อีกหนึ่งนิยามของ บันทึกมีชีวิต
คุณไมโต แสดงความเห็นเกี่ยวกับ บันทึกมีชีวิต เธอบอกว่าชอบอ่านบันทึกของบางท่าน เพราะบันทึกเหล่านี้มีชีวิต มีจิตวิญญาณของผู้บันทึก เธอบอกว่า เธอก็อธิบายไม่ถูกว่าอย่างไร แต่ส่วนหลักในบันทึกนี้ของคุณไมโต คือเธอเชื่อว่า การทักทาย ทิ้งร่องรอย ให้กำลังใจ พูดคุยโต้ตอบไปมา ทำให้บันทึกมีชีวิต มีสีสัน
บันทึกนี้ ทำให้คุณเมตตาแสดงความสับสนบนความขัดแย้งในใจของเธอออกมา ในบันทึกนี้ เกี่ยวกับการให้ความเห็น ประเภทที่โต้ตอบเชิงพูดคุย และเกิดประเด็นว่า blog มีชีวิต...กับ blog มีความรู้ไหลเวียน...จึงต้องเลือก...
ในความคิดของตนเอง คิดว่า บันทึกมีชีวิต ก็คือ บันทึกที่มีชีวิตไงคะ งงไหมคะ?? ไม่ว่าจะมีการความเห็นเข้ามาหรือไม่ ก็เป็นบันทึกที่มีชีวิตได้
บันทึกที่มีชีวิต น่าจะหมายถึงบันทึกที่เขียนแล้ว คนอ่านสัมผัสได้ถึงการโลดแล่นของชีวิต รับรู้ถึงความนึกคิด ความรู้สึก จิตวิญญาณ และ การกระทำของผู้บันทึก หรือ ผู้ที่ถูกเขียนถึง บันทึกเหล่านี้ มักเขียนแบบเล่าเรื่อง สบายๆ บางครั้งทำให้คนอ่านจินตนาการเป็นภาพเคลื่อนไหวในขณะอ่านเลยทีเดียว ดังที่เราเห็นชัดเจนในบันทึกชุด ชีวิตพอเพียง ของท่านอาจารย์วิจารณ์ บันทึกของคุณเอก-จตุพร บันทึกคุณกฤษณา คุณเมตตา และ อาจารย์หมอสมบูรณ์ ที่คุณไมโตชอบอ่าน และ อีกหลายๆ blog
ใน Gotoknow เราจะเห็นบันทึกในหลากหลายรูปแบบ ที่เป็นคนละขั้วกับบันทึกที่มีชีวิตเลย คือบันทึกที่ไม่มีชีวิต เป็นยังไงหรือคะ ที่เห็นชัดที่สุด คือ การเอาความรู้เชิงวิชาการ เชิงทฤษฎีจากตำรา มาเล่าสู่กันแบบดิบๆ ดื้อๆ เราจะเห็นบันทึกแบบนี้ ในหลาย blog ที่ blogger เป็นนักวิชาการมากๆ โดยเฉพาะในบันทึกแรกๆ ของเขา
มีอีกส่วนหนึ่ง ก็ไม่น่าจะเรียกได้ว่าเป็นบันทึกมีชีวิต แต่ไม่สุดขั้วเหมือนกรณีแรก คือบันทึกแสดงความคิดเห็นต่อเรื่องนั้นเรื่องนี้ อันนี้ ในส่วนตัวคิดว่าเป็นการแสดงความคิดเห็นทั่วไป ดังเช่นบันทึกนี้ก็น่าจะเข้าข่ายนี้
บันทึกมีชีวิต มีได้ทั้งเรื่องงานและเรื่องรอบตัว การเขียนบันทึกที่มีชีวิต เป็นการบอกเล่าประสบการณ์ตรง ดังนั้น จึงสอดคล้องกันเป๊ะกับการถ่ายทอด tacit knowledge อันเป็นวัตถุประสงค์หลักของ Gotoknow ดังนั้น blog มีชีวิต จึงเป็น blog ที่มีความรู้ไหลเวียนอย่างแน่นอน
บันทึกมีชีวิตแบบที่เขียนมานี้เอง ที่อยากให้มีใน gotoknow มากๆ หรือ ท่านผู้อ่านจะว่าอย่างไร??
