฤกษ์ จึงชวนให้มาที่เรือนเพาะชำ และมอบกล้าที่เพาะไว้ให้ไปสามต้น วันนี้ครูที่ 1 แชทส่งภาพต้นกาลพฤกษ์ที่เอาไปปลูกที่ รร.บ้านนาสีนวล โรงเรียนชั้นนำของประเทศหนองแปน กำลังแตกยอดแทงใบสวยงาม เมื่อสองสามวันก่อน ครูเปิ้ล ปริญญา ก็ส่งรูปกาลพฤกษ์ที่ขอไปปลูกที่บ้านกันทรารมย์ ศรีษะเกษ ว่าออกดอกแล้ว รอดและเติบโต 5 ต้น
ปีนี้กาลพฤกษ์ที่ทดลองปลูกรุ่นแรกเมื่อปี 2558 ที่หอพัก ออกดอกให้ได้ชื่นใจ ชื่นชม แม้ยังออกดอกไม่มาก แต่ก็ดีใจ เพราะการรอคอย 4 ปี ก็ถือว่านานเหมือนกัน ปี 2561 เพาะไว้หลายร้อยต้น แต่ไม่งามเท่าไหร่ ก็ด้วยเหตุปัจจัยของดินปลูก
พอดอกกาลพฤกษ์บาน ก็ย้ำเตือนผมหลาย ๆ เรื่อง ดั่งเนื้อเพลงขวัญมอดินแดงท่อนหลังที่ว่า “ขวัญชาวมอดินแดง ไม่เคยแห้งแล้งเพราะแรงใจมั่น กาลพฤกษ์งามนั่น หยัดยืนเป็นขวัญน้อมชีวันบูชา ดั่งไม้ยืนต้น ทนแห้งแล้ง ขวัญชาวมอดินแดงล้นอุรา สามัคคีกัน ใฝ่ฝันศรัทธา ทั่วแดนฟ้าแห่งเรา”
เป้าหมายปีนี้ ตกลงใจกับอาจารย์แจ้ว่าจะเอากล้ากาลพฤกษ์ ลงในสวนบ่อบำบัดข้างหอพักให้ได้มากที่สุด เพื่อให้เป็นสวนกาลพฤกษ์ที่ใคร ๆ ก็มาถ่ายรูป ตามที่หลายคนอยากให้มีและหลายคนบ่นว่าทำไม มข. ไม่ปลูกเป็นสวน ... ผมก็ได้แต่สงสัยเช่นนั้น นอกจากคนที่มีหน้าที่โดยตรงอย่างกองอาคารและสถานที่ (ตอนนี้ มข. มีกองสาธารณูปโภคและสิ่งแวดล้อม เพิ่มขึ้นมา) จะมีสักกี่คนที่ได้ลงมือปลูกและดูแลกาลพฤกษ์ ผมกับอาจารย์แจ้ จึงตั้งใจจะทำฝันให้เป็นจริง ปีที่แล้วเอาลงดินไป 20 ต้น รอดพ้นเนื้อมือมนุษย์ตัดหญ้าและความแห้งแล้งมาได้ 5 ต้น ฝนปีนี้มาถึง ต้นกล้ากาลพฤกษ์คงลงที่สวนให้เต็มอัตรา และหวังว่าอีกสามสี่ปีข้างหน้า กาลพฤกษ์คงเบ่งบานเต็มสวนบ่อบำบัด
ผมดีใจที่เผลอหลงใหลกาลพฤกษ์ หลายคนคงมีต้นไม้ที่ตัวเองรัก หลง ชอบ แล้วปลูกให้งาม เช่น กล้วยไม้ ชวนชม ผมก็คงเป็นเช่นนั้นที่หลงรัก ยิ่งได้รู้จัก ยิ่งรักเธอ “กาลพฤกษ์”
ณ มอดินแดง
22 มีนาคม 2562
ไม่มีความเห็น