วันนี้ขอสะท้อนคิดเรื่อง เป้าหมายที่กว้างและไม่ชัดเจน ที่มาจากคำพูดหรือข้อความที่บอกหลักการกว้างๆ หรือคำโตๆ ที่พบบ่อยมากในหน่วยงานราชการ ที่มีส่วนทำให้งานด้อยคุณภาพ เพราะไม่นำสู่ความท้าทายที่จะส่งมอบผลงานคุณภาพสูง เนื่องจากเจ้าหน้าที่ระดับล่างพอใจที่จะสนองหัวหน้าตามที่ท่านสั่ง ไม่มีแรงจูงใจให้ใช้ปัญญาของตนเอง
ผมมองว่า การยอมรับเป้าหมายที่ไม่ชัดเจน ทำให้ผู้นั้นโง่ลง จากการไม่กล้าหรือไม่คิดจะตั้งคำถาม การไม่ตั้งคำถามนำสู่การไม่คิดใคร่ครวญ (reflection) ต่อสิ่งที่ตนเผชิญ เมื่อทำตัวเช่นนี้จนเป็นนิสัย ก็จะเป็นคนไม่ตั้งคำถามต่อกิจกรรมที่ตนทำ รวมทั้งกิจกรรมรอบตัว กลายเป็นคนคิดไม่เป็น หรือไม่คิด ซึ่งการคิดในที่นี้เป็นการสะท้อนคิด (reflection)
คนเช่นนี้จะไม่มีทักษะเรียนรู้ตลอดชีวิต เรียนรู้เองจากประสบการณ์ของตนเองไม่เป็น ต้องรอให้คนอื่นมาสอน หรือให้คำแนะนำ โอกาสก้าวหน้าในชีวิตก็จะน้อย หรือไม่มี
เริ่มจากเป้าหมายไม่ชัด นำสู่การไม่ตั้งคำถาม และไม่หมุนวงจรหรือเกลียวยกระดับ Kolb’s Experiential Learning Cycle เพื่อการเรียนรู้จากประสบการณ์ ลงท้ายด้วยชีวิตที่ไม่เจริญก้าวหน้า
วันนี้ขออภัยที่เขียนบันทึกในแนว Negative Mindset
วิจารณ์ พานิช
๒๙ มี.ค. ๖๗
ห้อง ๑๑๐๑ JICA Kansai Center, Kobe
ไม่มีความเห็น