ฉันคือข้าราชการ

“ฉันคือข้าราชการ”

ฉันทำงานในระบบสุขภาพของประเทศไทย...

ฉันเป็นนักวิจัย เป็นครู R2R...เป็น Facilitator พาคนทำงานคิดค้นวิเคราะห์วิจัยแก้ปัญหาในการทำงาน

ฉันเป็นพยาบาลก็ได้

ฉันเป็นนักจิตวิทยาให้คำปรึกษาก็ได้

ฉันเป็นนักการศึกษาก็ได้

ฉันเป็นนักเทคโนโลยีฯก็ได้...

หรือ...ฉันเป็นอะไรก็ได้

จะเรียกฉันสลิ่ม หรือซอมบี้ก็ได้ทั้งนั้น

แต่ท้ายที่สุด

“ฉัน” ก็เป็นได้แค่คนทำงานในระบบ’สาสุข

การทำงานภายใต้ระบบสุขภาพเราไม่สามารถเลือกที่รักมักที่ชังได้...จะเป็นใครก็ได้ก็ต้องให้การดูแลอย่างเต็มที่ตามศักยภาพที่เรามี

หลายฝ่ายขัดแย้ง

แต่คน ‘สาสุข ก็ต้องดูแลคนที่ขัดแย้งกันไม่ว่าจะเป็นฝ่ายไหน...

ทุกคนมีครอบครัว มีพ่อมีแม่ มีสามี มีภรรยา มีพี่น้อง มีลูกหลาน ที่ต้องคอยดูแลห่วงใยเหมือนกับคนอื่นๆ หลายๆ ปีเราไม่ได้นอนเต็มอิ่ม ไม่ได้สังสรรค์ดื่มกินอย่างรื่นเริง เหมือนใครใคร เพราะเรามีคำว่า “หน้าที่และความรับผิดชอบ” ค้ำหัวใจเราไว้

หากเคยสังเกต

น้อยมากที่คน ‘สาสุข จะมีไปเคลื่อนไหวหรือประท้วง ไม่ใช่เราไม่สนใจบ้านเมือง...แต่เราถูกฝึกให้คิดไปไกลกว่านั้น ลึกซึ้งกว่านั้น ...ไม่ว่าจะเผด็จการหรือประชาธิปไตย เราก็ไม่สามารถที่จะปล่อยมือใครไปได้หากเมื่อคนนั้นกำลังเผชิญหน้าอยู่กับความเป็นความตาย

นักโทษ...นักการเมือง

นักคิด นักเขียน ชาวไร่ชาวนา เศรษฐี

หรือจะนัก...อะไรก็แล้วแต่

เราไม่เคยเลือกที่จะปฏิเสธได้ในการดูแลเยียวยาการเจ็บป่วย

...แม้เราจะมีหัวใจอันเจ็บปวด

แต่เราก็ต้องเก็บความทุกข์ยากของตนเอาไว้ เพราะเราเห็นความทุกข์ของผู้คนนั้นยิ่งใหญ่กว่า

เรารักในหลวง

เรารักผืนแผ่นดินไทย

เราถูกบ่มเพาะให้รู้จักคำว่า “หน้าที่และความรับผิดชอบ” ซึ่งมันกินความหมายที่ยิ่งใหญ่และลึกซึ้งยิ่งกว่าสิ่งใด

#SaveThailand

...