น้ำใจ…..คนไข้ของฉัน
วันที่ 14 กุมภาพันธ์ 2550 เป็นวันแห่งความรัก..... มีคนไข้ของฉันคนหนึ่ง ป่วยเป็น มะเร็งปอดระยะสุดท้าย สภาพร่างกายไม่แข็งแรง โรคกระจาย ไม่พร้อมให้ยาเคมีบำบัด แพทย์ได้เชิญญาติ ซึ่งเป็นลูกชายมาคุยด้วย เพื่อ เตรียมความพร้อมในการดูแลที่บ้าน ผู้ป่วยจะได้มีชีวิตให้ดีที่สุดในช่วงชีวิตที่เหลืออยู่ ผู้ป่วยจะได้อยู่พร้อมหน้าลูกหลาน.................
ลูกชายกังวลว่า แม่จะอยู่อย่างไร เพราะหายใจไม่ค่อยอิ่ม ต้องพ่นยาเป็นประจำ
แพทย์บอกว่า หมอจะเบิกยาพ่นไปให้ด้วย ให้พ่นตามเวลาที่หมอบอก หลังจากนั้น ........ฉันซึ่งเป็นพยาบาล ...จะไปให้คำปรึกษาญาติและผู้ป่วย เพื่อจะไปดูแลตนเองที่บ้านได้ ฉันบอกคุณยาย “คุณยาย.....วันนี้ยายจะได้กลับบ้านนะคะ”
“ ยายคิดถึงบ้านไหมคะ.”....ยายตอบ “ยายคิดถึงบ้านมาก ...แต่ยายก็กลัวเหมือนกันว่า ยายจะหายใจอิ่มไหม? ยายต้องพ่นยาเป็นประจำ” ฉันจึงตอบว่า.... “ยายจะได้ยาพ่นไปด้วย ยายไม่ต้องห่วง และถ้ายายรู้สึกว่าหลังพ่นยา อาการไม่ดีขึ้นให้มาพบแพทย์ได้ทันที”... ........
หลังจากนั้น...ฉันก็เตรียมลูกชายของผู้ป่วย............เพื่อจะได้ดูแลแม่ได้ ทั้งเรื่อง การกินอาหาร สอนการพ่นยา การดูแลสิ่งแวดล้อมที่บ้านให้สะอาด การพลิกตัว การอาบน้ำ เช็ดตัว และอาการผิดปกติที่ต้องมาพบแพทย์ก่อนเวลานัด ฯลฯ หลังจากที่ คุณยายหายกังวลใจ....และได้รับคำแนะนำจากฉันแล้ว คุณยายบอกฉันว่า ...รู้สึกดีใจ..... ที่มีพยาบาลคอยให้คำแนะนำดี ดี อย่างนี้ รู้สึกซาบซึ้งใจเหลือเกิน...... อยากบริจาคเงินให้คนป่วยคนอื่นๆ เผื่อยายจะได้บุญบ้างในชาตินี้
ฉันจึงถามยายว่า อยากทำบุญที่ไหน เพราะที่โรงพยาบาลมีที่รับบริจาคกองทุนต่างๆมากมาย...............
ยายบอกว่า ยายมีเงินไม่มาก ยายอยากทำบุญให้ตึกนี้ล่ะ
ยายจึงร่วมทำบุญ 100 บาท เข้ากองทุนโครงการ Aromatherapy และสมุนไพรบำบัดของตึกเคมีบำบัด ซึงฉันทำงานอยู่ เพื่อใช้ซื้อ ผลไม้รสเปรี้ยว เช่น ส้ม มะยม มะขาม ไว้ให้ผู้ป่วยรับประทาน แก้คลื่นไส้ อาเจียน ระหว่างได้รับยาเคมีบำบัด
ถึงแม้ว่าคนไข้...ของฉันจะป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย มีเงินจำนวนไม่มาก แต่น้ำใจคนไข้ของฉัน.... ฉันซาบซึ้งเหลือเกิน ......
สวัสดีค่ะคุณจิระพล
วันนี้ วันที่ 3 เมษายน 2550