ความตายเป็นหน้าที่ของสังขาร...
เมื่อร่างกายจะต้องแตกดับไปจริงๆ ขอให้ปล่อยทั้งหมด
รวมทั้งร่างกายชีวิตจิตใจ ให้ดับเป็นครั้งสุดท้าย ไม่มีเชื้ออะไรเหลืออยู่
ในหนังสือ “สังขารธรรม”
ของท่าน พุทธทาสภิกขุ ได้ให้ข้อคิดแห่งธรรม ไว้ว่า
เราต้องระลึกถึงความตาย ทำให้เป็นประจำวัน
ถ้ามีเวลาว่างเมื่อไร ก่อนนอนก็ดี ตื่นนอนใหม่ก็ดี
ให้สำรวมจิตเป็นสมาธิ ด้วยการกำหนดลมหายใจ (หรืออะไรที่เราถนัด)
พิจารณาให้เห็นความที่สิ่งทั้งหลายทั้งปวง ทุกสิ่ง
ไม่ควรยึดมั่นถือมั่นว่า เป็นเราหรือเป็นของเราแม้แต่สักอย่างเดียว
เป็นเรื่องอาศัยกันไปในการเวียนว่ายตายเกิดเท่านั้นเอง
ยึดมั่นในสิ่งใดเข้า ก็เป็นต้องทุกข์ทันทีในทุกสิ่ง
*ภาพประกอบจาก pixabay
ความเห็น (1)
ตอนนี้มีเวลาได้คิดค่ะ
ว่าทุกสิ่งมันก็เป็นเช่นนี้ เราหวลคิดถึงความสุขในวัยเด็ก วัยทำงาน วัยที่ลูกยังเล็ก วัยที่ลูกเติบโตมีครอบครัว วัยที่เรามีหลานยังเล็ก หลานกำลังเติบโต
ตอนนี้เราก็มีอายุไปตามวัย มีเวลาเป็นของตัวเอง ได้ออกกำลังกาย ได้ทำในสิ่งที่ชอบ มีเงินใช้แบบไม่เดือดร้อน ได้ทำกิจกรรมที่เราชอบ มีเพื่อนที่คุยกันรู้เรื่อง เวลาที่เหลือต้องหาวิธีทำจิตใจให้เข้มแข็ง พร้อมทุกสิ่งทุกอย่าง