วันสตรีสากล ของหัวใจผู้หญิงธรรมดา

“วันสตรีสากล

ของหัวใจผู้หญิงธรรมดา”

เขาบอกว่าวันนี้คือ วันสตรีสากล

ฉันก็ก้มลงมองตัวเอง

ไม่เลย...ฉันไม่มีความสากลอันเป็นตัวตนอะไรเหมือนใครเขาเลย

ชีวิต...

ตื่นนอน ทำนั่นโน่นนี่ เข้านอน

ตื่นมาอีกครั้งจึงได้รู้ว่ายังมีชีวิตอยู่

และก็วนเวียน...หมุนไปตามเวลา

เวลาแล้ว เวลาเหล่า

จนไม่ต้องตอบคำถามต่อตนเองแล้วว่าเมื่อไหร่การหมุนวนนั้นจะดับลง

วันนี้ผ้าถุงที่ฉันนุ่ง เป็นไหมน้อย ผู้ทอคือหญิงชาวบ้านธรรมดาๆ คนหนึ่ง ผู้คอยทอผ้าด้วยหัวใจอันถ่ายโยงมรดกทางวิถีที่พ่อแม่มอบให้ ... คนทอผ้าในบ้านเรามักเป็นผู้หญิง ต่างกับที่อินเดียที่ฉันเคยไปดูนั้นเป็นผู้ชาย

กว่าจะได้ผ้ามาหนึ่งผืน

การทอจะเริ่มต้นเมื่อการงานในครอบครัวเสร็จลง จึงได้มานั่งอยู่หน้ากี่ทอผ้า ...ดูแล้วก็เหมือนงานอดิเรก แต่ความจริงแล้วนี่คือ ค่าเทอมของลูก ค่ายาและการใช้จ่ายไปหาหมอ และเงินรองรังของชีวิตในครอบครัว

บทสนทนาถึงผ้าไหมแต่ละผืนจึงมีเรื่องราว ที่ผ่านการบอกเล่าจากผู้หญิงคนหนึ่งมอบมาถึงผู้หญิงอีกหลายๆคน ที่คุณค่ามีมากกว่าผ้าไหมหนึ่งผืน

วันนี้ก็เช่นเดียวกัน

ผ้าไหมที่เต็มไปด้วยเรื่องราว การเมือง สังคม และวัฒนธรรมที่สะท้อนถึงคำว่า “คือหัตถาครองพิภพ”...ผ่านชีวิตเล็กๆของคนเล็กๆ ที่ทั้งชีวิตอาจไม่ได้เรียนหนังสือเลย

สำหรับฉันแล้ว ผู้หญิงบ้านบ้านหนึ่งคนที่ลงแรงหาเลี้ยงผู้คนในบ้านหลังนั้น คือ ผู้ที่สมควรได้รับการยกย่องในวันแห่งสตรี...ดังกล่าวนี้

เพราะ ความก้าวร้าวไม่มีอยู่เลยในหัวใจของเธอ นอกจากการโอบอุ้มลูก และสามีให้อยู่ดีกินอิ่มประคองความรอดให้มีขึ้นในบ้านเล็กๆ...จนรอยเวลาของชีวิตไม่มีเหลือพอที่จะไปก้าวร้าวต่อผืนแผ่นดินที่เธอดำรงอยู่

แด่ เธอ

แด่ แม่

แด่ วันสตรี...ทุกคนที่มีหัวใจอันอ่อนโยน

#งานงามศิลป์

#ไหมบ้านบ้าน