สุดท้ายก็รั้งชีวิตไว้ไม่ได้……
สิ่งแปลกประหลาดเกิดขึ้นจากการรักษาที่หลายคนบอกว่าก่อนจากไปทุกคนจะมีช่วงหนึ่งที่ได้รับโอกาสมาส่งข่าวหรือรับข่าว เพื่อหมดกังวล…เช้าวันเสาร์เป็นวันที่ทุกคนมีความสุขมาก..น้าต้อยลุกมาคุยได้ ยิ้มแย้ม ถอดท่อช่วยหายใจได้ ถอดสายสวนปัสสาวะได้ ลุกมานั่งเบ่งฉี่เองได้ หายใจไม่หอบเหนื่อย
วันอาทิตย์เรามีความหวังว่าจะไปรับกลับบ้าน…แล้วก็เกิดสิ่งไม่คาดคิด..น้องสาวที่ได้ไปเยี่ยมตอนเที่ยงเพียงคนเดียวตามมาตรการโทรมาบอกว่า น้าต้อยนอนตัวซีดเย็นไม่หายใจ กำลังไปตามหมอมาปั้มอยู่…อาการช็อคเกิดขึ้นแบบนี้เอง…มันต้องตั้งสติในตอนนั้นว่า ถ้าปั้มแล้วไม่ขึ้นไม่ใส่ท่อช่วยหายใจอีกแล้วนะ…เพราะถ้าเจอแบบนั้นแปลว่าน้าเราน่าจะไปนานแล้ว…อย่าทรมานกันอีกเลย…ปล่อยไปเถอะ
เวลาช่วงที่ร้องไห้ ที่ใจเสีย ที่โกรธ โมโห รู้สึกผิด มันผ่านมาแวะเวียนเป็นระยะๆ …แต่มันจะมาด้วยคำถามว่า “มันเกิดอะไรขึ้น???? ทำไมน้าเราคนแข็งแรงที่สุดในบ้าน ถึงต้องกลายเป็นแบบนี้”
สุดท้ายเราทบทวนแล้วคิดว่าอาการเริ่มเกิดเหตุการณ์นี้มันมาหลังจากฉีดวัคซีน astra เข็มที่ 2 มา 3 สัปดาห์ แล้วอาการทั้งหมดมาจากลิ่มเลือดที่ปอด..ก็บอกอีกครั้งว่าเป็นความรู้สึกที่ไม่ได้หาแพะ หรือจะฟ้องร้องใคร หรือแครมประกันใดๆ แต่อาการมันลงล็อคที่สุด..
แต่สิ่งที่นำมาหลอกหรือปลอบใจตัวเองกันก็คือ..มันคงถูกกำหนดมาแบบนั้น เพราะอายุที่เสียชีวิต 69 ปี 7 เดือน เหมือนกันทั้ง 3 คนของครอบครัว (น้าเษม น้านิด และน้าต้อย) และคนทรง(ที่ปรึกษาทางจิตวิญญาน) ก็บอกว่าน้าต้อยมีบุญเยอะ ได้ขึ้นสวรรค์ชั้นสูง มีบริวารดูแล มีความสุขสบายแล้ว..ก็สร้างสุขให้คนที่ยังต้องอยู่ต่อได้เยอะ
ไม่มีความเห็น