ใจเอ๋ยใจ

เมื่อเด็ก ๆ คงเคยกินปลาหวานอย่างนี้มาบ้าง อาจจะร้านในโรงเรียนหรือตามงานวัดต่าง ๆ บางครั้งปิ้งไม่ดี ยังไม่สุกได้ที่ หรือ คุณภาพเนื้อปลาไม่ดีนัก มีกระดูกแทรกอยู่เยอะ คงเป็นเพราะต้นทุนที่ต่ำกว่า เป็นได้เคี้ยวกันตาตั้ง ไม่อย่างนั้นก็อมเพลินจนกว่าจะเคี้ยวไหว (ฮา) แต่กลับเป็นเสน่ห์สำคัญของการกินปลาหวานเลยทีเดียว

เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเห็นที่ไหน ระยะหลังงานวัดก็ไม่ค่อยจะได้ไป ในโรงเรียนต่าง ๆ ไม่เห็นมีใครนำมาปิ้งขายเหมือนสมัยเราเด็ก ๆ แล้ว ปัจจุบันที่ยังได้กินอยู่บ้างก็เมื่อมีวาระได้ไปเที่ยวทะเล โดยเฉพาะช่วงปิดเทอมของลูก ๆ และตัวเราเอง ซึ่งมักจะวางขายปะปนในร้านร่วมกับอาหารทะเลแห้งอื่น ๆ โดยซื้อมาปิ้งหรือมาอบเองที่บ้าน

ปัจจุบันเมื่อเจอร้านก๋วยเตี๋ยวร้านหนึ่งใกล้กับบ้านหลังเก่า ซึ่งปิ้งลูกชิ้นและปลาหวานขายด้วย อาหารจานนี้จึงกลายเป็นความพิเศษสำหรับเราไป แต่ที่ไม่ค่อยจะเหมือนเมื่อเด็ก ๆ ปลาหวานส่วนใหญ่น่าจะถูกคัดคุณภาพมาแล้ว เนื้อปลาจึงมีกระดูกแทรกอยู่น้อย ทำให้ไม่ต้องอาศัยแรงบดเคี้ยวมากมายเหมือนสมัยก่อน

"อะไรที่สำคัญ มักไม่ได้มาง่าย ๆ อะไรที่ได้มาง่าย ๆ มักไม่สำคัญ" นึกถึงคำที่พูดประจำกับเด็ก ๆ ในชั้นเรียน กินง่ายเกินไปก็ขาดอรรถรสได้เหมือนกัน คนหนอคน ใจเอ๋ยใจ ความพอดีอยู่ตรงไหนแน่ (ฮา)

[เพชรน้ำหนึ่ง]

สวัสดีครับครู-ปลาหวาน..หวาน-หมึกย่างอีกอย่างหนึ่งที่ มีเสน่ห์ครับ-เคี้ยวเพลินเลย 5555

[Wasawat Deemarn]

อร่อย ถ้าฟันดี ๆ ;)…

[ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์]

อ.วัส คงทานไม่ได้แล้วค่ะ เดี๋ยวฟันโยก

ทางใต้ไม่มีแบบปิ้งค่ะ มักจะทำเป็นแบบทอดค่ะ