[บันทึกที่ 3] บทเรียนสำคัญจาก "ปี" มกราคมที่ผ่านมา

ในที่สุดวันสุดท้ายของเดือนมกราคมก็มาถึงแล้ว ความยาวนานของเดือนมกราคมทำให้เราและเพื่อน ๆ แต่พากันแซวว่า “มกราคมนี่ไม่ได้เดือนนะ… แต่เป็นปีมกราคม” เลยของเอาคำว่า “ปีมกราคม” มาตั้งเป็นชื่อบันทึกที่ 3 ของเราดีกว่าอ่านแล้ว ฟังแล้วก็ดูเฮฮาดีนะในมุมมองของเรา 

วันนี้เลยตั้งจะมาย้อนดูหน่อยว่าในปี เอ๊ย ในเดือนมกราคมที่ผ่านมานี้ มีบทเรียนอะไรที่น่าสนใจบ้าง และเรื่องไหนที่ต้องปรับและต้องฝึกเพิ่มขึ้นในเดือนต่อ ๆ บ้าง ถ้าว่าการเขียนบันทึกนี้เป็นการทำ Monthly Reflection ไปในตัวเลยก็แล้วกัน เพื่อให้ง่ายต่อการทำ Self-Reflection เราขอเขียนแบบถามตอบแล้วกันนะ

1. ภาพรวมของเดือนมกราคมเป็นอย่างไรบ้าง ?
   สำหรับเราแล้วนอกจากความรู้สึกว่าเดือนนี้ช่างเป็นเดือนที่ยาวนานมาก ๆ เหมือนที่ใครหลาย ๆ คนรู้สึกแล้วเนี่ย ถ้ามองย้อนกลับไปดูรายสัปดาห์จะพบว่า…
   • สัปดาห์แรก มันเป็นเดือนที่เราค่อนข้างจะตั้งตัวไม่ค่อยติดเหมือนกันนะ รู้แหละว่ามีเรื่องนั้นเรื่องนี้ที่ต้องทำ แต่มันก็ไม่รู้จะต้องเริ่มยังไง เริ่มตรงไหน เริ่มเลยไหม หรือนอนต่อก่อนดีนะ อารมณ์เหมือนเด็กน้อยที่ตื่นแล้วแต่แค่ยังไม่ลืมตามันก็เท่านั้น 
   • สัปดาห์ที่ 2 - 3 เป็นช่วงที่มึน ๆ งง ๆ พอจะทำเรื่องนั้นก็มีอันนี้เข้ามา พอจะทำนี้อันนั้นก็โผล่เข้ามาเลยถูกดึงโฟกัสไปซะหน่อย อารมณ์ตอนนั้นคือ เด็กน้อยที่กำลังงัวเงียและรู้ว่าต้องไปล้างหน้าแปรงฟันและ แต่เดี๋ยวคนนั้นก็ทักคนนี้ก็เรียก 
   • สัปดาห์ที่ 4 เป็นสัปดาห์ที่ค่อย ๆ เริ่มรู้ตัวและว่าต้องทำอะไร มีอะไรบ้างที่ต้องจัดการ เริ่มค่อย ๆ ตั้งหลัก ทำ Planner ทำ To do list และค่อย ๆ ได้เตรียมงานต่าง ๆ เอาไว้
   • สัปดาห์ที่ 5 ตื่นเต็มที่ทำงานจริง… เรารู้สึกว่าได้ทำงานจริง ๆ จัง ๆ อย่างเต็มที่เต็มเม็ดเต็มหน่วยก็สัปดาห์นี้แหละนะ อารมณ์แบบเครื่องติดช้า แต่ติดนะอะไรประมาณนั้น 55555
    
2. ภารกิจในเดือนนี้มีอะไรที่เป็นไปตามความตั้งใจของเราบ้าง และอะไรที่ไปเป็นไปตามความตั้งใจของเรา และเป็นปัจจัยที่ส่งผลต่องานของเรา ?
