ขำขันประสาหมอยา (7)
หญิงชราคนหนึ่ง เดินเข้าโอสถศาลา และปรับทุกข์ กับอาจารย์สุรพจน์ ถึงปัญหาน่าขายหน้าของตน "คุณเภสัชกรคะ ป้าผายลมอยู่ตลอดเวลา แต่ยังดีที่ไม่มีเสียง และไม่มีกลิ่น ตั้งแต่เดินเข้าร้านมานี่ ป้าผายลมไม่ต่ำกว่า สิบครั้งแล้วค่ะ ป้าจะทำยังไงดี ช่วยจัดยารักษาให้ทีสิคะ?"
หลังจากมองหน้าหญิงชรา และนิ่งคิดสักครู่ อาจารย์สุรพจน์จึงจ่ายยา ให้กับหญิงชรา "นี่ครับยาของคุณป้า รับประทานครั้งละแคปซูล วันละสามครั้งก่อนอาหาร เช้า กลางวัน เย็น ติดต่อกัน 7 วัน แล้วกลับมาหาผม เพื่อติดตามผล สัปดาห์หน้านะครับ"
สัปดาห์ต่อมา หญิงชราเดินหน้าบอกบุญไม่รับ มาหาอาจารย์สุรพจน์ ในโอสถศาลา
"คุณเภสัชกรคะ ไม่รู้ว่าให้ยาอะไรป้าไป แต่มันทำให้ อาการยิ่งหนักขึ้นอีก เดี๋ยวนี้ป้ายังคงผายลมบ่อย โดยไม่มีเสียงเหมือนเดิม แต่กลับมีกลิ่นเหม็น เหลือทนจริงๆ คุณจ่ายยาภาษาอะไรคะ"
"ใจเย็นๆ คุณป้า" อาจารย์สุรพจน์กล่าวตอบ ด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล "ขณะนี้ผมรักษาไซนัส คุณป้าหายดีแล้ว วันนี้ผมจะแก้ไขปัญหา เรื่องหูตึงต่อไป"
หญิงสาวซึ่งตั้งครรภ์บุตรคนแรกได้สามเดือน เดินเข้าโอสถศาลาแห่งเดิม แต่คราวนี้พบอาจารย์เสาวณีย์ หลังจากซื้อวิตามินบำรุงร่างกาย และปรึกษาเรื่องการใช้ยา ระหว่างตั้งครรภ์เสร็จ หญิงสาวคนนั้นค่อยๆ กระซิบกระซาบ กับอาจารย์เสาวณีย์ ด้วยท่าทางเอียงอายว่า "อาจารย์คะ สามีหนูฝากมาถาม เรื่องอะไรบางอย่างค่ะ แต่อาจารย์ อย่าตอบเสียงดังนะคะ หนูอาย"
"อ๋อ! รู้แล้ว รู้แล้ว" อาจารย์เสาวณีย์พูด อย่างเข้าใจ หัวอกผู้หญิงด้วยกัน พลางตบไหล่หญิงสาวเบาๆ "ดิฉันถูกถาม เรื่องนี้บ่อยครั้ง คุณสามารถมีเพศสัมพันธ์ กับสามีได้จนถึงระยะตั้งครรภ์แก่"
"ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอกค่ะอาจารย์" หญิงสาวตอบ พร้อมกับมีสีหน้าแดงกล่ำ "สามีหนูอยากรู้ว่า หนูจะยังรดน้ำต้นไม้ และตัดหญ้า ได้จนถึงคลอดไหม?"
