(บันทึก)....เรื่องเล่า...ของ คน วัย..ฃรา
ภาพนี้ ตั้งแต่ เมื่อไร ไม่รู้…น่าจะเป็น สมัย ตั้งแต่ ยัง สาวๆอยู่…สาเหตุที่ไม่รู้มีหลายประการวันนี้วันแรกที่ มานั่งหน้า คอม และทดลอง รื้อฟื้น ความทรงจำ ว่าเข้าออกอย่างไร อักษร อยู่ตรงไหนบ้าง….จิ้มได้อย่างไร บ้าง ต้องหัวเราะ เยาะ..ความแก่ และความเลือนลาง ของความทรงจำ…
ตรั้งนั้น นานมาแล้ว….ความอยากรู้อยากเห็น โลก นอกกระลา ใบนี้..ทำให้เราสองคน..เขา คนนี้..เพิ่งละร่าง ทิ้งจิตจากร่างกาย ที่ยึดไว้ ตอนแต่ก่อนเก่า…เขา...ไปซ้ะก่อน เรา นี้…..แล้ว
คนที่ยังอยู่ ปีนี้..เริ่ม มองเห็น วัน ที่จะพบจุดจบ นั้น ใกล้เข้ามาทุกทีๆ…
แม้ ว่า จะ เรียนรู้กันมา ตั้งแต่..จำความได้ ว่า เกิดแก่ เจ็บ ตาย นั้นเป็นธรรมดา..แต่ก็ยังอด ใจ เสทือนไม่ได้…กับผู้ ที่จากไป…ได้แต่ระลึกถึง กรรมที่เคยก่อต่อกันและกัน นั้นไว้…..
คงจบกันแค่นั้น…วันนั้น….ใช้ตำว่า ขอ อโหสิกรรม..ขออภัย เป็น ทาน…ให้กับ ผู้ จากไป..และผู้ที่ยังอยู่ อย่าได้ มีเวร แก่กันและกันเลย….จงเป็นสุข ๆในคติภพ ที่พาน..พบ เนอะ
วันนี้ คง จบลงแค่นี้ก่อน ..สวัสดี..
ความเห็น (2)
One point often missed by even hardy Buddhists is that Visak (or Visakha) is the day of birth~, peak~ and death~. All 3 natural phenomena of life in one day is a strong reminder of our [human] impermanancy (on this Earth).
In fact each and every day should be a Visak [day]. We begin a new cycle from wake to our best act to sleep daily. That much we can do. All other things are natural – the ways things are.
นำ มากล่าวถึง โดยย่อ..จาก คุณ พศิน อินทรวงค์..มาณ.ที่นี้..“ว่าด้วย ชีวิต”..มนุษย์ คิดว่า..เมื่อ ความชรา มาเยือน..ความงาม จะอันตรธาน หายไป….ที่จริงแล้ว..ไม่เป็นเช่นนั้นเลย..มนุษย์ ยังคงความงดงามอยู่เสมอ..สุดท้าย..เขากล่าวว่า…มนุษย์ จักงดงามที่สุดมีอยู่ สองวัน..คือวันเกิด และวันตาย..
….วัยชรา มาเยือน..แล้ว..ความงดงาม ใกล้ ..บังเกิด แก่ ท่านแล้ว..ขอขอบคุณ..ข้อเขียนนี้ จาก เฟสบุ้คคุณ พศิน อินทรวงศ์.ชมรมคนรัก คุณพศิน..มาณ.ที่นี้…( ยายธี.. เจ้าค่ะ)..