โพธิ์ต้นใหญ่ไพศาลกิ่งก้านงาม
อีกให้ความร่มเย็นเป็นสุขศรี
ฤดูกาลผันผ่านเนิ่นนานปี
ยังเป็นที่พักผ่อนนอนรับลม
ณ ขณะกาฝากยึดรากเกาะ
ค่อยค่อยเพาะพันธุ์ใหม่กลางใบร่ม
แตกแขนงแย่งกินถิ่นอุดม
แตกใบข่มกิ่งเก่าเอาใจตน
ขณะปลวกพวกอื่นจากผืนดิน
เข้ากัดกินกิจกรรมกลางลำต้น
จากรากเหง้าข้างล่างถึงข้างบน
กิ่งร่วงหล่นลอยลมทับถมกัน
เมื่อกาฝากเติบใหญ่แผ่ใบคลุม
แผ่รากหุ้มต้นเก่าเอาไว้มั่น
ทีละน้อยทีละนิดยิ่งติดพัน
มิเร่งรีบบีบคั้นรอวันตาย
ปลวกยิ่งมากรากยิ่งหมดอนาคตหมอง
ค่อยครอบครองคืบคลานม่านตาข่าย
พากันแทะและเล็มเต็มอันตราย
มองไม่เห็นต้นไม้ในหมอกควัน
มีผู้คนมากมายอาศัยร่ม
กลางสังคมก้มหน้ามีอาถรรพ์
ไฟเริงร้อนเข้าใกล้ไปทุกวัน
รอวันนั้นวันที่ไม่มี “โพธิ์”
โสภณ เปียสนิท
สิงหาคม 2562
ไม่มีความเห็น