Key : อาจารย์คิดลึกไปเปล่า
เภสัชกรซึ่งเกษียนอายุแล้วคนหนึ่ง มีปัญหากับความจำของตนเอง โดยเขาไม่สามารถ จดจำอะไรได้นาน ที่ซ้ำร้ายก็คือ ภรรยาของเขา (ซึ่งเป็นเภสัชกรเช่นกัน) ก็ประสบปัญหา เรื่องความจำคล้ายๆ กัน
เย็นวันหนึ่ง เภสัชกรอ่านหนังสือพิมพ์ พบโฆษณาเรื่องแพทย์ ที่สามารถรักษาอาการหลงลืม อย่างได้ผล จึงเรียกภรรยา แล้วบอกกับเธอ ให้อ่านโฆษณานั้นด้วย ภรรยาอ่านแล้ว เห็นด้วยว่าน่าสนใจจึงพูดว่า "ชั้นคิดว่าเรา ควรจะไปหาหมอ ในโฆษณานี้นะ" เขาตอบว่า "ผมเห็นด้วย ที่รัก" ดังนั้นในวันต่อมา ทั้งคู่ก็ไปหาแพทย์ รักษาอาการหลงลืมดังกล่าว ที่คลินิค
หลังจากไปหาแพทย์ได้ 6 สัปดาห์ สามีภรรยาเภสัชกรคู่นั้น ไปร่วมงานการกุศล และพบเพื่อนเก่าของสามี สมัยเรียนเตรียมอุดมฯ คนหนึ่ง
เพื่อนถามว่า "ได้ข่าวว่านายไปหาหมอ รักษาอาการหลงลืมมา"
เภสัชกรตอบ "เออ! ถูกแล้ว เรากับเมียไปหาทั้งคู่เลย"
เพื่อนถามต่อว่า "เป็นไง หมอคนนั้นเก่งไหม?"
"ถามได้ไงว่าหมอเก่งหรือเปล่า" เภสัชกรกล่าว "ต้องบอกว่า เป็นหมอที่เก่งที่สุด เท่าที่เราเคยไปหามา ยอดเยี่ยมจริงๆ"
เพื่อนพูดว่า "งั้นเหรอ! นายรู้ไหม? เราก็มีปัญหา เรื่องความจำเหมือนกัน เราน่าจะไปหา หมอของนายเหมือนกัน แต่ว่าหมอคนนั้นชื่ออะไร?"
หลังจากลังเลอยู่สักพัก "หมอชื่ออะไร….เอ! หมอคนนั้น ชื่ออะไรหว่า…? เภสัชกรพูด พลางเกาศีรษะพลาง "อ้อ! นึกได้แล้ว นายรู้จักดอกไม้ ที่ก้านดอกยาว ที่ก้านดอก มีใบเล็กๆ สีเขียว และมีหนามแหลม ยื่นออกมา ที่ยอดของก้าน มีดอกเป็นพุ่ม ซึ่งมีหลายสีไหม ดอกที่ว่าชื่ออะไรนะ"
เพื่อนตอบว่า "ทำไมหรือ? ดอกที่นายว่าคือดอกกุหลาบ"
เภสัชกรยิ้มออกแล้วพูดว่า "ใช่แล้ว! กุหลาบ" กล่าวจบก็หันหน้า ไปทางภรรยาแล้วพูดว่า "กุหลาบที่รัก หมอที่เราไปหา ชื่ออะไรจ้ะ"
Key: สงสัยอาการจะหนักกว่าเดิมนะครับ
ความเห็น (12)
ขี้ลืมจริงๆครับ เพราะเรียนมากไปหน่อย ทุกวันนี้จำได้แต่ชื่อต้นไม้ครับ เช่น ทองพันชั่ง (Rhinacnthus nasutus ) วิธีจำให้ท่องว่า ไร่นาคันตูด นาสุดตูด จะจำได้ขึ้นใจครับ......55555
โอ้ย ตามมาขำด้วยคนคะ
ก๊ากๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณคุณ รัตติยา ด้วยอีกท่านครับ ลองเข้าไปชมบล็อกอื่นๆของผมด้วยก็จะยิ่งให้กำลังใจผมได้เยอะเลย...555 โคสะนาซะเลย
ขอบคุณอีกครั้งครับ
- มาขำด้วยคน 555 ชอบมุขคุณยาย
แต่ตอนนี้เริ่มสงสัยว่าเราเป็นไซนัส
และแถมด้วยหูอักเสบหรือเปล่า
55555555555
สงสัยอาจารย์อ้อมคงต้องไปปรึกษษหมอแล้วหล่ะครับ
เพราะอาการแบบนี้จะเป็นอันตรายต่อคนรอบข้างนะครับ....55555
เรียนอาจารย์ อ้อม
แล้วก็อย่าไปทานก๋วยเตียวใส่ pig ball มากไปนะครับ อาจจะย่อยยากเป็นสาเหตุของอาการท้องอืด และก๊าซในกระเพาะอาหาร และเป็นที่มาของ....................