นั่งทำงานในห้องทำงาน เผลอแป๊บเดียวมองออกไปที่หน้าต่างอีกที โหหหหหฟ้ามืดแล้ว มองนาฬิกา ทุ่มกว่าแล้วนิ
ในแง่ของคนที่ต้องทำงานแล้วคงจะดีใจที่จะได้กลับบ้าน และแน่นอนหนึ่งในนั้นคือ เรา...
แต่ในแง่ของการดำเนินชีวิตแล้ว ณ ตอนนี้ วันนี้ เวลานี้ ...ชักจะไม่ปลื้มตัวเองแล้วหละ ยิ่งคิดยิ่งเครียด ยิ่งคิดยิ่งหดหู่...
แต่ถึงยังไงเราก้ต้องสู้ สู้ต่อไป
ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่ค่ะ
ถ้ามีปัญหาเกี่ยวกับการใช้งาน สอบถามได้นะค่ะ
เอ้ามาปลอบใจ อย่าเครียด
ชีวิตย่อมดำเนินไปอย่างนี้ทุกวัน อยู่ที่ว่าวันหนึ่งๆเราได้ทำอะไรบ้างที่เราภาคภูมิใจหรือทำให้ผู้อื่นภาคภูมิใจ