จะรักการออกกำลังกาย... ไม่ง่ายนะ

จากสถิติพบว่า 50% ของผู้ที่เริ่มออกกำลังกาย จะหยุดออกกำลังกายใน 6 เดือนหลังการเริ่ม เนื่องจากหลายสาเหตุด้วยกันค่ะ ขอเล่าสู่กันฟังแบบสบายๆนะคะ

บางคนบ้านหรือที่ทำงานกับยิมอยู่ไกลเกินไป เลิกงานแล้วกว่าจะฝ่าการจราจรไปถึงก็ใช้เวลามาก หนักๆเข้าก็ล้า ไปต่อไม่ไหว

บางคนขี้ลืมและการขาดความเตรียมพร้อมเพื่อกิจกรรมออกกำลังกาย จะออกจากบ้านแล้วยังโน่นหานี่ไม่เจอ เพราะไม่ได้แก้ไขด้วยการเตรียมไว้ก่อนล่วงหน้า

บางคนมีแต่เพื่อนร่วมงาน คนในครอบครัวที่ไม่รักการออกกำลังกายเหมือนๆกัน เลยขาดแรงกระตุ้น ขาดตัวอย่างที่ดี แถมบางทีชวนกันหาที่กินเสียด้วย (หนักเข้าไปอีก)

หรือไม่ บางคนแม้ทุกอย่างข้างต้นจะพร้อมแล้ว แต่ก็ขาดการบริหารเวลาที่ดีจนไม่มีเวลาเหลือสำหรับกิจกรรมออกกำลังกาย

บางคนโชคร้าย การขาดการสนับสนุนจากบุคคลใกล้ชิด (โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากคู่สมรส) เลยไม่กล้าไปออกกำลังกายเพราะกลัวเกิดการขัดแย้ง

สมัยก่อนคุณย่าคุณยายจะเดินเร็วหน่อย ลูกหลานยังรั้งไว้เลยนะคะ กลัวคุณยายคุณย่าจะพลัดล้ม ดีนะที่สมัยนี้เหตุการณ์เปลี่ยนไป เราๆส่วนใหญ่รู้แล้วว่าการเคลื่อนไหวสำคัญขนาดไหน

บางคนไม่มีเป้าหมายที่ไม่ชัดเจน เช่น จะออกกำลังกายเพื่อให้สุขภาพดี ซึ่งตรงนี้ไม่สามารถวัดผลได้ มีเป้าหมายชัดเจนแต่เป็นไปไม่ได้ เช่น ต้นปีเพิ่งหัดวิ่ง ก็ตั้งเป้าว่าปลายปีจะลงแข่งอุลตร้ามาราธอน

บางคนออกกำลังกายด้วยวิธีเดิมๆ ซ้ำๆ ความน่าเบื่อของโปรแกรมออกกำลังกายเลยพลอยทำให้เบื่อการออกกำลังกายตามไปด้วย

บางคนไม่มีผู้นำออกกำลังกาย เลยไม่รู้ว่าจะออกกำลังกายด้วยวิธีไหนจึงจะเหมาะกับสภาพร่างกายตนเอง

บางคนมีทัศนคติในแง่ลบกับการออกกำลังกาย อาจจะเคยเจ็บเพราะการออดกำลังกายมาก่อน

หรือบางคนการไม่ทราบความสามารถที่แท้จริงของตนเอง การไม่ทราบวิธีการตรวจสอบตนในด้านต่างๆพอทำอะไรที่เกินความสามารถตนมากไปก็ท้อ หรือต่ำกว่ามากไปก็เบื่อ

บางคนฟิตจัด การออกกำลังกายที่ความหนักระดับหนักต่อเนื่องเป็นเวลานาน นานๆเข้าร่างกายรับไม่ไหว ก็ฟ้องด้วย overtrain

บางคนขี้อาย ไม่กล้าแสดงออก เลยไม่กล้าเข้ายิมเพราะกลัวสายตาคนอื่น

บางคนการไม่รู้วิธีออกกำลังกายอย่างถูกต้อง จึงเกิดการบาดเจ็บ

บางคนไม่สามารถสร้างแรงจูงใจให้อยากออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอได้ด้วยตนเอง ต้องมีเพื่อนออกด้วยไม่งั้นไม่มีกิจกรรม
?
แค่เรื่องการออกกำลังกายเรื่องเดียว ไม่น่าเชื่อนะคะ อุปสรรคมากซ้า

คงเพราะเหตุนี้มังคะ ตำราจึงว่า ถ้าเราสามารถแก้ไขปัญหาต่างๆจนสามารถออกกำลังกายได้อย่างสนุกสนานต่อเนื่องมากกว่า 6 เดือน จนการออกกำลังกายเป็นส่วนหนึ่งในวิถีชีวิต เราก็สามารถนำประสบการณ์ในการแก้ไขปัญหาจนสำเร็จนี้ ไปใช้ในการแก้ไขปัญหาต่างๆทุกเรื่องในชีวิตได้

ลองตรวจสอบตัวเองดู พอรู้ว่าปัญหาเราอยู่ตรงไหน พยายามแก้ไขจากตรงนั้นนะคะ จะได้ออกกำลังกายได้อย่างต่อเนื่องจนเป็นวิถีชีวิต

ก็ทำแล้วมีแต่ได้กับได้อย่างนี้ จะทำเมินไปทำไมนะคะ