การเดินทางของชีวิต ปฐมบท 63

“การเดินทาง”

จุดหมายไม่ใช่ปลายทาง...

นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่ได้มาดูเมฆ

วันนี้ความงามของเมฆยังคงมีอยู่

และแปรเปลี่ยนอย่างไร้ขีดจำกัด

เมฆ

มักบอกเราถึงความเรียบง่ายอันมาจากการแปรเปลี่ยน ธรรมชาติมักมีเรื่องราวบ่งบอกต่อเราเสมอ แต่เรานั้นมักสร้างความเรียบง่ายให้ซับซ้อนไม่เป็นดั่งธรรมชาติที่พึงเป็น

#การเดินทางของชีวิต

สมัยที่มาเรียนอยู่กรุงเทพฯ ก็ชอบขับรถซอกแซกไปนั่นโน่นนี่ หรือไม่ก็นั่งเรือล่องแม่น้ำเจ้าพระยา

เคยมาลอยกระทง สมัยนั้นมีหนุ่มคบหาดูใจ ก็ช่างไม่โรแมนติกเสียเลย เรือสูงต้องค่อยๆปล่อยกระทง แต่คุณเธอโยนซะแรงกระทงคว่ำ คงเป็นลางล่ะน่ะว่าต้องเลิกรากันไป

ช่วงเย็นๆวันนี้รำลึก
เดินเล่นแถววังหลัง ตัดซอยไปจนถึงแถววัดระฆัง นั่งดูน้ำอยู่ท่าเรือ นกไม่รู้มาจากไหนบ้าง เดินมาอยู่ใกล้...เคลื่อนไหวไปมาให้ได้เพลิดเพลิน

PM 2.5 = 28
พอไหวพอไหว
ดีมากมากเลย

นั่งครุ่นคิดไปเรื่อย
สัมผัสใจของคนที่ขาดรักอย่างเต็มหัวใจ

ชีวิตทั้งชีวิต จมอยู่แต่กับความซับซ้อนอันมากมายถาโถม

และยังหวนให้นึกถึง
สภาวะของความยึดมั่นถือมั่นอันเป็นอุปสรรคต่อการเรียนรู้ของผู้คน โดยเฉพาะในบุคคลที่ชีวิตทั้งชีวิตเต็มไปด้วยความอยากชนะ อันมาจากสภาวะจิตที่ซับซ้อน

เพียงแค่ความอยากเอาชนะ
ความพ่ายแพ้ก็เกิดขึ้นในจิตใจของเขาแล้ว พ่ายแพ้ต่อความดีความงามอันลึกซึ้งของความเป็นชีวิตอันนอบน้อม

ชีวิตที่ดำเนินมา
และดำเนินไป เขาจึงไม่เคยพบความเรียบง่ายอันละเอียดลึกซึ้งนี้เลย

ตกผลึกในใจ
จึงจดบันทึกไว้ในสิ่งที่ผุดขึ้น
การปลดปล่อยสภาวะบางอย่าง การมุ่งอยากเอาชนะคะคานกันอาจเบาบางลง จนความเป็นอิสระทางจิตวิญญาณเคลื่อนเข้ามาแทนที่

ใจก็จะร่มร่ม
เย็นเย็น...

นั่งดูน้ำอยู่สักพัก
และเดินเล่นเสร็จก็ไปกินก๋วยจั๊บ ปอเปี๊ยะทอดร้านแดงแหนมเนือง ทั้งร้อนทั้งเผ็ด

เว้าลาวกับพนักงาน เขากะบ่เว้านำเฮา ถามว่ามาจากหนองคายติ บ่ตอบเฮาเลย กะเลยนึกได่ว่าน่าจะมาจากลาว

16-02-63
ณ การเดินทางที่เกิดขึ้น

---