นิเทศนักศึกษาฝึกสอน อ.สะเมิง จ.เชียงใหม่ ... (๒) ... ย้อนกลับมา "โรงเรียนสะเมิงพิทยาคม" และขี่รถฝ่าฝนกลับบ้าน

ย้อนกลับไปเส้นทางเดิม เพื่อกลับสู่ "สบสะเมิง"

..

"... จากถนนหน้าโรงเรียนบ้านแม่ลานคำ ..."

..

..

"... มีนาขั้นบันไดเล็ก ๆ อยู่ข้างทาง เงียบงามและสงบมาก ..."

..

..

"... ถนนคอนกรีตเล็ก ๆ สลับกับถนนดินพัง ๆ ..."

..

..

"... พื้นที่ราบเล็กเพียงไหน ชาวบ้านก็ยังสามารถปลูกข้าวได้เพียงนั้น ..."

..

..

"... อันนี้เป็นพื้นราบใหญ่สักหน่อย เริ่มมีการปักดำกันแล้ว ..."

..

..

ใช้ระยะทางออกมาจาก "โรงเรียนบ้านแม่ลานคำ" ถึง "โรงเรียนสะเมิงพิทยาคม" ๑๖ กิโลเมตร

โรงเรียนสะเมิงพิทยาคม เป็นโรงเรียนมัธยมประจำอำเภอสะเมิง เขตพื้นที่มัธยมศึกษาที่ ๓๔
ก่อนที่เด็กอำเภอนี้จะสอบเข้ามหาวิทยาลัยต้องได้รับบ่มเพาะความรูัที่นี่ก่อน

..

..

"... หน้าอาคารเรียนที่จะมานิเทศ มีสุนัขตัวหนึ่งมานอนอาบน้ำแล้วก็เดินขึ้นไปตากแดด น่ารักมาก ..."

..

..

"... ห้องเรียนเป็นอาคารเก่าแก่ ไม่มีเครื่องปรับอากาศมีแต่อุปกรณ์การเรียนอย่างที่เห็น ..."

..

..

"... ลูกศิษย์กำลังสอนวิชาภาษาอังกฤษให้กับเด็ก ม.๒ ..."

..

..

การนิเทศสำหรับผมก็คือ การเยี่ยมเยียนไถ่ถามสารทุกข์สุกดิบ ความเป็นอยู่ว่าสบายดีไหม
และการให้เขาเตรียมทำงานแต่เนิ่น ๆ ก่อนที่หมดภาคเรียนนี้ เช่น แผนการสอน, แฟ้มสะสมผลงาน,
รายงานการวิจัย ๑ เรื่อง ฯลฯ

วันนี้ได้มีโอกาสพูดคุยกับหัวหน้าหมวดวิชาภาษาอังกฤษและอาจารย์พี่เลี้ยงของเขาด้วย
ทั้งฝากฝังและฝากกระตุ้นเตือนเรื่องการเป็นครูและการปฏิบัติงาน

ก่อนจะเดินทางกลับบ้าน ฝนเริ่มลงล่ะ ปรอย ๆ แต่เริ่มหนักขึ้นเมื่อเลยไปสัก ๒ - ๓ กิโลเมตร
ตอนแรกตัดสินใจจะกลับเส้นทางเดิม คือ สะเมิง - หางดง แต่ด้วยหนทางที่เป็นโค้งหักศอก
ประกอบด้วยฝนตกหนักมา น้ำไหลบ่าที่ถนน อีกทั้งกลัวดินสไลด์ลงมาอีก จึงตัดสินใจใช้เส้นทางอ้อม
คือ ทางหลวงหมายเลข ๑๐๙๖ สะเมิง - แม่ริม ยอมขึ้นดอยสูง แต่หักศอกน้อยกว่า ลื่นน้อยกว่า

..

..

"... สะพายกระเป๋า แบกเป้ ห้อยถุงรองเท้าหุ้มถุงพลาสติกไว้หน้ารถ สวมเสื้อกันฝน แล้วขี่รถมาช้า ๆ
ระวังมาก ๆ เร่งเร็วไม่ได้ เพราะกลัวรถลื่นตอนเข้าโค้ง จนถึงศาลาจุดชมวิวทิวทัศน์ป่าสะเมิงจึงพักรถ ..."

..

..

"... จุดชมวิว เห็นแต่เมฆและหมอกฝนที่ลอยปน ๆ กันอยู่บนฟ้า ละเลี่ยทางอย่างที่เห็น ..."

..

..

..

..

"... หมอกฝนมันลอยเข้ามาปะทะตรงถนนเรื่อย ๆ อากาศก็ชื้น พื้นก็แฉะ ต้องพักรถอยู่สัก ๒๐ นาทีได้ ..."

..

..

"... หมอกฝนลอยหล่นอยู่บนถนนอย่างไม่ขาดสาย คิดไปก็โรแมนติกไม่เบา ..."

..

..

..

..

"... คือ ต้องจอดรถข้างทาง แถมยังต้องระวังรถที่มาจากทั้งสองฝั่ง เพราะมองไม่เห็นทางข้างหน้าเลย
ถ่ายรูปเสร็จแล้ว บอกตัวเองว่า ต้องรีบไป ถ้าไม่อยากเข้าไปอยู่ในรถหวอที่สวนมา ..."

..

..

"... น้ำท่วมถนนเป็นระยะ ๆ แต่เมื่อลงดอยมาเรื่อย ๆ ฝนก็เริ่มน้อยลง ..."

..

..

เมื่อถึงตัวอำเภอแม่ริม ก็แวะเติมน้ำมันไป ๙๐ บาท + กับซื้อชาเขียวฟูจิไว้เมื่อเช้า ๓๐ บาท
รวมค่าใช้จ่ายในการนิเทศครั้งนี้ ๑๒๐ บาทขาดตัว กับระยะทางวนรอบ ๑๒๐ กิโลเมตรได้

ถามว่า ขี่รถเครื่องมานิเทศเหนื่อยไหม ก็ตอบว่า "ไม่เหนื่อย" มีความสุขดีอย่างที่เล่าให้ฟังแล้วในบันทึกที่ผ่านมา

การได้ไปเห็นวิถีแห่งชุมชน ถือว่าเป็นสิ่งที่มีค่า

การได้ไปสัมผัสชีวิตของคุณค่าในโรงเรียน ถือว่า เป็นการเปิดโลกทัศน์

การได้ขี่รถเครื่อง วางหัวโขนความเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยลง ถือว่า เป็นการลดอัตตา

"ฟัง" ให้ได้มากกว่า "พูด" คือ กำไร

..

ขอบคุณทุกท่านที่ฟังเรื่องราวการนิเทศมาจนถึงบรรทัดนี้

บุญรักษา ทุกท่านครับ ;)...

..

[ธิ]

วางแผนเตรียมพร้อมดีมาก ๆ ค่ะคุณครูเงา.

ว่าแต่เอารองเท้าไปสองคู่. หรือสวมเพียงถุงเท้าขับรถคะ ? สงสัยจริ๊ง !!!

[Wasawat Deemarn]

ฝนไม่ตก … รองเท้าผ้าใบ

ส่วนฝนตก … รองเท้าแตะยาง ครัาบบ คุณหมอธิ 555