   ภารกิจที่เป็นไปตามความตั้งใจน่าจะมี 1 เรื่องถ้วน คือ เรื่องการออกแบบ Poster ประชาสัมพันธ์ Class เรียนของทีม NWA ในเดือนมีนาคม - เมษายนนี่แหละ ปัจจัยที่ทำให้มันเป็นไปตามความตั้งใจของเราก็เพราะว่า… มันมาทำช่วงเวลาที่เตรียมตื่นตัวเต็มที่ (สัปดาห์ที่ 5) อันนี้เป็นปัจจัยหนึ่ง แต่ที่เป็นปัจจัยสำคัญ คือ เราว่าเราเริ่มเข้าใจกับสิ่งที่พี่บอมส์บอกมากขึ้น และเริ่มหาวิธีการทำงานหรือออกแบบในฉบับตัวเราเองได้แล้วด้วยแหละ ก่อนหน้านี้เราพยายามมาก ๆ ที่จะไปดูเพจนั้นเพจนี้ แต่ด้วยเราไม่เคยได้ตามเพจที่เขาทำ Poster สวย ๆ เท่าไหร่ ถึงตามเราก็ไม่รู้หรอกว่าจะเอามาปรับเป็นของเราได้ยังไง แต่พอเราลองใช้วิธีโง่ ๆ ง่าย ๆ แบบเราคือไปหา Template สำเร็จแล้วมากอง ๆ รวมกันสิ ชอบอันไหน อันนี้คิดว่าทำได้และสวย ลองทำตาม ลองเปลี่ยนแบบเป็นแบบเราดู เออ… ก็ทำได้นี่หว่าง่ายมันเลยออกมาโอเค อันนี้มุมที่ได้ตามใจ
   .
   ส่วนมุมที่ไม่ได้ตามที่ใจต้องการตอนนี้มี 2 เรื่องเด่น ๆ ในใจเราเลย คือ Poster ประกอบบทความ และการแบ่งเบาภารงานพี่ ๆ คือ การออกแบบ Poster ประกอบบทความเนี่ยมันเหมือนเป็นตัวนำเรื่อง เป็นตัวที่เชิญชวนให้คนเข้ามาอ่านบทความในระดับหนึ่งเลยนะ ซึ่งตรงนี้เรายังคิดไม่ออกว่าจะมีวิธีทำงานกับอย่างไรดี หรือเราต้องอ่านบทความให้ละเอียดมากขึ้น และค่อย ๆ กลั่นกรอง และเรียบเรื่องราวออกมาหรอ ? ปัญหาสำคัญอยู่นี้แหละว่าเรายังไม่รู้ว่าจะเรียบเรียงและกลั่นกรองมันออกมาเป็นภาพยังไง จัดวางอย่างไร ใช้คำอย่างไรให้มันเชิญชวน คือตอนนี้มันมี Concept แหละว่าต้องทำอย่างไร แต่ Action in real life อะ ยังหาวิธีการแบบตัวเองไม่ได้จริง ๆ ซึ่งก็สัมพันธ์กบเรื่องที่สองด้วย คือ ถ้าช่วยงานพี่ ๆ เข้าได้มากขึ้น เราก็ต้องละเอียดได้เยอะขึ้น ต้องเพิ่มทักษะการเขียน การกรอง การใช้ภาษาให้ได้มากขึ้นด้วย !!!
   .
3. อะไรที่จะทำให้เราสามารถทำภารกิจได้สนุกขึ้น และ/หรือ ได้ผลลัพธ์ที่ดีมากขึ้น ?
   จริง ๆ อันนี้ก็เหมือนแอบตัวไปแล้วในข้อเมื่อกี้ด้วยนะ แต่เอามาตอบรวมไว้ในข้อนี้จะได้เห็นชัดเจนมากขึ้น คือ…
   • เราคงต้องใส่ใจในรายละเอียดให้มากขึ้นกว่าเดิม
   • ทำการบ้านให้มากขึ้น (อ่านเพิ่ม / ดูเพิ่ม / คุยเพิ่ม / ถามเพิ่มจะได้มีทรัพยากรมากขึ้น)
   • ค่อย ๆ สังเกต เรียนรู้ ตกผลึก และสร้างวิธีการทำงานในแบบของตัวเอง
   • ดูแลภาวะจิตใจของตัวเอง จริง ๆ เรื่องนี้สำคัญนะ… ตอนคุยกับพี่ณดิวก็เริ่มเห็นและว่าเรามีความกังวลกับเรื่องอะไรบ้าง และมันมีความรู้สึกอะไรบ้างที่ค่อนข้างจะหวั่นไหว และต้องมีช่วงหยุดเพิ่มเติมพลังให้ตัวเองจริง ๆ อะ ไม่ใช่แค่เอาหินทับไว้ (ถ้าชมตัวเองหน่อยก็เริ่มได้ส่งเสียงขอเวลาที่จะเอาไปอย่างอื่นบ้างแล้วนะ แต่รู้สึกผิดมากเลยตอนพูดจยอะนะ อื้ม… ดูแลมันต่อไปจ้าาา)
   .
