การไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ

ตอนนี้รู้สึกรักสุขภาพตัวเองมากขึ้น เริ่มใส่ใจอาหารที่จะทานเข้าไปว่า สิ่งไหนดีต่อสุขภาพ จากแต่ก่อน อยากกินอะไรก็กิน ตอนนี้ เริ่มหักห้ามใจ สิ่งนี้ทานแล้วดีต่อสุขภาพไหม ถ้าไม่ดีก็ไม่กิน ค่อยๆ บังคับจิตใจตัวเองไปเรื่อยๆ จากที่อาจมีชีวิตอยู่สัก 5 - 10 ปี ก็อาจยาวนานได้มากขึ้นมาบ้าง

     คนเราดูสุขภาพแข็งแรง ร่าเริง แต่ใครจะไปรู้ว่า แต่ละคน สุขภาพภายในเป็นเช่นไร ช่วงนี้ เหมือนมีอายุมากขึ้น คนใกล้ตัว ทยอยจากลาไปจากชีวิต เห็นแล้วหดหู่หัวใจ เมื่อมองย้อนดูตัวเอง ก็ไม่รู้ว่า จะมีชีวิตยาวนานอีกสักแค่ไหน ตอนนี้สิ่งที่ทำได้ คือ รักษาสุขภาพ เริ่มมีความรู้สึก รักตัวเองมากขึ้น จากแต่ก่อน อยากกินอะไรก็กินตามใจปากเสมอ แต่ตอนนี้เริ่มควบคุมอาหาร ควบคุมจิตใจตัวเองมากขึ้น

     เมื่อแม่จากไปหนึ่งคน ตอนนี้ก็เหลือแต่พ่อ เอาล่ะสิ! พ่อเริ่มบ่นไม่ไหว งานนี้ พ่อหรือเราจะไปก่อนกัน หลานสาวตัวน้อยก็ยังเล็ก ยังเรียนไม่จบ น้องสาวเอย น้องเขยเอย สุขภาพก็ใช่จะดี สรุป ความรู้สึกที่ไม่เคยมีมาก่อน เริ่มเกาะกินจิตใจ แล้ว ใครจะดูแลหลาน นี่ขนาดตัวเองไม่ได้แต่งงาน ไม่มีภาระอะไรผูกพัน แต่ก็เริ่มเป็นห่วงหลาน ฉันจะได้อยู่จนถึงหลานรับปริญญาไหม ที่จริง เป็นคนไม่กลัวความตาย แต่เหมือนมีภาระ ที่ยังตัดใจไม่ได้

    ความรู้สึกนี้ ไม่เคยคิดว่า จะมีมาก่อน ตอนนี้มีมาได้อย่างไร นี่ขนาดเป็นคนปฏิบัติธรรม นั่งสมาธินะ อาจเพราะคนใกล้ตัว ทยอยจากลา ความเศร้าใจจึงบังเกิด คงต้องใช้เวลาสักพัก ให้จิตใจเข้มแข็ง เมื่ออะไรจะเกิดก็ต้องเกิด 1 ปี 2 ปี หรืออีกหลายๆ ปี เราต้องผ่านมันไปให้ได้ ด้วยจิตใจที่เข้มแข็ง อย่ามัวแต่เศร้าใจ จะทำอะไรก็รีบทำ เพื่อคนที่เรารัก