สิ่งที่พระอาจารย์พุทธกาลสอนผมทางอ้อม ในวันที่ได้นั่งอยู่ที่พุทธกรุณาสิกขวัน นั่นก็คือ
"การฝึกสติ"
ทันทีที่ได้เห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าผม
แว๊ปแรกที่ผมเห็นคือ "ความคิด" มันเกิด
พอเห็นทีนี้แหละ!!ความคิดมันก็เข้าไปคิดไปปรุงต่อทันที
โห!!อะไรเนี่ยพึ่งเคยเห็น สุขาที่พุทธกรุณาฯนอนได้ด้วย...ถ้ามีหมอนด้วยก็คงจะดี. นี่แหละความคิดที่มันปรุงแต่งขึ้นมา
แว๊ปแรกที่ผมเห็น...จริงๆ มันต้องดับ
แต่ที่มันไม่ดับเพราะมันดันไปคิดต่อ..กลายเป็นคิดซ้อนคิด
วันนี้ผมนำสิ่งนี้มาโยนิโสฯ..
ผมคิดเพื่อให้ผมหยุดคิด...จริงแล้วมันไม่ใช่
เพราะผมไปหลงคิด จิตมันก็เลยปรุงต่อ นี่มันคือการ ส่งจิตออกนอก มันเป็น มโนกรรม ที่ปรุงต่อไปไม่มีที่สุด
การหยุดความคิดนี้ได้ก็ด้วยการดึงจิตมาอยู่กับอารมณ์กรรมฐานตัวใดตัวหนึ่ง เช่น พุทโธ เป็นต้น นั่นแหละคือการฝึกสติ เพื่อไม่ให้มันออกไปอยู่กับความคิดที่ปรุงแต่งออกไปเรื่อยๆ นั่นเอง
กราบขอบพระคุณพระอาจารย์พุทธกาลมากขอรับ. กราบสาธุครับพระอาจารย์
พุทธกรุณาสิกขวัน
ไม่มีความเห็น