ความเห็น (10)
- เห็นด้วยค่ะ ดิฉันชอบอ่านบันทึกที่มีชีวิต เขียนด้วยความจริงใจ เป็นธรรมชาติ สัมผัส รู้สึกได้ค่ะ ที่สำคัญ คือ เขียนในเชิงสร้างสรรค์ค่ะ
- สังคม gotoknow ของเราส่วนใหญ่ก็เป็นเช่นนั้นใช่ไหมค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
ขอร่วมแสดงความคิดเห็นนะคะ
โดยส่วนตัวแล้ว ดิฉันคิดว่า การที่บันทึกจะมีชีวิตหรือไม่นั้น สิ่งหนึ่งที่สำคัญที่สุดคือ จิตของผู้อ่าน บางครั้งบันทึกเดียวกัน คนอ่านคนนึง มองว่าเป็นบันทึกธรรมดา แต่ในขณะที่อีกคน อ่านแล้วมองว่ามันมีชีวิต มันมีหลายอย่างประกอบค่ะ อย่างเช่น
ผู้เขียน เขียนในเรื่องเดียวกันกับที่เราอยากรู้พอดี
ผู้เขียน เขียนในเรื่องเดียวกันกับปัญหาที่เรากำลังประสบพอดี
ผู้เขียน เขียนถ่ายทอดความรู้สึกออกมาได้โดนใจเราพอดี
หรือ ผู้เขียน เป็นผู้ที่เราได้เคยผสานสัมพันธ์ผ่านการแสดงความคิดเห็น หรือ เป็นผู้ที่เราคุ้นเคย ชื่นชอบ ชื่นชม เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
ดิฉัน มองว่า เราปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติจะดีที่สุดค่ะ บันทึกไหน จะมีชีวิตหรือไม่นั้น เราในฐานะผู้อ่านเท่านั้น เป็นผู้ตอบได้ค่ะ
- เรียน อาจารย์หมอค่ะ
- แวะไปอ่านแล้วทั้งบันทึกของคุณไมโต และคุณเมตตา รู้สึกว่าที่นั่นจะค่อนข้างร้อนแรง จึงขอหลบมาพูดคุยที่นี่ดีกว่าค่ะ
- ได้เห็นบรรยากาศของการแสดงความคิดเห็นแลกเปลี่ยนทั้งสองแบบมาระยะหนึ่ง มีอยู่แบบหนึ่งที่ไม่ถูกจริตของตัวเองมากนัก
- แต่ก็ไม่คล้อยตาม หากคิดเห็นอย่างไร ก็จะแลกเปลี่ยนในสไตล์ของเราค่ะ แต่ก็ดูบรรยากาศของบันทึกนั้นด้วย ถ้าความคิดเห็นของเราจะทำให้เขาเสียบรรยากาศไป ก็อ่านเฉย ๆ ค่ะ ไม่แสดงความคิดเห็น
- จะมีเสียดายบ้างหากมีผู้คนแวะมาอ่านบันทึกของเราเอง แล้วเพียงแค่ทักทายสั้น ๆ เลยไม่รู้จะพูดคุยต่ออย่างไร
- หลัง ๆ ใช้ลูกเล่นขยักความรู้บางส่วนไว้บ้าง นำเสนอเรื่องราวส่วนใหญ่ในเนื้อเรื่อง ทีเหลือในรายละเอียดปลีกย่อยเก็บไว้โต้ตอบ หรือเพิ่มเติมข้อมูลให้ในการตอบความคิดเห็น อย่างบันทึกนี้ ค่ะ
- ขอบพระคุณสำหรับการจุดประกายทางความคิดค่ะ
ดิฉันขอขอบคุณ ..คุณหมอปารมีค่ะ...
- บันทึกที่มีชีวิต น่าจะหมายถึงบันทึกที่เขียนแล้ว คนอ่านสัมผัสได้ถึงการโลดแล่นของชีวิต รับรู้ถึงความนึกคิด ความรู้สึก จิตวิญญาณ และ การกระทำของผู้บันทึก
- บันทึกที่มีชีวิต เป็นการเขียนประสบการณ์ตรง
- เห็นด้วยกับแนวคิดนี้ ครับ
เห็นด้วยครับ
สัมผัสได้ถึง ความมีชีวิตชีวา ของ blog นี้เลย
- ครับอาจารย์ปารมีครับ โดยส่วนตัว ผมเชื่อว่า บันทึกมีชีวิตได้ การมีชีวิตของบันทึกคือการโต้ตอบกันไปมาระหว่างเจ้าของบันทึกและแขกผู้มาเยือน ซึ่งสร้างความสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน จากแขกผู้มาเยือนจะกลายเป็นเพื่อนที่รู้ใจครับ
- บันทึกเรื่องเล่าที่ดีมีมากใน go2know ครับ เป็นเสน่ห์ในตัวบันทึก แต่ขาดการปฏิสัมพันธ์ เป็นเสมือนการบอกเล่าทางเดียวครับ แม้จะมีความคิดเห็นจากผู้มาเยือน เข้ามาทักทาย หรือต่อยอดความคิด แต่ขาดการตอบสนอง ทำให้น่าเสียดายในการขาดการสานต่อความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างกันครับ
- ผมจึงมองเสมือนว่า นอกเหนือจากการบันทึกความรู้แล้ว การบันทึกความสัมพันธ์ การปฏิสัมพันธ์โต้ตอบกันไปมา เพื่อต่อยอดความรู้ หรือสานต่อเกลียวความสัมพันธ์ให้แน่นหนาขึ้น สิ่งนี้เป็นความมีชีวิตชีวา เป็นความรู้สึกอบอุ่นในการมาเยี่ยมมาเยือน ซึ่งเสมือนการใส่ชีวิตและตัวตนลงไปในบันทึกครับ
เห็นด้วยกับคุณไมโตค่ะ การโต้ตอบกันระหว่างเจ้าของบันทึกและผู้มาเยือน ทำให้ blog มีชีวิตชีวา มีสีสัน และช่วยสร้างความสัมพันธ์ให้แน่นหนาขึ้น