…เมื่อหมดวัยเสน่หา

…เพิ่งรู้ว่า …ผู้หญิงที่หมดวัยเสน่หา ไม่ได้ขึ้นอยู่กับกับอายุ…มันจะค่อยๆเริ่มจากการปล่อยตัวตามสบาย ทำอะไรไม่สนใจว่าทำแล้วต้องดูดี …ตอนนั้นอายุสี่สิบกว่าๆ ยังทำงานอยู่ ปกติเป็นคนรักการแต่งตัว แต่สิ่งที่บอกว่าเริ่มเข้าสู่วัยหมดเสน่หาแล้ว คืออยู่ดีๆก็ไม่อยากผัดหน้าทาปาก พอไปถึงที่ทำงาน มีแต่คนทักว่าวันนี้ไม่สบายเหรอ ดูหน้าซีดเซียว …ต่อมา ความรู้สึกพิถีพิถันในเรื่องเสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋าหายไป… ใส่เสื้อซ้ำได้ และแต่งตัวเร็วขึ้น …ใส่ชุดไหน ก็ชุดนั้นไม่มีการเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา…

…ตอนนี้คำพูดที่ว่าผู้หญิงอย่าหมดสวย…ก็ไม่สนใจแล้ว …ไม่มีการไปดึง ไปล็อคหน้าแน่นอน แต่ก็ยังไม่ถึงกับปล่อยเนื้อ ปล่อยตัว ในวันใกล้67 แม้จะหมดเสน่หาไปแล้ว แต่ขอดูแลสุขภาพให้แข็งแรง ไม่เป็นภาระให้ใครมาดูแล… เดินไปไหนๆได้ มีความสุข หัวเราะได้ กินได้ นอนหลับ ขับถ่ายคล่องก็เพียงพอแล้ว