4. บทเรียนสำคัญที่ได้รับในเดือนนี้ คือ… 
   • เพิ่มการลงมือทำให้เยอะขึ้นหน่อย - ที่ผ่านมาเราอยู่ในบทบาทของนักสังเกต (Observer) นักคิด นักเรียนรู้และเชื่อมโยงเรื่องราว (Learner and Associator) และนักจดบันทึก (Note Taker) เยอะมากเลย แต่การลงมือปฏิบัติจริงก็มีอยู่แต่ยังไม่เข้มข้นมากเท่าไหร่ เราว่าเราสามารถเพิ่มความเข้มข้นในการปฏิบัติการได้มากกว่านี้เหมือนกัน
   • ความต่อเนื่อง - เมื่อคืนนี้แม่บ่นเรื่องราวทาครีมไม่ต่อเนื่องเลยทำให้นึกขึ้นได้ว่า… เออ… ไอความต่อเนื่องนี่แหละที่เราต้องเพิ่มเติมเข้ามาอย่างรุนแรง เพราะทำอะไรขาดความต่อเนื่องมาก ๆ ลดความขี้เกียงลงบ้างก็ดีนะ 55555
   • จงเตรียมพร้อม - ทำงานลูกเสือแท้ ๆ แต่กลับต้องมานั่งเรียนรู้คำคำนี้และใช้คำคำนี้มาเตือนสติตัวเองอยู่บ่อย ๆ สิหน่า เราว่านะ… ถ้าเราเตรียมพร้อมมากกว่านี้อีกสักนิด ช่วงก่อนปีใหม่หรือในช่วงปีใหม่เป็นช่วงมีเวลาเยอะอยู่นะ ถ้าไม่เอาแต่เอื่อยเฉื่อยอยู่ และหันมาเตรียมตัววางแผน ทำ Planning คร่าว ๆ ไว้หน่อยก็น่าจะช่วยอะไรได้มากขึ้นเยอะเลย
   • การเรียนร่วมและการปฏิบัติการที่สร้างประโยชน์ร่วมกัน - อันนี้เป็นอีกหนึ่งอันที่อยากไฮไลท์เอาไว้เลย เพราะมันชัดเจนมาก ๆ ในเดือนนี้และการเขียน Reflection นี้ก็เป็นแบบนั้น จริง ๆ เราได้ยินและพูดคำนี้อยู่บ่อย ๆ แต่ในช่วงที่ผ่านมานี้ปรากฏการณ์เกิดขึ้นกับเราติดกันสองถึงสามครั้งแล้ว เริ่มจากการที่เราได้คุยเรื่องความตั้งใจกับพี่ณดิว เราก็ได้ทวนความตั้งใจของตัวเองไปด้วย ตอนที่อาจารย์แนะนำพี่ณดิวและก็ได้ทวนและเรียนรู้อะไรหลายอย่างไปด้วย และการเขียน Reflection นี้ก็เช่นกันที่ตั้งใจจะเขียนเพื่อคนอื่น แต่เรากลับได้รับเอง
   • การสื่อสารแบบไม่รวบรัด แต่ก็ยืดยาวจนน่าเบื่อ - เราว่าอันนี้เป็นเรื่องที่ต้องฝึกเพิ่มนะ เพราะตอนเราคุยกับพี่ณดิวมันมีหลายเรื่องมากเลยที่เราคุยกันพูดถึง ชวนคิดชวนคุยลึกกันระดับหนึ่งเลยนะ แต่พอมาเล่าที่หลังกลับถูกรวบรัดตัดความไปเยอะมาก ๆ (อันนี้ต้องขอโทษพี่ณดิวด้วยนะครับ อาจเป็นเพราะพอประชุมเสร็จ ผมรีบอันนี้ต่อเลยมั้งมันเลยรวบ ๆ ไปหน่อย ขอโทษครับ)
   • ดูแลภาวะจิตใจของตัวเอง - จริง ๆ ยังไม่ต้องทำให้มันร่าเริง เบิกบาน หรือลงไปขุดดูรากปัญหาอะไรก็ได้นะ เพียงแต่เหมือนได้ Check-in กับตัวเองแบบซื่อ ๆ ตรงไปตรงมาอะ เป็นอย่างไร รู้สึกอะไร อยากได้อะไร มีอะไรให้ใครช่วยหน่อยไหม ความท้าทายที่กำลังเผชิญอยู่ กังวลเรื่องอะไรเป็นพิเศษ หรือตอนนี้เรากลัวอะไรเรื่องอะไรมากที่สุด บลา บลา บลา อย่างน้อย ๆ ก็ได้เขียนออกมาหน่อยก็ดี ไม่ต้องบอกใครก็ได้ (แต่อันนี้ก็เป็นเรื่องที่ต้องดูแลและแก้ไขอย่างยาวไปอะนะกับไอเรื่องเอาคนอื่นมาก่อนตัวเองเนี่ย เป็นถึงขนาดน้อง ๆ Feedback แล้วนะ คงต้องกล้าพูด / กล้าบอกบ้างแล้วหละ)
   • ค่อย ๆ หาวิธีการทำงานในแบบเรา และดูแลความกดดันตัวเองนะ - ดูนี้ดูเป็นข้อความที่อยากบอกและอยากเตือนตัวเองอยู่เรื่อย ๆ มากกว่าเป็นบทเรียนอะนะ และถ้าดูดี ๆ มันก็อยู่ในข้อที่แล้วนั่นแหละ แต่อยากเขียนไว้เป็นบทเรียนสำคัญด้วย ภายใต้ข้อความสั้น ๆ นี้มันเรื่องราวและคำพูดที่มากมายที่อยู่ในใจที่ไม่รู้จะเขียนออกมายังไง แต่แค่อยากเขียนไว้ก็เท่านั้น
   .
5. คำชื่นชมที่อยากมอบให้กับตัวเอง คือ…
   ถึงจะตื่นสายแต่ก็ตื่นนะ… ดีใจด้วยที่เจอวิธีการทำงานที่สนุกขึ้น แม้จะอยากเดียวก็ตามที แต่เชื่อว่าสิ่งนี้แหละมันจะช่วยให้แกค่อย ๆ พบวิธีการทำงานในรูปแบบอื่น ๆ ต่อไป แล้วก็แกกล้าหาญมากนะที่กล้าเขียน Self-Reflection ลงบล็อกนี้ไม่รู้อะไรดลใจให้เขียน แต่การกล้าเขียนแค่นี้ก็เก่งมากแล้ว เขียนเสร็จจะ Post หรือจะลบทิ้งกผ้ไม่เป็นไร หรือจะ Post แล้วมาลบทิ้ง มาแก้ที่หลังก็ได้ แต่แค่แกได้เขียนมันออกมาแกก็เก่งและแกร่งมากแล้ว ขอบคุณความกล้าหาญนี้นะ 
   .
   และอยากบอกว่า… ไม่ต้องรีบโตมากก็ได้… ค่อย ๆ โตตามเวลาของแกไปเถอะ รู้นะว่ามันไม่ง่ายเลย รู้ว่าคำถามและความกลัวอย่างหนึ่งของแกคือการเป็นตัวถ่วง แต่เชื่อเถอะ แกจะค่อย ๆ หาวิธีการทำงานและเติบโตในวิถีของแกได้ แม้สิ่งนี้คือคำปลอบใจ แต่อยากให้รับคำปลอบใจอันนี้เอาไว้ อย่าพึ่งปฏิเสธ และก้าวเดินไปด้วยกันนะ รักแกเสมอ
   .
   จากตัวฉันถึงตัวฉันเอง

นี่คงเป็น Reflection ทั้งหมดในเดือนของตัวฉันเอง อื้ม… กล้าหาญมากจริง ๆ ที่เขียนลงที่สาธารณะแบบนี้ และตลกมากด้วย เพราะจริง ๆ ความตั้งใจแรกอยากเขียน Reflection แล้วส่งไปให้พี่คนหนึ่งในกลุ่ม Retreat and Reflection ได้อ่านเพื่อเป็นกำลังใจและเชิญชวนให้แกไดค่อย ๆ ทำ Reflection เล็ก ๆ กับตัวแกเอง ตอนนี้การเป็นเขียน Reflection เพื่อเยียวยาต่อเองไปละ เดี๋ยวใน Diary ส่วนตัวคงได้เขียนเรื่องที่อยู่ในใจมากกว่านี้มั้ง ไม่รู้เหมือนกัน (ไม่รู้จะมีแรงเขียนหรือเปล่านี่แหละ 55555)